Wel of niet paranormaal

De acceptatie of verwerping van het paranormale

We worden geboren met een bijna blanco bewuste herinnering. Ik zeg wel bijna want bepaalde vaardigheden en gewoontes hebben we blijkbaar al geleerd, We hebben vaardigheden bij onze geboorte. Die zijn soms duidelijker te zien bij dieren. Ook blijken we een aangeboren karakter en instelling tegenover bepaalde zaken te hebben.

Hoe we iets bekijken hangt ook af van onze stemming, ervaring, angsten, belangen, ego, aanzien en gevolgen van onze beoordeling.

In onze streng wetenschappelijke wereld herkennen we alleen de zaken die technisch beproefd kunnen worden.

Als we een ervaring opdoen met het paranormale, bijv. een zeer goede helderziende, dan blijkt ervaring niet altijd te leiden tot geloof in de feiten tegenover al dan niet duidelijk goochelen of psychisch begaafd. Maar men moet dit nuchter bekijken en niet vooringenomen.

Vooral meerdere eigen ervaringen zullen leiden tot een persoonlijk geloof in het paranormale.
Ook al zijn vele paranormale vaardigheden statistisch bewezen ten tijde van de ernstige parapsychologische onderzoekingen, velen houden gewoon vol dat het niet kan. Voor deze mensen eindigt de wetenschap bij dat wat al uit onze kennis bekend is. Het kan voor hen niet dat er iets anders zou bestaan die we nog niet perfect kunnen verklaren. Ze hebben ALLE wijsheid die bestaat in pacht en redeneren dat wetenschap alleen geperfectioneerd kan worden. Zoals de elementaire deeltjes van het atoom steeds tot nieuwe ontbrekende factoren leiden. Dat kan wel, al kunnen we dat evenmin controleren omdat de zintuigen en toestellen waarmee we dit registreren daar geen juist beeld van geven. Hier zijn ook zaken die we niet begrijpen en niet zouden bestaan moest het niet zijn dat we ze dagelijks waarnemen. Bijv. zwaartekracht tussen atomen of liever aantrekkingskracht tussen objecten die massa hebben.De verklaring hiervoor is het buigen van de ruimtetijd maar dit is zo goed als onverklaarbaar. Vooral omdat men denkt in deeltjes en dus naar het graviton zoekt, waar het niet aan ligt.

Een ander redeneert verder en moet herkennen dat er zaken zijn die we niet constant waarnemen en niet goed kunnen begrijpen. Zoals een soort mentale aantrekkingskracht van psychische elementen tussen elkaar.

Zoals we spreken over positieve en negatieve zienswijzen voor eenzelfde beoordeling van een feit of gebeuren, het zal vooral bepaald worden door hoe we ingesteld zijn. Je kan een bepaalde opvatting omtrent iets niet forceren. De ene ziet goede elementen in iets, de andere voornamelijk slechte. Het ligt grotendeels aan de aard van het gebeuren en de zienswijze hoe we hetzelfde fenomeen, verschillend gaan beoordelen.

We worden dus geboren met een voorkeursinstelling tegenover zaken. Als we onszelf niet kunnen dwingen een geloof of ongeloof aan te nemen, dan moet er al een opvatting zijn die het gedeeltelijk kan snappen en een die weigert deze zaken aan te nemen.

Dan zijn er ook nog paranormale zaken die we wetenschappelijk toch aannemen. Neem nu het placebo-effect. Geloof in een kans op genezing geneest en we hebben hier net zo min een verklaring voor als voor helderziendheid. Bij sommige zeer ernstige ziektes die ongeneeslijk zijn is dit des te duidelijker. Misschien speelt geloof in het geneesmiddel zelfs een zeer grote rol voor de werking van het geneesmiddel want een instelling van ongeloof kan net zorgen dat een beproefde geneeswijze het slechter doet.
Of men hoeft zelfs niet ziek te zijn om kort na het overlijden van de levenspartner ook te komen overlijden. Dit zal vooral voorkomen in huwelijken met een zeer langdurige vaste band. Men zegt dan dat men stierf van het verdriet maar dit is niet altijd zo causaal te koppelen met falende organen, virussen of bacteriën die de dood veroorzaken.

Hieruit blijkt dat het niet alleen “willen positief denken” is dat de rol speelt maar het geloof in genezing. Maar blijkbaar heeft ook geloof in sterven een zekere invloed al is er niets mis. Of geloof in een buitengewone kracht die men opeens bezit om iemand te redden, of een medisch ongelooflijk herstel van kwetsuren na een bijna doodervaring.

Zo’n mentale kracht kunnen we niet langs zenuwbanen, bloedbanen of andere verklaren. Je kan het gerust een psychische kracht noemen. Als die psychokinetische effecten op het lichaam kan hebben, moeten mentale vermogens ook mogelijk zijn.

Tegenwoordig worden onderzoekingen in die mysterieuze sector geblokkeerd en doet men liever een goed betaalde zinloze of niet veel uitmakende studie. Ik heb het over studies zoals die die uitwees dat mannen die naar borsten staren, 5 jaar langer leven. Zie http://www.hbvl.be/nieuws/wetenschap/aid888685/mannen-die-naar-borsten-staren-leven-5-jaar-langer.aspx. Je kan dit weglachen maar het is een duur betaald wetenschappelijk onderzoek en… je leeft langer. Maar dat helend hoogfrequent licht DNA zou kunnen herstellen is natuurlijk onverantwoord duur kwakzalverij-onderzoek. Of toch niet? Zie http://www.faqt.nl/foto/helende-blauwe-lichtenergie-geneest-dna-schade/ Hierdoor kan men dus ook veel langer leven want beschadigd DNA verwekt kanker.

Is de opvatting omtrent wat we geloven of niet en wat verantwoord is of niet, vooral een persoonseigenschap? Misschien moet er dan eens een onderzoek komen of de positieve of negatieve instelling tegenover psychische fenomenen wel aan de wetenschappelijke redenering ligt maar dan door onafhankelijke onderzoekers zonder instelling vooraf (als dat bestaat). Want de instelling kan blijkbaar ECHT het resultaat beïnvloeden. Paranormaal?

En is het placebo zoals paranormale fenomenen onbegrijpelijk of kan je het technisch verklaren? Want dat wordt wel aanzien als doodnormaal. Maar er zijn ook medicijnen geweest die genazen omdat men verwachtte dat ze zouden genezen waarna later bleek dat het geen verschil kon maken. Toch waren ervan genezen.
Ook paranormaal?

      Denis

© 2011 Aura-Oasis – Denis Dhondt