Lessen uit de BDE bij zelfmoordpogingen
Bij een ‘mislukte zelfmoordpoging’, waarbij men net voor het licht, bij de ontmoeting met overleden verwanten te horen krijgt dat dit een foutieve manier is, kan ook in een aantal gevallen getoond worden dat de zelfmoordenaar het afgebroken leven weer zou moeten herbeginnen van in het begin met alle omstandigheden die naar de zelfmoord leidden, indien hij niet meer naar zijn lichaam terug kon. Ook kan het zijn dat mogelijke scenario’s getoond worden van wat er zou kunnen gebeuren met zijn naaste verwanten, indien hij bij die zelfmoord inderdaad overlijdt. Immers zijn naaste verwanten worstelen met heel veel vragen omtrent de redenen van zijn zelfmoord en blijven achter met schuldgevoelens omdat ze geen hulp hebben kunnen bieden.
Indien zelfmoordenaars bij hun poging ook een bijna doodervaring hadden en waarbij de zelfmoord dus in feite mislukt, ziet men dat zij dit nooit weer proberen te herhalen, in tegenstelling met diegenen die geen negatieve BDE hadden.
Vele zelfmoordenaars blijven hier jarenlang rond erg getraumatiseerde familie hangen waar ze vruchteloos proberen excuus te verkrijgen.
Een zelfmoord bijna doodervaring
De laatste finale uitweg
Na 41 jaar jaagt de pijn, de terreur en de shock van een bepaalde nacht in oktober 1960 me nog steeds na. Het hardst te verklaren is Gods’ waakzaamheid, onbeperkte genade en vergevinggezindheid die volgde op mijn zelfmoordpoging en die me treft tot op de dag van vandaag.
Wat ik hier probeer te omschrijven is zeker geen hallucinatie of zelfdeceptie. Ik probeer met dit echt gebeurd verhaal anderen te waarschuwen en te helpen het leven als een Goddelijk geschenk te zien tegenover de depressieve dagen waar de enige uitweg de dood lijkt te zijn. Mocht iemand me dat 41 jaar geleden zelf tegen mij gezegd hebben dan zou ik hem uitgelachen hebben en in de helse toestand zijn gestapt waaruit ik nu ben gered. Hier is het verhaal:
Een droomhuwelijk
In 1948 hertrouwde ik een prachtige vrouw; Pat genaamd. Ze was een zeer populaire vrouw en ik was er trots op dat ik haar veroverd had. Ik werkte echter te hard aan mijn beroepsdoelen als accountant dat ik de stormwolken die zich stilaan vormden niet opmerkte. In de jaren dat ik zo hard werkte verkommerde al mijn hoop, mijn dromen en mijn beste verwachtingen. Eens een gemiddelde en sociale drinker, begon ik meer en meer te drinken en voordat ik het me realiseerde wat er aan het gebeuren was, viel ik over de rand in een serieuze bodemloze put van alcoholverslaving. Ik kwam aan de grens van verloren vertrouwen, kreeg angsten, werd impotent en was vervuld van zelfmedelijden.
Na ongeveer 7 maanden van wat ik dacht een perfect huwelijk te zijn, ontdekte ik dat mijn vrouw me bedroog en dat begroef me dieper en dieper in de draaikolk van mijn problemen. Ik had zelf ook schuld aan het vernietigen van onze relatie. Iedere keer dat een nieuw affaire aan het licht kwam, of het nu een korte romance was of een jarenlange relatie zei ik zeer pijnlijke dingen en deed ik alles wat ik kon om haarzelf zo schuldig mogelijk te laten voelen. Toen ze weer eens uit was met een afspraak besloot ik om iets te doen aan wat ik aanzag voor een complete hopeloze en degenererende situatie.
