Geestwaarnemingen

Mijn Eerste Ervaringen met Geesten

De eerste meldingen van geesten kreeg ik via mondelinge getuigenissen van vrienden die enigszins geïnteresseerd waren in paranormale fenomenen. Ze deelden hun ervaringen met mij omdat ze me vertrouwden.

Een van de eerste verhalen kwam van een vrouw die na haar scheiding bij haar zieke grootmoeder inwoonde. Haar grootmoeder was zo ernstig ziek dat ze in het ziekenhuis lag. Op een nacht zag de vrouw haar grootmoeder thuiskomen en haar slaapkamer binnenkomen. Ze begreep er niets van en vroeg: “Zijt gij nu thuis?”

“Ja, ik ben genezen,” antwoordde de grootmoeder. De kleindochter was verbijsterd, want hoe kon haar grootmoeder midden in de nacht thuiskomen uit het ziekenhuis? “Ga je niet mee?” vroeg haar grootmoeder vervolgens.

Er ontspon zich een gesprek aan de bedrand, waarin de kleindochter wilde weten waar haar grootmoeder naartoe wilde gaan en hoe ze thuis was gekomen. De antwoorden waren ontwijkend, zoals “het is er zoveel beter”. Volgens haar zou ze bijna 30 minuten met haar grootmoeder hebben gepraat, alsof ze echt thuis was en genezen. Het bleek dat haar grootmoeder die nacht, precies op dat uur, in het ziekenhuis was overleden. De kleindochter had haar als levendige verschijning waargenomen, maar voor haar voelde het alsof ze echt was thuisgekomen.

Uitbreiding van Getuigenissen

Aanvankelijk was ik aangewezen op dergelijke live getuigenissen van kennissen. Later kreeg ik steeds meer getuigenissen te horen, vooral met de opkomst van de computer en de verbindingen via nieuwsgroepen. Toen bestond internet nog niet zoals nu en alles verliep via de telefoonlijn.

Ik had al vroeg een computer, in de jaren tachtig, toen software nog peperduur was en veel werd uitgewisseld. Dit gebeurde ook via zogenaamde bulletinboard systems (BBS). Dat waren mensen die hun pc met een grote harde schijf dagenlang aan de telefoonlijn aangesloten hielden en zo toelating gaven aan hun leden om bestanden up en down te loaden. Naarmate er meer leden waren, werden er ook berichten uitgewisseld.

In de loop der tijd werden de bulletinboards ook eenmaal per dag met een andere BBS aangesloten, waardoor je na verloop van tijd de hele wereld kon bereiken in nieuwsgroepen. Ik was enorm actief in die groepen en raakte snel goed bekend.

Vervolg op mijn Pad naar Paranormale Getuigenissen

Door deze uitwisselingen groeide mijn verzameling van paranormale getuigenissen en bleef ik voortdurend leren en ontdekken. De ervaringen en verhalen bleven komen, en met elk nieuw verhaal werd mijn begrip van het paranormale verder verdiept.

Mijn Reis in het Spiritisme

Intussen had het spiritisme ons volledig in zijn greep, en na veel experimenteren begonnen we eindelijk correcte resultaten te krijgen, met af en toe verpletterende, onvergetelijke momenten. Jarenlang werkte ik samen met mijn overbuurman, wiens zoon daarover een voordracht gaf. Hij had die samen met mij in elkaar gezet. De moeder deed ook weleens mee, maar was sceptisch en geloofde meer in de theorie van het onderbewustzijn.

Een tragisch voorval en een doorbraak

Op een zondagmorgen verongelukte die zoon. Twee dagen na elkaar viel er een boek uit de kast voor mijn voeten in de slaapkamer. Ik zette het gewoon terug totdat ik zag dat het “Na de begrafenis” heette. Na enkele maanden kwam hij spontaan door. Hij gaf details over de drie dingen waar zijn moeder, broer en vader het meest mee worstelden na zijn dood. Voorzichtig liet ik iets ontglippen tegen zijn moeder, en ze zei dat het klopte. Toen vertelde ik haar wat er gebeurd was, wat haar behoorlijk onder de indruk bracht. Ze besloot toch eens mee te doen, en er kwamen overtuigende zaken aan het licht die we niet konden weten. Vanaf dat moment was ze uit haar depressie verlost. Ik heb nog steeds het doodsprentje voor een herdenkingsmis, waarop ze nu heeft gezet: “Nu weten we dat we elkaar ooit terugzien.”

Onderzoek naar Vreemde Verschijnselen

Ik werd ook soms gecontacteerd door mensen die last hadden van vreemde verschijnselen. Hoewel ik zelf nog nooit dergelijke geestfenomenen had waargenomen, behalve dan het vallen van die boeken, bleef ik nieuwsgierig. Dit keer ging ik naar iemand toe die thuis allerlei rare fenomenen ervaarde, zoals lichten en tv’s die automatisch aangingen. Op een bepaald moment viel er een sleutel met een sleutelhanger een meter van de kast waar die op zat. Ik had echter niet gezien hoe die erop zat en of hij er wel op zat.

Terwijl we alles optekenden, keek ik ook naar de vele kleine fotokadertjes op haar schouw. Als amateurfotograaf keek ik altijd naar de foto’s die mensen namen. Ik denk dat er wel een tiental familiefoto’s op de schouw stonden, netjes schuin gerangschikt. Daarvoor stond een lompe kachel en nog daarvoor een rek, zodat de kinderen er niet bij konden.

Toen ze even naar het toilet ging, kwam ze terug en schrok dat alle kadertjes ineens waren omgedraaid. En inderdaad, enkele seconden ervoor had ik er nog naar zitten kijken. De uitlijning van de omgekeerde foto’s en de hoek waarin ze gedraaid stonden, waren geometrisch ongelooflijk precies. Net zoals professionals palen voor een hekwerk prachtig in lijn kunnen zetten. Bovendien kon je er met uitgestrekte arm niet bij, zeker niet bij de middelste. En ik? Ik was niet van mijn stoel geweest. Dit was een fenomeen dat geen toeval kon zijn. Er kon geen verklaring voor gevonden worden. Dit moest gebeurd zijn in een erg korte tijd, maximaal één minuut.

Verdieping van Mijn Kennis

Later zou ik meer dingen beleven die mijn overtuiging onwankelbaar zouden maken. Er mocht geen verklaring mogelijk zijn, noch twijfelachtige getuigen of mogelijke vergissingen.

Ik zou nog veel leren: er zijn immers ook geesten rond mensen die met hen meegaan of hen gebruiken.

Deze ervaringen hebben mijn begrip van het spiritisme en paranormale verschijnselen verder verdiept, en elke nieuwe ontmoeting bracht me weer een stap dichter bij de waarheid.

      Denis