Spokend huurpand

Onderzoek van een woning

Het was een oproep uit paniek. Zowel de vrouw als de man waren overtuigd geraakt dat er een geest in hun woning spookte. Ze hoorden voetstappen, de hond ging grommen tegen iets onzichtbaar en een jong kind was bang van die Zwarte Piet. Iedere dag rond 23 uur waren er voetstappen te horen. Ook ervoeren ze allerlei gewijzigde toestanden, zoals open deuren en dergelijke.

Ze woonden pas heel kort in dat huurhuis in West-Vlaanderen en de geschiedenis van huurders wees erop dat alle vorige huurders daar snel weer vertrokken zijn. Maximaal de minimumduur van het contract woonden ze daar. Als dat zo was was dat omdat het verbreken van het contract hun veel geld kostte.

Hoe dan ook, in hoeverre neemt de verbeelding geen loop met onze angsten?
Een tweede vraag is, over welke soort verschijnselen het gaat. De oorzaak kan nogal verschillen en daarom ook de methode om die te helpen. Er zit niets anders op dan zelf de woning heel nuchter te verkennen. Niet alleen verkennen om als toerist een filmpje te schieten. Sommigen maken er zich dan vanaf met nadien wat salie te branden, maar dat was al allemaal gebeurd. Anderen kennen een Katholieke priester-exorcist die ze erop af sturen. Hoe dan ook, er waren tekens in het huis dat vorige bewoners al meerdere dingen geprobeerd hadden die niets hadden geholpen.

Na de getuigenissen aanhoord te hebben verkende ik de woning. Ik probeerde psychisch iets op te vangen maar legde ook mogelijke sporen van aanwezigheid vast met apparatuur om energievelden of temperatuurschommelingen te meten. Foto, video en geluidsopnames werden ook genomen. Niet zozeer om te zien of er iets op de foto verscheen, maar vooral om de toestand van alles in het huis vast te leggen. Als dan iets verplaatst was zou dat te vergelijken zijn.

Het eerste teken van spokerij was te vinden in een achterbouw die heel oud was, veel ouder dan de rest van de woning. Ik speurde daar een energieveld dat kort erna weer verdween. Alsof iemand met me mee kwam kijken. Daarna werd het energieveld niet meer waargenomen. Ik sloot uit dat het een natuurlijke oorzaak zou kunnen zijn door nadien alle mogelijke bronnen in kaart te brengen.

In het kleine hokje achteraan hing een kast aan de muur over de gehele lengte van de muur. Pal in het midden hing een zeer oud kruisje.
Anders dan de destijdse leefruimtes waar ieder huisje zijn kruisje had, hing dit verdacht onzinnig in wat mogelijk vroeger een kolenhok was. Het was zeker geen leefruimte noch slaapkamer geweest en niemand had het gewaagd dat kruisje weg te doen.
Het was een absurde locatie en dan nog te midden van een opgehangen, langwerpige brede muurkast. Het vereiste dus geen psychische gaven om te vermoeden dat er al lang spokerij was en het kruis daarvoor daar was opgehangen en er zelf al van alles was geprobeerd om de woning leefbaar te krijgen.

Dit is trouwens typisch voor de vroegere methode om te pogen geesten te verdrijven. Je ziet dit kruisgebruik in veel spookhuizen en vaak zo groot mogelijk. Zelfs tussen een valse muur verscheen ooit eens een enorm zeer oud kruis dat met koord was samengebonden.

Het grootste probleem was met het zoontje, die steeds om 23 uur wakker werd van de voetstappen en de aanwezigheid op zijn kamer. Dan is hij zo angstig dan hij zonder hulp niet meer durft slapen. Maar iedereen was angstig in die woning.
Sliep die elders dan deed hij dat niet.

Nadat ze lange tijd deze gebeurtenissen aan de kant schoven wegens het feit dat ze niet in geesten geloofden, had hun overtuiging toch uiteindelijk de geesthypothese ingenomen. Deuren gingen immers open, apparaten gingen aan, tellers van energie tolden rond, lampen gingen vanzelf aan, speelgoed verhuisde terwijl er niemand thuis was geweest, kasten in de keuken werden hoorbaar open en dichtgedaan…
Er heerste een sfeer van angst.