Toen Pat uit was, waarschijnlijk voor een hele nacht, deed ik onze twee jongens en onze dochter naar bed en luisterde naar hun gebeden. Die tijd leken gebeden me zinloos. Ik was een complete atheïst. Wanneer de kinderen in slaap leken te zijn verzamelde ik het materiaal dat ik nodig had voor mijn finale bevrijding. Twee flessen slaaptabletten, een voorgeschreven middel, kalmeermiddelen, en nog drie flessen drank leken mij een veilige combinatie voor mijn grote vlucht uit de werkelijkheid. Ik schreef een zelfmoordnota en nam 5 kalmeermiddelen samen met drank. Ik dacht nog even na en besloot dan maar om door te zetten, denkend dat er nu geen weg terug meer was. Mijn vingers begonnen wel wat te tintelen maar het leek duidelijk dat de dosis onvoldoende was. Dus nam ik maar een handvol slaappillen. Ik voelde een brandend gevoel in mijn maag. Ook dit leek nog niet echt voldoende om me zeker genoeg te voelen en ik wou niet gewoon wakker worden met een flinke kater. Ik nam dus maar alles van pillen dat ik had en dronk ook alles leeg wat ik staan had, bourbon, likeur, wodka en stilaan begon ik enkele donkere wolken te zien die naar me toekwamen. Ze kwamen recht door het plafond van de keuken recht op me af. Ze omringden me en vormden een soort tunnel. Ik voelde mezelf door deze tunnel gaan aan een zeer hoog tempo. Ik besefte niet goed of ik nog leefde of al dood was op dat moment. Ik herinner me wel dat ik op mezelf toekeek en mezelf zag liggen op de keukenvloer. Ik vroeg mij af: “Is dit nu de dood?”. “NEE” klonk een antwoord van ergens.
Zelfmoord is niet de oplossing.
Ik was geshockeerd een wezen te zien van volmaakte schoonheid. Een wezen dat zoveel liefde, zoveel medelijden, en warmte uitstraalde. Het was een wezen van een stralend prachtig wit licht welke zilverachtige stralen uitzond. Ik was te sprakeloos om maar iets te kunnen zeggen, maar ik merkte dat mijn gedachten door het wezen werden verstaan.
“Nee” antwoordde het wezen me opnieuw, “dat is niet zoals dood zijn is. Kom ik zal het u tonen”. Ik herinner me dat ik mee vloog met hem boven een landschap dat erg bedroevend aanvoelde, een landschap van een verloren schoonheid en leven, waar mensen doelloos rondliepen met gebogen schouders en het hoofd naar beneden. Ze keken zo naar beneden naar hun voeten, en liepen zomaar in het rond, dat ze tegen elkaar botsten en gewoon maar doorliepen. Het was een angstaanjagende gedachte dat ik samen met deze verloren en verwarde zielen zou moeten ronddolen. Het wezen verstond mijn angst en antwoordde met de volgende woorden: “Dit is de Hel van uw eigen creatie. Je zou dan uiteindelijk toch terug moeten gaan naar de aarde om je leven te herleven waarin je geconfronteerd zou worden met dezelfde problemen die je nu in dit leven had. Tot dan zul je tussen deze verloren zielen lopen. Zelfmoord is geen ontsnapping.”
Het levensoverzicht
Toen werd me een panoramisch overzicht van mijn leven getoond. De laatste 5 jaar waar ik zo verslaafd was geworden aan alcohol, zag ik de pijnlijkste beelden. Er werd me getoond welke gevolgen dit alcoholgebruik had gehad voor mijn kinderen en welk gevolg dit zou hebben voor hun verdere toekomst. Er werd me een beeld getoond uit de toekomst waarin ik zag dat hun moeder geen goede zorgen aan hen zou besteden en waardoor ze uiteindelijk in een opvangcentrum zouden belanden. Er werd me ook getoond hoe mijn kinderen onder mijn alcoholisme zouden lijden indien ik zo verder zou drinken en indien ons gezin bij elkaar zou blijven. Ik zag hoe mijn drie kinderen, twee zoons en een dochter uiteindelijk ook alcoholisten zouden worden. Het beeld dat ik zag van mijn dochter, verslaafd aan alcohol en die huwde met een verslaafde die haar zou slaan en bij wie ze vier dochters zou krijgen die hij incestueus zou benaderen was meer dan ik kon aanzien. Het was als een slag in mijn gezicht, een shock waarmee ik wakker werd in de realiteit.
