Tijd

Anders dan we denken

Niemand heeft ooit anders geweten dan dat de tijd vooruit gaat. Je kan niet teruggegaan in het verleden om daar een foute beslissing weer goed te maken. Niemand kan vooraf eens naar de toekomst reizen om te zien hoe een beslissing zou uitvallen. Anderzijds blijkt uit meer dan voldoende Ganzfeldtesten, dat geestelijk waarnemen in tijd en ruimte mogelijk is. Dus helderzien in de toekomst kan. Ligt alles dan reeds vast, of begrijpen wij de tijd verkeerd?

Toekomstvisioenen

Dat geestelijk waarnemen in de toekomst kan, bewezen de “Ganzfeldtesten”. Dit zijn psychologische proeven waarbij iemand in een rustige kamer ontspannen op indrukken wacht. Daarbij draagt hij twee halve “pingpongballetjes opgevuld met watten” die zijn ogen afdekken, en een koptelefoon op zijn oren waarin alleen ruis is te horen. De kamer is rood verlicht en dat schemert door de plastic van de pingpongballetjes op zijn netvlies. De temperatuur is ideaal, kortom er zijn weinig zintuiglijke prikkels . De duizenden experimenten bestaan erin dat de persoon indrukken probeert op te vangen van een video of foto die een andere naar hem zal doorsturen. Alleen…Dat zal de proefpersoon die als ZENDER MOET FUNCTIONEREN PAS MORGEN DOEN, NADAT DOOR DE LOTING VAN MORGEN de video is verkozen.

In plaats van een video of foto, kan de “zender ook de opdracht krijgen naar een bepaalde locatie te gaan en er nauwkeurig alles te beschrijven, terwijl hij aan de “ontvanger” denkt. Het spreekt vanzelf dat de experimenten dus best lukken met personen die een persoonlijke band hebben, en met emotionele taferelen als proefobjecten . Immers, de indrukken en de neiging om de ervaring met de andere bevriende of geliefde partner te delen is immers veel sterker.

Een experiment met helderzien in de toekomst

Waar gebeurd onder vele andere proeven:

De rustende persoon beschrijft een ziekenhuisgang, hij ziet dokters met witte kleding. Hij denkt aan psychische ziekten en aan psychiaters.

’s Anderendaags wordt er geloot welke schilderij de “zender” emotioneel gaat proberen opnemen. Dit wordt dus door toeval bepaald. Het werd de schilderij van de ziekenhuisgang van een psychiatrische instelling. De zender stelt zich erop in, analyseert de schilderij, probeert zich in te leven en bekijkt ieder detail, terwijl hij aan de proefpersoon denkt.

Dit is een van de vele waar gebeurde wetenschappelijk gecontroleerde experimenten. Dit zijn dus de Ganzfeldtesten.

Soms worden soortgelijke experimenten ook met dromers gedaan, die op droominhoud worden onderzocht. De laatste decennia heeft men ondervonden dat men het het nog beter doet met bepaalde dromers; de lucide dromers. (Stanford Dream Reseach Center en The Lucidity Institute)

Naast deze experimenten zijn er ook nog experimenten met Remote Viewing, dat een eigenlijk een soort geestelijke uittreding (iedere uittreding is natuurlijk geestelijk, dit wel niet zeggen dat men geen lichaam heeft, bij deze uittreding gaat het om het bewustzijn dat zich verplaatst. Het bewustzijn blijft ook nog bij het lichaam en verhaalt wat het waarneemt (ref: Ingo swan, Remote viewing, CIA psychische spionage)

Helderziendheid in de toekomst bestaat dus, ook als het toeval nog de toekomst moet bepalen. Dit kan twee metafysische oorzaken of verklaringen hebben:

1. Of alles ligt reeds vast, ook de toekomst en wij beleven daar een deel van. De ontvanger heeft er gewoon een indruk van opgevangen die hij goed heeft weten te vertalen. De persoon die iemand heeft vermoord kan er dan niets aan doen, zijn daad ligt immers vast.
2. Of de toekomst ligt nog niet vast, maar hoe verklaar je dan het slagen van het experiment? Nu blijkt terug het filosofisch vraagstuk “determinisme of vrije wil” naar boven te komen. Alleen andere experimenten kunnen hier helpen een tip van de sluier op te lichten. Immers indien alles reeds op voorhand zou vaststaan, dan kan men ook niets beslissen, en heeft het bewust maken van een keuze geen enkele zin, je zou dan toch niets kunnen veranderen. Hier ligt dus het paradoxale. Indien men dus een vrije wil heeft zou men ook nooit kunnen voorzien hebben dat de Titanic zou zinken. (Zie ook het boek “De teleurgang van de Titan” dat daarover gaat en dat bijna een reportageachtige vergelijking is voor een verslag van het vergaan van de boot; nog voor de Titanic werd geschreven) Ook boekten verschillende af wegens onrustige voorgevoelens.

Ligt de toekomst vast?

Deze vraag probeerde Prof. Milan Ryzl reeds jaren geleden op te lossen. Daartoe werkte hij met zeer goede helderzienden. De voorziene toekomst bleek telkens te kloppen als die nog moest geloot worden. Maar dat beantwoorde de vraag niet. 

Men besloot nu doelbewust, opzettelijk de verkregen resultaten te bedriegen door net anders om te gaan doen, dan het helderziende medium zou zien. Men zou de loting wel nog doen, maar het tegenovergestelde lot dat de helderziende verhaalde doen werkelijk worden. Dus de loting was dus gewoon bedrog. Dit wist het medium niet. Bovendien, besloot men de proeven die men opzettelijk zou bedriegen, en deze die men correct zou uitvoeren door elkaar mengen. Uit de resultaten bleek dat – telkens men had beslist om het tegenovergestelde te doen dan dat wat het medium zou voorzien – het medium slechts vage, wazige en besluiteloze beelden zag, waaruit zij besloot dat zij niets kon vaststellen. Telkens de resultaten zouden worden uitgevoerd zoals de loting zou bepalen, zag ze duidelijke beelden en wist in het overgrote deel van de gevallen correct te voorspellen.

De “tijd en vrije wil” paradox wordt duidelijker

Men kan dus uit deze proeven besluiten, dat telkens als er hier een keuze gemaakt werd “uit vrije wil” om het experiment te bedriegen, dit het medium niet lukte om die toekomst te zien. Voor haar leken beide mogelijkheden te bestaan, en kon ze dus niets opmaken. Telkens daarentegen dat het toeval het lot zou bepalen en men de vrije wil om het resultaat te veranderen niet zou toepassen, had ze dus duidelijke juiste beelden (meestal, nooit bereikt een helderziende 100%, al komen sommigen dicht in de buurt (95%)).

Daarom kon men simpelweg besluiten dat het filosofische vraagstuk “determinisme ” of “vrije wil ” helemaal geen paradox inhoudt. Immers, telkens men besloot een tegenovergestelde keuze te maken, bleek de toekomst niet te zien te zijn. In alle andere gevallen wel. Dus “determinisme OF vrije wil” wordt “Determinisme EN vrije wil”.

Met andere woorden staat de toekomst grotendeels vast, maar de mens kan door zijn bewuste vrije wil zijn lot en daardoor zijn deel in de toekomst bepalen.

De tijd

Tijd (en toekomst) is dus een multidimensionaal object. Alle mogelijke toekomsten liggen vast. Jij beslist welke voor jou waar zal worden telkens als je een vrije keuze hebt. Vandaar dat veel helderziende consultaties met vragen van “Komt hij of zij bij me terug?” eigenlijk slechts kunnen beantwoordt worden indien hij/zij reeds heeft beslist. Twijfelt hij of zij, dan twijfelt dus ook de helderziende en is het lot niet echt duidelijk. De helderziende ziet misschien wel een duidelijker beeld van de ene mogelijkheid dan van de andere. Laten we dit een procentuele kans noemen. Zo kan bijvoorbeeld de kans dat hij/zij terugkomt ongeveer ¾ bedragen, terwijl de andere dus slecht ¼ bedraagt. Dit komt gewoon omdat “vrije wil, en de keuze” dus wel degelijk de toekomst kan veranderen.

