Astrale projectie en uittredingen

Onbewuste uittredingen als kind

Als kind had ik af en toe een zalig zweefgevoel waarbij ik heel hoog hing en wist dat ik daar ergens heel diep beneden lag. Met ouder te worden lukte dan moeilijker. Voor mij was het gewoon een zalig rustig en vredig gevoel. Meestal kwam dat gevoel spontaan op als ik in bed lag. Ik besefte toen natuurlijk zeker niet dat dit een uittreding moest zijn. Ik weet wel nog dat ik niet teveel op mijzelf daar beneden mocht denken of het hield op.

Bewust streven naar uittreding

Later ben ik er zelf ook een tijd mee bezig geweest om bewust te proberen lucide dromen, uittreden. Een maal beleefde ik heel geslaagd een lucide droom waarbij ik op een soort bromfiets door landwegels reed. Ik was er me volledig bewust van, alles had een realiteit. Dit is maar 1 keer zo gelukt.
Door de oefeningen van LaBerghe te doen om te leren lucide dromen kon ik mijn dromen wel heel veel beter onthouden. Ik heb enkele dromen gehad waarin ik me bewust was dat ik droomde. Dat waren echter spontane.
Ik heb heel lang de nieuwgroepen gevolgd OOBE en dergelijke. Destijds waren de nieuwsgroepen nog on topic en geen zootje met spammails. Ervaringen van over de hele wereld werden verzameld in die nieuwsgroepen. Als je kijkt via enkele van mijn postings in de nieuwsgroepen vind je nog duizenden berichten terug. Wat ik daaruit leerde was, dat de weinigen die erin slaagden om het onder gecontroleerde omstandigheden te doen zeldzaam waren. De meesten hadden een hulp die hen een hand gaf en hun uit hun lichaam trok of zo. Bijna niemand slaagde in een etherische uittreding maar het lukte wel astraal uit te treden waarbij de werkelijkheid nog vermengd zit met dromerigheid en dus niet 100% klopt.

Astrale hulp

Ik vroeg dus ook om me met enkele uit mijn lichaam te tillen en op een nacht voelde ik een achttal handen onder mij en me opgetild worden. De ervaring was echter zo schrikwekkend, dat ik direct luidop vroeg om me maar terug neer te leggen. Dat werd meteen gedaan. Later vroeg ik het opnieuw, maar dat me nooit meer aangedaan. Met de pogingen zelf bewust uit te treden is het me 2 keer bewust gelukt. 1 keer een aantal minuten, 1 keer maar een 30tal sec. De grote fout is, dat als je voelt dat je uitgetreden bent, eigenlijk ook aan je lichaam denkt. Aan je lichaam denken is de manier om er terug in te komen wat dan ook gebeurt. Je zou dus eigenlijk spontaan en onbewust moeten uittreden of niet aan je lichaam denken.

De echte uittreding

Geen enkele uittreding was van een kwaliteit als deze die ik had bij een ongeval. Toen was mijn lichaam buiten werking en kon ik er niet meer in. Ik besefte ook niet direct dat ik was uitgetreden. Ik wandelde rond en voelde me volkomen gewoon. Er klopten echter een aantal dingen niet, zoals bijv. het feit hoe het kon dat ik op een plaats kon staan door aan een plaats te denken. Zonder de tijd ertussen en zonder de afstand te voet of zwevend afgelegd te hebben. De ambulanciers stapten me ook voorbij en ik moest opzij springen toen ze naar mijn lichaam gingen. Toen pas begreep ik het met zekerheid. Deze zomer in de kliniek ben ik door zware multi-complicaties bij mijn operatie in een roes gehouden geduren enkele dagen. Ik weet ook dat ik urenlang dood geweest ben (ik lag al door en door afgekoeld zoals koude voetzolen volgens waarnemers). Toen de ploeg van de IC het doorkreeg was het opeens spoedoperatie. Toen ben ik ook uitgetreden en ben zelfs waargenomen, gevoeld. Het tijdstip en de datum van mijn ervaring klopte met het feit dat men mij voelde. Van die uittreding heb ik echter niet zoveel herinnering door de zware verdoving. Je moet het vergelijken met met een droom wakker worden en die nog levendig herinneren, weer eventjes terug inslapen en hem kwijt zijn maar wel nog weten dat je je droom tot in details herinnerde. Alleen was de uittreding bij het “dood zijn” het geen droom.

De overtuigendste ervaring was dus nog steeds bij dat ongeval. Intussen heb ik hier in een andere topic, enkele dagen geleden twee uittredingservaringen gepost van kennissen uit een andere msn groep. (medisch).

Ik ben destijds door ontmoediging en te weinig geduld ook gestopt met de pogingen spontaan uit te treden. Nadat ze me uit mijn lichaam tilden waarbij ik duidelijk de handen onder mijn lichaam voelde steken, ben ik er volledig mee gestopt. De laatste manier leek me gemakkelijker. Hoe dan ook, van de pogingen heb ik het grote verschil geleerd tussen astrale projectie (wat soms wel lukte) en die zeer werkelijke uittreding waarbij de waargenomen feiten 100% klopten met de werkelijkheid zonder dat ik die van waar ik lag kon waargenomen hebben.

Het verschil met remote viewing

De opzettelijke pogingen zijn altijd astrale projectie. Remote viewing is nog wat anders omdat dit nog een tweede persoon vereist, nl een waarnemer op die locatie terwijl de remote viewer eigenlijk helderziende indrukken op papier schetst. Astrale projectie geeft een werkelijkheid die vermengd is met dingen die niet kloppen. Zo kan een deur van een kamer aan een andere kant blijken te zitten, zoals ik eens meemaakte, een andere kant van het bed. Als astrale projectie al slaagt moet je nog opletten dat je niet terug in slaap valt waardoor het overgaat naar een droom en je de herinnering eraan kwijt bent, tenzij je wakker wordt tijdens een droom en deze direct noteert of op een recordertje inspreekt. De ochtenddromen kunnen daarom gemakkelijkst onthouden worden. Dus kan je stellen dat ook veel astrale projecties op die manier tot dromen zijn gereduceerd en vergeten. Een andere manier om uit te treden is via hulp. Via een hypnotiseur.

	 Denis  

© 2006 Aura-Oasis – Denis Dhondt