Verslag Poltergeist- verschijnselen Gent (Foto van echte poltergeist)

De waarnemingen die mogelijk duiden op een entiteit

• Soms voelt ze een koele bries of een zeer duidelijke aanwezigheid.
• Er gebeuren apporten, verdwijningen, sommige dingen verschijnen later op andere plaatsen.
• Ze hoort geen voetstappen.
• Ze voelt soms aanrakingen, waarvan eenmaal iemand bij haar in bed kroop en boven op haar ging liggen. Het angstzweet brak haar daarbij uit en ze voelde een duidelijk gewicht dat haar ademhaling bemoeilijkte.
• Ze hoort soms kloppen alsof iemand iets aan de muur spijkert, bijvoorbeeld een kader ophangen. Deze waarneming kan geen hout zijn en werd ook door haar ouders opgemerkt.
• Enkele malen zag ze lichtflitsen die leken op bliksemschichten.
• Ze voelt soms luchtstromingen.
• Op de vraag of ze soms aan vermoeidheidssymptomen leidt antwoordde ze dat ze momenteel thuis zit met chronische vermoeidheid, wat een mogelijke verklaring kan zijn voor of een entiteit of voor onbewuste psychokinetische energie.
• Ze heeft geen kennissen die overleden zijn vlak voor het beginnen van de verschijnselen.
• Ze woont in een appartement. De vraag of daar iets gebeurd is, bijvoorbeeld zelfmoord van een vroegere bewoner is niet gesteld omdat de verschijnselen zich daarvoor ook al voordeden, alhoewel in lichtere mate .
• Het verschijnsel lijkt haar te begeleiden. Het is dus niet beperkt tot de woning. Toch doen de meeste zich voor in de woning en soms wordt ze zelfs drukkend overweldigd door een gevoel voor iemand te staan als ze haar deur opent.
• Vele onverklaarbare effecten, zoals antwoordapparaten die sommige boodschappen niet registreren terwijl de apparaten tot minimaal driemaal werden vervangen leverden geen oplossing. Een proef op de som voor iemand die beweerde dat zijn antwoorden er nooit opstonden leverde inderdaad observatief bewijs. Het hedendaagse Belgacomtoestel blijkt soms dezelfde fouten te vertonen.
• Een loodzware bloempot werd ong. ½ meter verplaatst.
• In een geval voelde ze ook seksuele intimiteiten zoals al eerder bij vele andere getuigenissen werd opgemerkt.

Bij een onderzoek zat ik eerst aan de tafel en praatten we wat. Gefascineerd zat ik even dromerig te kijken naar de fotokadertjes die op de schouwgarnituur stonden. Dit viel nogal op omdat er een hele rij stond, ik schat een 10-tal.
Aangezien ikzelf nog fotografie had gedaan was ik de kwaliteit van de opnames aan het bekijken.
Voor de schouw stond een kachel met een metalen hek errond om kinderen te beschermen dat ze er niet aan konden komen. Er waren geen kinderen thuis.
De lijvige kachel met het hek ervoor, schepten een felle afstand van de schouw waarop de kadertjes stonden. Je kon erg moeilijk bij de middelste.

Ze verliet even de living en kwam binnen 1 minuut weer terug. Ze schrok heftig want “amaai, al die kadertjes staan gedraaid?”
Ik was niet van de stoel geweest en zij kon het evenmin geweest zijn. De kadertjes stonden alsof ze perfect uitgemeten, uitgelijnd waren, half schuin maar nu met de foto’s waar ik daarnet zitten naar kijken had, naar achter! Je kon ze zo niet zetten zonder koordjes te spannen en uit te meten.
Ik was niet dichterbij gekomen toen ik de foto’s bekeek aangezien het gewone familiefoto’s waren. Ik had niets gehoord, enkel enkele seconden weggekeken.

Bij latere onderzoekingen gebeurden er nog dingen maar die waren niet zo indrukwekkend meer. Zo vloog bijv. een sleutel met flos eraan uit het slot van de kast.

      Denis

© 2002 Aura-Oasis – Denis Dhondt