Tijd, verleden en toekomst

Wie goed heeft nagedacht heeft ondertussen ook ontdekt dat dan het verleden ook niet kan vaststaan. (Zie ook de vroegere publicatie (November 1996-RetroPsychoKinese). Dit klopt: het verleden staat niet vast…BEHALVE WANNEER ZIJ REEDS IS WAARGENOMEN. (Een gevolg van de quantumtheorie, dit is in 1991 door een geniaal experiment van Prof. Wheeler proefondervindelijk op een natuurkundige manier bewezen.) Dus ook het verleden, net als de toekomst liggen dus vast en niet vast. Indien je in het “NU” iets waarneemt of je bent er bewust van; dan is de oorzaak; het verleden, niet meer te veranderen. Bijvoorbeeld de Tweede Wereldoorlog kan je niet meer uit het geschiedenisboek wissen. Moet het verleden echter nog ontdekt worden, omdat een bepaald iets niet is geweten en men naar een verklaring zoekt, dan wordt een mogelijkheid WAAR van zodra men in het NU een waarneming doet die de oorzaak bepaalt. Dit ongelofelijke principe dat men invloed heeft op het verleden, staat nu momenteel zo vast als een rots. Meer nog, het is natuurkundig ondertussen zelfs proefondervindelijk bewezen.

Nu, hetzelfde blijkt dus ook voor de toekomst te gelden. Indien er een keuze kan gemaakt worden met de vrije wil, dan verandert de toekomst.

Dit houdt echter wel in dat tijd iets heel anders is dan we ervaren. Het gaat ons begrip te boven. Maar dit kan je ook zeggen van de relativiteitstheorie, de quantumtheorie, de chaostheorie; alle hebben ze zo “ongelooflijke” gevolgen dat ons totale wereldbeeld erdoor verandert. Men noemt ze ook daarom niet voor niet NIEUWE FYSICA. Fysica gaat nu over naar metafysica en men is gedwongen parapsychologische fenomenen te gaan geloven waarvan men vroeger gewoon niet kon geloven dat deze zou kunnen bestaan.

Tijd en ruimte

Deze twee, door ons als verschillend waargenomen dingen, zijn één en hetzelfde. Net zoals energie en materie uitwisselbaar zijn en het ene in het andere kan overgaan, is dit ook zo met tijd en ruimte. (relativiteitstheorie) Voor iemand die zich snel beweegt door de ruimte verkort de afstand, terwijl zijn tijd constant ongewijzigd blijft. Voor een waarnemer echter, lijkt het alsof de ruimtereiziger een enorme afstand aflegt, maar daar ook veel langer over doet. De waarnemer ziet hem jaren reizen, terwijl de reiziger nauwelijks ouder is geworden. (relativiteitstheorie) . Hoe sneller iemand reist hoe minder tijd hij gebruikt en hoe kleiner zijn afstand wordt die hij dient af te leggen.

Dus een ster van miljoenen lichtjaren ver is wel degelijk in bijvoorbeeld enkele minuten te bereiken (bij de bijna lichtsnelheid).

Het feit dat men er dus jaren zou over doen is enkel juist voor de waarnemer van het ruimtetuig. Indien de reiziger terugkomt en weer bij zijn tweelingsbroer zou komen zou hij tot de ontdekking kunnen komen dat hij reeds 100-den jaren geleden is overleden, terwijl hij slechts bijvoorbeeld uren heeft gereisd. Dit was oorspronkelijk de befaamde tweeling-paradox maar het is correct en beproeft.

Dus kan men toch naar lichtjaren verwijderde sterren?