Ik zag dat indien ik mijn gedrag kon veranderen en me kon gedragen zoals een verantwoordelijke vader, ze dan wel gelukkig zouden kunnen opgroeien. Dit betekende niet dat ze compleet vrij zouden zijn van de alledaagse levensproblemen, maar dat ze een kans zouden krijgen om het te maken op hun manier. Ik zag hoe mijn oudste zoon een belangrijk figuur zou worden indien ik hem wat hielp en me gedroeg als een echte vader. Ik zag ook de donkere zijde van de toekomst als ik bij hen zou blijven en zou blijven drinken. Hij zou dan naar drugs grijpen en opgenomen worden voor criminaliteit die hij zou moeten aangaan om aan geld voor zijn drugs te geraken. Op deze manier werden me alle mogelijke toekomsten getoond, voor zover mijn gedrag daarin verandering zou kunnen brengen.
Ik werd me bewust van al de beproevingen die ik terug zou moeten ondergaan in een nieuw leven en die me weer op de proef zouden stellen en me weer naar alcoholgebruik zouden laten grijpen. Indien ik nu zou sterven, zou ik dit leven moeten overdoen met soortgelijke beproevingen. De beproevingen in het leven zouden zich herhalen, leven na leven tot ik geleerd had daaraan te ontsnappen. De emotie werd me te sterk en ik barstte in tranen uit.
De genade
Het lichtwezen begreep me volkomen en voelde met liefde en medelijden met me mee. Hij sprak me aan als een verantwoordelijke ouder zijn zoon zou aanspreken. “Uw leven is niet zoals je zou willen. Schiep je je eigen geboorte? Nee, zo kun je ook je eigen dood niet kiezen. Ik heb nog niet gedaan met u, ga terug, uw taak is niet ten einde, ga terug en doe nu wat je zou willen doen.” Ik voelde dat hij me de kracht zou geven.
De terugkeer
Het eerste wat ik zag toen ik bijkwam was het gezicht van mijn dochter. Nancy was wakker geworden gedurende de nacht en deed wat ze kon om me in leven te houden. “Oh papa zei ze, ik was zo bang dat je dood was. Je voelde zo koud en ik voelde je hart niet meer slaan. Het zou nu plezierig zijn om te zeggen dat sedertdien mijn leven perfect liep, maar dat zou een grove leugen zijn. De echtscheiding was hartverscheurend, maar ik kon de kinderen houden. Ik wou de kinderen, zij wilden bij mij zijn en mijn vriend van mijn vrouw wou hen niet. Ik eindigde mijn job als accountant en werd zelfs professor op het locale college en alles kwam weer goed. Ik diende alles dat ik gespaard had te gebruiken om mijn rekeningen te betalen en om mijn gezin te onderhouden; gedurende de maand dat ik een nieuwe job zocht. De nieuwe studies die ik moest doen, de uitdaging en het risico om mijn nieuw beroep aan te kunnen, kosten me angst en doorzetting. Maar sedert ik aan de rand van de afgrond stond verloor ik nooit meer mijn vertrouwen en mijn moed. Sedert mijn ervaring vrees ik ook de dood niet meer. Ik zie alles meer spiritueler en voel me verantwoordelijk voor mijn kinderen. Ik ben er trots op dat hun levens door mij zoveel verbeterden. Ik ben nu met een vrouw hertrouwd die mooi is aan de binnenkant. Ze geeft me sterkte en steunt me om door alle moeilijkheden en beproevingen van het leven te komen.