Ook bleek duidelijk dat de buur meer wist. Hij wou die woning ooit kopen en was renovatiewerken aan het doen, toen hij alles in de steek heeft gelaten en zich bedacht had en dan de woning ernaast had gekocht ipv deze waar al renovatie was in gedaan.
Als ze bij de buur iets gingen lenen, zoals een ladder was hij steeds nieuwsgierig. Hij vroeg op een bepaald moment rechtstreeks “is er misschien iets in die woning?”, zonder meer te durven zeggen. Beiden bleven zwijgen tegenover elkaar.

Ik schatte de woning zo’n 100 jaar, rekening gehouden met de renovatie maar ook met de oudere ruimtes achteraan. Elektriciteit en dergelijke waren duidelijk na de bouw geïnstalleerd.

Terwijl ik probeerde te wachten tot het uur van de voetstappen, hoorde ik een deur en de deur van de keuken naar buiten bleek open. Dit was een nieuwe deur die zeer goed sloot en niet zomaar vanzelf kon opengaan. Je kon ze niet half in het slot doen of niet goed dicht.

Ook hoorde ik vanuit de living verschillende keukengeluiden alsof er kastdeuren werden opengedaan.

Ook ging ik op de gang tussen de drie slaapkamers en de zoldertrap in het donker de wacht houden. Psychisch ving ik het beeld op van een oude vrouw die veel angst voor een hartaanval had en die alleen woonde. Ze had een schort aan met zwartwit ruitjespatroon. Gezien op die plaats, de man ook een druk op zijn borst had gekregen en ademnood klopte het beeld waarschijnlijk wel.

Door de luidspreker van de babyfoon klok ineens een stemgeluid. Er was op dat niemand bij de opname-apparatuur op die kamer.

Aan het bed van het zoontje mat ik een hoog energieveld. Er was geen elektrische leiding in de woning die daarvoor verantwoordelijk kon zijn maar er bleek wel een leiding buiten op de muur. Omdat elektromagnetische velden volgens wetenschappelijke veronderstellingen illusies kunnen veroorzaken, stelde ik voor het bed te verplaatsen buiten de radius.

Ik had de vraag gesteld om twee klopgeluiden te geven als er iemand was. Die waren evenwel niet luidruchtig maar sterk genoeg om op de opname te staan.

Bij verdere analyse van de geluidsopnames bleek op het achtergelaten recordertje boven ook een geluid van voetstappen te staan. Heel duidelijk en met bij iedere stap een geritsel. Het was ook onmiskenbaar dat het geluid in de onmiddellijke omgeving moest geweest zijn. We hadden er zeker voor gezorgd dat het tijdens de opname overal perfect stil was. Ook hadden we goed gelet op eventuele buitengeluiden of geluiden uit de buurt die mee konden opgenomen worden. Buitengeluiden waren dus uitgesloten maar de voetstappen waren wel duidelijk. Er was dus iets aan de hand.

De dag erna bleek er ook een andere langs te komen. Volgens die waren het demonen en zouden ze daar nu eens wat gaan meemaken. In de praktijk was het net andersom en begon het daarna geheel uit de hand te lopen.

Na het besluit om te verhuizen, verbleef er niemand nog in de woning en toen zij een keer binnen kwam om te kuisen voor verhuis, bleken de schuiven volledig uit de kast te zijn getrokken.

Ook bleek het bad vol water te staan wat zeker zo niet achtergelaten was. Ook ging een deur open terwijl ze er was en dat was allemaal teveel geworden.
Ze was er snel weer buiten gelopen en durfde er niet meer alleen binnen.

De man had ook iemand horen binnenkomen langs de voordeur en dacht dat het haar moeder was. Er was echter niemand.

Ze hadden al besloten te verhuizen maar het duurde nog een tijd. Daarom werd ik gevraagd terug te komen. De demonverjager had een grote mond gehad maar het was ook al geweest. Hij moest niet meer terug komen.

Demonen zijn duivels en ik geloof zelf ook niet zo in die horrormonsters die uit de hel gekropen zijn om ons het leven zuur te maken. In werkelijkheid zijn spoken gewoon geesten, gewoon overleden personen die door trauma of om een andere reden hier waren blijven vastzitten en niet naar het licht waren gegaan. Aangezien ik gelijk kreeg dat het daarmee niet zou opgelost zijn, ging ik terug.