Inderdaad, indien men de bijna lichtsnelheid zou kunnen bereiken, kan dit zelfs in seconden (voor de reiziger). Helaas is het zo dat zelfs bijna alle wetenschappers nog steeds verkeerd redeneren. De ster is 100.000 lichtjaar verwijderd, dus zou men al lang dood zijn als men deze bereikt.
Deze theorie is fout! Anderzijds is er wel iets aan juist: indien men de mogelijkheden zou hebben de lichtsnelheid te bereiken, moet men immers rekening houden met de tijd die nodig is om te accelereren en daar men menselijk slecht beperkte G-Krachten aankan, zou dit wel eens jaren kunnen duren, zelfs aan een constant toenemende versnelling. (Zwaartekracht). Maar anderzijds is er een zeer sterke verkeerde opvatting dat een ster van 1 miljoen lichtjaar afstand bij de lichtsnelheid ook 1 miljoen jaar zou duren om deze te bereiken. Fout, het licht legt deze afstand af in 0 sec. (Het licht hoeft eigenlijk geen afstand af te leggen, de afstand wordt nul.) Bij de lichtsnelheid krimpt de afstand en de tijd tot 0. HIER EN NU is bij de lichtsnelheid OVERAL EN ALTIJD. (Gevolg van de Lorentzcontractie die de basis was voor Einstein’s relativiteitstheorie) Dus toch grote ruimtereizen die te overbruggen zijn?.

Inderdaad. UFO’s zouden dus heel gemakkelijk van honderdduizenden en zelfs miljoenen lichtjaren ver kunnen komen. Indien de theorie van de wormgaten in de hyperruimte klopt kan het zeker. (zo goed als bevestigde theorie)

Voor de wiskundigen:

de Lorentzcontractie zegt immers dat de tijd en de ruimte krimpt met een factor die gelijk is aan:

1
_____________
(1-(r2/c2))

met ander woorden; de contractie van ruimte en tijd moet worden verkleind door deze waarden te vermenigvuldigen met:
1gedeeld door (vierkantswortel(1- (de snelheid in kwadraat gedeeld door de lichtsnelheid in kwadraat)))
Vermits de bijna lichtsnelheid van de reis in het kwadraat gedeeld door de lichtsnelheid in het kwadraat gelijk is aan bijna 1 (bij de lichtsnelheid exact 1) en 1-1= 0 is er geen afstand noch tijd meer nodig. (vierkantswortel 1 is immers 1) Je bent dus overal gelijktijdig. Dit geldt evenwel alleen voor de reiziger niet voor de waarnemer.

Holistische natuurkunde

Op dit basisprincipe verenigen de relativiteits- en quantumtheorie zich nu dat ook die paradox is opgelost in 1965. Alles wordt holistisch. Er zijn geen verschillende dingen. Hier gaat wetenschap filosofisch over naar mystiek en spiritualiteit doordat bovendien ook het bewustzijn nog meespeelt in de quantumtheorie. Vermits tijd en ruimte onderling uitwisselbaar zijn, is niet alleen tijd een vreemd fenomeen, maar ook ruimte. We zijn er echter zo dagelijks met vertrouwd dat we het niet merken, dat daar iets raars zou aan zijn. Onze ervaring leert ons dat alles voortkomt uit een oorzaak die een bepaald gevolg verwekt. Deze stelling is nu echter door de nieuwe natuurkunde (vanaf Einstein en Bohr) totaal omvergegooid. Wij staan nu voor een begrip, dat we eigenlijk niet kunnen begrijpen, omdat onze ervaring ons nooit heeft geleerd om ons zo iets voor te stellen. Stel nu dat je nooit driedimensionaal zou kunnen waarnemen, dan zou dit ook moeilijk voor te stellen zijn.
Er zijn daarentegen echter ook nog zoveel doodgewone dingen waar we nooit bij stil staan. Denk maar aan de zwaartekracht en elektriciteit waar we dagelijks mee leven, maar welke fenomenen we niet kunnen verklaren.
Niets van wat hier is geschreven, hoe onvoorstelbaar ook, is louter fictie. Alles berust op de realiteit van hedendaagse beproefde feiten. Aan deze natuurkundige of parafysische fenomenen valt niet meer te twijfelen.

      Denis

© 2003 – 2004 Aura-Oasis – Denis Dhondt