Niets bestaat op zichzelf. Een elektron kan zich door een koperdraad bewegen (elektriciteit), maar kan niet zonder het bijbehorende proton waarmee het een atoom vormt. De afzonderlijke deeltjes vormen dus één geheel. Je kunt een negatieve pool van een batterij verbinden met een positieve pool van een andere batterij, maar er zal geen stroom vloeien. De elektronen horen immers bij hun bron.
Zelfs samen kunnen deze deeltjes niet zonder hun omgeving van tijd, ruimte en energie. Zonder energie in de omgeving zou het atoom simpelweg niet bestaan, net zoals wij niet zouden bestaan zonder onze moeders, voedsel of de zon. Zonder warmte zouden atomen zelfs niet bestaan, want ze vallen uit elkaar bij het absolute nulpunt.
Alles is onzichtbaar verbonden met al het andere, ook al zijn het verschillende delen. Dat is het principe van holisme. We kunnen er niet meer omheen. Zonder onze primitieve voorouders of andere wortels van miljoenen en zelfs miljarden jaren geleden zouden we niet bestaan.
Wij bestaan uit atomen, en die atomen zouden niet bestaan zonder de ruimte. Eigenlijk zijn elektronen en protonen simpelweg velden. Net zoals je twee sterke magneten bij elkaar houdt, creëert het veld de illusie van vaste stof.
Organische levensvormen zouden niet bestaan zonder een vormende geest, want hoe zou leven uit stof kunnen voortkomen?
Op een spiritueel en hoger geestelijk vlak, of in hogere sferen, hangen we ook van elkaar af. Zelfs als we sterven, komen we in een wereld terecht met bekende verwanten. Ook die geestelijke wereld ervaren we als materieel. We zweven niet in een leegte.
Als dit geest is, dan is alles doorweven van geest, zowel het aardse als het leven aan gene zijde.
Als iemand in de oorlog werd gefusilleerd, door welke exacte oorzaak is hij dan gestorven? Je zou denken: “de dood door de kogel.” Maar er hangt veel meer aan vast. Zonder degene die het geweer heeft uitgevonden, had dit niet kunnen gebeuren. En deze persoon kon niet bestaan zonder zijn vader. De kogel kan niet afgevuurd worden zonder de uitvinding van de springstof. Wat waren de motieven of opdrachten van de man die het slachtoffer vermoordde, en wat stond daar tegenover? Misschien werd hij zelf vermoord als hij de ideologie van Hitler niet opvolgde. Nu bevinden we ons al op psychisch gebied. Waarom dacht Hitler de man te zijn die het occulte duizendjarige rijk van Vrede zou brengen?
Je kunt nooit iets afzonderen van al het andere. We kunnen duidelijk ook nooit zonder geestelijk bewustzijn.
Bestaan er dingen die onzichtbaar zijn voor ons bewustzijn, zoals er kleuren zijn die we niet kunnen zien?
Hebben we eigenlijk het recht om te filosoferen over dingen waarvan we nooit het geheel kunnen bevatten? Of zijn het niet meer dan persoonlijke zienswijzen?
Zijn we puur psychisch? En kunnen we op deze manier één ding zijn? Kan er ooit iets ontplooien zonder een streefdoel naar perfectionering? Met andere woorden, moet er in eerste instantie niet een einddoel in zicht zijn?