In ieder geval leek het agressief geworden te zijn. De geest had zich aan de man vertoond als een zwarte schaduwfiguur en ze waren heel bang geworden. Ik had dus gelijk gekregen. De agressieve aanpak van de man die ze eens ging verbannen had een omgekeerde uitwerking gehad. De voetstappen waren evenwel een tijdje niet meer gehoord. Toch waren er andere voorvallen en daarom werd ik teruggevraagd.

Toen ik terugging bleek de lamp van de living aangeschakeld te zijn en kon je die niet meer uitdoen, aan geen van de twee dubbele richting schakelaars, welke je nu ook eerst in een andere stand zette, ik probeerde de 4 combinaties maar ze bleef branden. Dat hadden ze daar nog niet gehad. Er haperde niets aan de schakelaars die deugdelijk werkten, er was geen andere lamp gehangen noch iets anders aan gedaan.

Ik controleerde de uitgetrokken schuiven en die waren best zwaar en kon je niet zomaar uit de kast halen. Het was met een optilsysteem om de laden eruit te krijgen. Ze waren eruit getrokken alsof iemand iets doorzocht. Dat deed me ook weer denken aan de wijd openstaande deuren van de kleerkast, vorige keer.

Dit keer zou ik het evenwel proberen afronden met dringende oplossing erbij. Ik wist intussen welk type spokerij het was en wat er zou moeten gebeuren. Het was duidelijk een residuele spokerij. Deze bleek een oorlogsgeschiedenis te hebben en ik zou daarop inwerken.

Ik besloot evenwel nog wat foto’s in de woning te maken om vast te leggen waar alles stond en zou dit zonder flits doen. Door flits kunnen orbs verschijnen terwijl het enkel stofjes zijn die het flitslicht weerkaatsen.
Daarom had ik statief mee. Ik zei dat ik de foto’s ging maken bij het beschikbare lamplicht en net gezegd knapte de lamp boven ons hoofd stuk sprong. Er was dus gelijk geen aanwezig licht meer.
Vóór we uiteindelijk een nieuwe lamp geplaatst hadden en ik dus kon beginnen, zag ik op het moment dat ik dat zei dat de lamp aan het plafond plots bewoog. Alsof iemand tegen de lamp had geklopt. Deze hing immers gewoon aan de stevige draden en toen ik checkte konden die niet zo gemakkelijk bewegen. Daar leek wel degelijk tegen geklopt. Het leek erg op een poging deze lamp ook stuk te maken. Ik kon dit goed zien door het licht van in de keuken die nu de living verlichtte.

Ik nam de foto’s in de living waarna men mij wees dat de klok op de kast die zonder dat er een batterij in stak, ineens was gaan lopen en zelfs gerinkeld had. Je kon immers ook een alarm instellen. We keken nog eens of er een batterij inzat en die was er niet.

Men had de batterij uitgenomen omdat enkele dagen ervoor het uurwerk ineens was gaan rinkelen. Men had het afgezet maar een half uur later belde het opnieuw. Daarom had men de batterij eruit gehaald.

Om die reden besloot ik ook te filmen. Ik zette de camera op statief en zag tot mijn verwondering dat het filmbeeld de hele tijd op en neer ging. Dit was nog nooit gebeurd en het was wel duidelijk veel. Bovendien was de camera even meegedraaid terwijl ikzelf in beeld was en voorbijliep. Dit terwijl de camera op een zwaar statief goed gefixeerd stond. Er was niemand bij de camera. Dit kan niet liegen, het staat op de opname!

Toen ik de living verliet langs een dubbele deur waarvan constant een deel openstaat werd er op het moment dat ik die deur passeerde, net naast mijn oor, een enorme klop op de deur gegeven. Dat was geen klein geluid, zeker niet als het bij je oor is, maar het staat ook heel luid op de opname.
Maar er was nog meer:

• De deur van de keuken bleek opnieuw open te staan. Deze keer was het zeker dat ze dicht was.
• De babyfoon bleek even aan en uit te gaan en het was niet alleen het geluidslicht.
• Ook de display van de microgolf bleek even aan te gaan waarna het weer uitging.
• Van de ijskast klok een geluid zoals van een ijsblokjesmachine, alleen was er geen ijsblokjesmachine bij.
• Op de slaapkamers was er tussen de ene slaapkamer en een andere een temperatuursverschil van 2 graden. Dit is niet imposant maar is ook niet te verklaren omdat alle deuren openstonden er er geen verwarming opstond. Ook hing er een geur op de kinderkamer. Alsof er niet iemand gerookt had. Er rookte niemand.

