Anoniem getuigenis verklaart drastische karakterveranderingen na ongeval.
Deze ervaring dateert van 1966, maar is pas in 1998 gepubliceerd…. Na mijn eerste ervaring als “Tom” is veel gebeurd tijdens al die jaren en daarom herschrijf ik mijn bijna doodervaring. Mijn ervaring is compleet verschillend dan de gekende bijna doodervaringen. Ik verliet mijn lichaam niet om erin terug te keren, maar ik keerde terug in een ander lichaam, nl dat van Tom R., die net van een rotsklip gevallen was en buiten bewustzijn verkeerde.
Het gebeurde allemaal toen Tom’s lichaam in coma in het hospitaal gebracht werd. Tom was bijna 14 jaar oud. Bij mijn bijna doodervaring werd ik geïntrigeerd door de vraag om te weten, of ik in dit duidelijk door de geest verlaten lichaam, plaats kon nemen.
Ik ging gewoon naar het lichaam van Tom R. toe, ging er zitten en legde me erin neer. Ik klikte er meteen in vast, maar het koste me moeite om me opnieuw te bewegen, omdat ik controle diende te krijgen over dit ander lichaam, dat ik nu blijkbaar had overgenomen. “Tom” was gewoon weg en het nog ademende lichaam bleek vacant. Het koste me enorm veel moeite om dat lichaam helemaal onder controle te krijgen…zelfs de meest doodgewone dingen, zoals eten kosten me heel veel moeite en concentratie. Uiteindelijk leerde ik pas na 7 jaar hoe ik in dit vreemde lichaam bijna alles onder bewuste controle kon krijgen en terug normaal kon functioneren.
Ik had geen kennis van ook maar iets uit Tom’s geheugen, noch van zijn voorgeschiedenis. Eerst keerde ik terug naar Oxxx als “Tom”, die de val dus bleek overleefd te hebben. Ik begon terug naar school te gaan en werd daar muzikant bij de schoolgroep. Korte tijd later liep ik weg uit Oxxx met een ander lid van de groep. Ik was toen pas 15-16 jaar. Ik besefte dat ik volledig over mijn intellectuele vermogens beschikte, vond werk en had een onderkomen in een appartement. Gedurende die tijd was ik ook iemand die lak had aan alle sociale regels. Ook veroorzaakte ik verschillende verkeersongevallen (duidelijk in zijn ervaringen moet hij veel dronken geweest zijn, wat hij bij sommige ongevallen ook toegeeft). Ik gedroeg me als een opstandig kind. In 1966 vertrok ik naar Los Angeles met 300 dollar en slechts één valies. Een man in Chicago ontfermde zich uiteindelijk over mij en deelde een tijdje een appartement met mij. Ik huwde drie maal maar had nog steeds een kinderlijk gedrag, ook al was ik tegelijk zeer intelligent. Ik was excentriek en gedroeg mij heel ongewoon.
Zoals gezegd, duurde het zeven jaar eer mijn bewustzijn zijn plaats hervond. Zeven jaar is ook ongeveer de periode die een bijna doodervaarder nodig heeft om zijn ervaring helemaal te verwerken. Ik begon toen ook mijn ervaringen en gedragingen zelf te onderzoeken.
Ik begon mij ook te verdiepen in wiskunde en natuurkunde. Mijn kunsten met elektronica lieten me toe van een comfortabele levensstijl te genieten. Ik drukte mijn verward bewustzijn uit door te schilderen en nota’s over mijn leven neer te schrijven. Dit alles is nu ongeveer 24 jaar geleden en ik ben nog steeds excentriek, een expert in elektronica-, computer- en netwerktechnologie. Ik hou van expressie en geloof dat dit een ware gift is van de mensheid. Ik schreef veel neer over mijn bijna doodervaring, over de dialogen met een vriend, die ook een bijna doodervaring had.
Enkele vragen
Hoe ervaarden je ouders dat?
Ze wisten dat Tom na zijn val 20% kans had om te overleven en minder dan 20% om ook nog het bewustzijn terug te krijgen. Ik ging toen in een lichaam dat 14 jaar oud was. Zij erkenden dat ik anders was na het ongeval, maar geloofden dat dit door het ongeval kwam.
Je beweert dat je in de ruimte hing, wat bedoel je hoe leefde je dan?
Ik had niet echt een vorm, ik had wel bewustzijn.
Wat gebeurde er met het bewustzijn of de ziel van het kind?
Door verlies van bloed en zuurstof verliet de geest het lichaam. De geest leeft echter voort na de vorm. Men kan loskomen van het lichaam zoals zovele uittreders hebben ervaren.
Eigen bedenkingen
Als we nu zouden stellen dat deze ervaring verzonnen is, wil dit dan ook zeggen dat ze niet zou kunnen?
Blijkbaar kan een uitgetreden persoon in sommige zeldzame gevallen, een bewusteloos lichaam wel degelijk bezitten tot de rechtmatige eigenaar terug is. Indien bij dit zwaar ongeval de geest van de 14-jarige Tom inderdaad naar het licht is en het lichaam nog levensvatbaar is, moet het dus ook mogelijk zijn om in dit lichaam in te treden en erin voort te leven. Dit kan alleen als vooreerst de reanimatie en daarna ook het langdurend lijdzaam herstel lukt.
Het lijkt mij anderzijds niet erg interessant om in zo’n erg beschadigd lichaam te gaan intreden, daar dit maar weinig perspectief biedt. Kan de schrijver van dit verhaal bij zijn BDE een aardgebonden entiteit zijn, die na een alcoholverslaving terug een lichaam wou? Door het verhaal heen, lijkt alcoholisme wel degelijk het leven van Tom R. te beheersen. Zelfs zeer kort na het betreden van het lichaam raakte de overlevende nieuwe “Tom” reeds aan de drank. De onder invloed veroorzaakte auto-ongevallen zijn hier het gevolg van. Jozef Rulof heeft ons immers geleerd dat alcoholverslaving een persoon wel degelijk aardgebonden kan houden.