Toen ik in de badkamer kwam noteerde ik opnieuw een temperatuursverschil boven de badkuip die 2 graden meer bedroeg. De temperatuur werd op de muur gemeten. De stenen moeten dus 2 graden warmer zijn en daar is geen goede verklaring voor. Het was dit bad dat eens uit zichzelf gevuld was. Alsof er zich iemand een bad ging nemen.
De digitale teller voor het gasverbruik op de geiser was een aantal malen vervangen omdat die zichtbaar snel vanzelf was gaan beginnen tellen met als gevolg een zeer hoge energierekening. 3600 euro gas!

We besloten de zolder te gaan bezoeken en die ging met een valdeur open waarvoor letterlijk een deur in de vloer gemonteerd was. We gingen boven en noteerden dat de deur leek te bewegen terwijl ze open stond als een kofferdeksel. Ik had het gevoel alsof iemand die deur op ons hoofd wilde laten klappen als we boven gingen.
Wat later zag ik de lat waartegen de deur leunde staan trillen. Zodra ik het zei hield het op. Er was geen wind. Iemand wou die valdeur dus op mijn kop laten terechtkomen terwijl ik naar boven ging maar het mislukte.

Op de zolder was een soort massa te meten welke niet elektromagnetisch was maar wel invloed uitoefende op een gegenereerd veld (zoals radar). Dat had ik ook vastgesteld op de kamer van het dochtertje. Het gaat niet om EMF die daar niet reageerde. Dit had ik ook op de kamer van het dochtertje gevonden en deze “massa” leek zich te verplaatsen. Er was in het midden van de zolder of op de kamer op die hoogte zeker niets te zien. Wat registreerde het toestel dan en was er een verband met de trillende deur van de zoldertrap?

• Naast deze voorvallen leken op de video en geluidsopnames ook een aantal fenomenen te staan.
• Je hoort de harde klop op de deur toen ik er net passeerde.
• Je ziet de camera op en neer gaan en verdraaien aan de video.
• Je hoort voetstappen op het recordertje.
• Je hoort een ademhaling op het recordertje.
• Bij een wake, boven en in het donker hoor je iemand duidelijk mijn naam zeggen “Dennis”. Mijn naam wordt meestal Denis uitgesproken maar zij bleken steeds over Dennis te spreken als ze het onder elkaar over mij hadden. (dit staat op de opname)
• Ik had foto’s van de openstaande kastdeuren en de uitgetrokken schuiven van een andere kast op een andere kamer.

Ook had ik een keer bij wijze van proef aan de voordeur gebeld toen we aankwamen. Ik had vooraf de EMF aangezet die ik daar voor mij hield. Na enkele seconden sloeg te EMF meter uit (3 mGss) om daarna weer weg te gaan. Net zoals iemand zou doen die er zou huizen, zou komen kijken wie er aan de deur staat.
We hadden ook met onze oren voetstappen gehoord die niet opgenomen zijn.

Bij het nagaan van het verleden van die woning bleek de woning eens bezet te zijn geweest door de Duitsers in de oorlog. Waarschijnlijk is ze ook doorzocht. Vandaar mogelijk de openstaande kastdeuren en de uitgetrokken schuiven.
Ook kan dit de opgenomen voetstappen verklaren die een soort laarzen laten horen gevolgd door een metaalgeritsel bij iedere voetstap (soldaat?). Deze conclusie had ik echter verondersteld vóór ik de geschiedenis kende.

Ik deed de nodige stappen om de woning vrij te krijgen en om de geest over te helpen. Het leek daarna rustiger maar aangezien men toch ging verhuizen en ik geen zaken heb bij de nieuwe huurder is dit niet meer verder gecontroleerd.
Als er nog iets is, zal dit weer dezelfde weg gaan als bij de vorige huurders, eerst ongeloof en uiteindelijk doodsangst gevolgd door een dringende verhuis.
De methode die ik gebruik heeft echter al bij andere zaken bewezen te werken. Aangezien het een agressief geval is, en aangezien ik geen opvolging kon bekomen wegens verhuis,was het hier onzeker en kon ik niet zeggen dat het geholpen zou hebben.

      Denis

© 2011 Aura-Oasis – Denis Dhondt