Magnetistische hypnose

Aura Oasis Logo

Paranormale experimenten uit de oude doos

Begin jaren 1900 – Merwaardige niet herhaalde experimenten en mogelijkheden met hypnose

Wat is clairvoyance?

In Schotland en meer bijzonderlijk in Denemarken is het iets zeer algemeens, vooral onder de plattelandsbevolking, menschen te ontmoeten, in wier voorgeslacht sedert eeuwen de gave geheerscht heeft, welke zij het “tweede gezicht” noemen. Dit “tweede gezicht” is een andere naam voor hetgeen tegenwoordig Clairvoyance genoemd wordt en schijnt de weerkaatsing van de aanschouwelijke kennis te zijn, welke zekere personen bezitten tengevolge van hun buitennormalen geestelijken toestand. Hoewel Clairvoyance in dit opzicht zeer algemeen is, is het ook mogelijk die door middel van Hypnotisme op te wekken en menige verbazingwekkende voorspelling is gedaan geworden door helderziene sujetten onder hypnotische controle, daardoor aantoonende, dat deze macht niet verward moet worden met de macht om de gedachten te lezen van aanwezige of afwezige personen.

Verschilpunten tusschen clairvoyance en gedachten overbrenging.

Het verschil tusschen ware Helderziendheid en Telepathie is, dat deze laatste zich alleen bezighoudt met zaken, welke gebeurd zijn of gebeuren met de voorkennis van iemand, met wien het sujet in verbinding staat, terwijl Clairvoyance zich bezig houdt met voorspelling en het vooraf mededeelen van gebeurtenissen, die gebeuren zullen. De verschijnselen van Clairvoyance zijn gevariëerd en wondervol tot het uiterste en na u eerst de nodige aanwijzigingen gegeven te hebben tot het opwekken van Clairvoyance in uw beste sujetten, zal ik de vrijheid nemen één van de vele voorbeelden der Clairvoyance-macht te geven die aan sommige menschen geschonken en aan anderen klaarblijkelijk onthouden wordt.

Hoe gij Clairvoyance in uw sujetten kunt ontwikkelen.

Om Clairvoyance in uw sujetten te ontwikkelen, is het noodzakelijk dat gij uw beste sujetten eerst uitkiest, want dezen zullen eerder in een toestand van Helderziendheid geraken dan zij die alleen in een lichteren toestand van Hypnotisme gebracht kunnen worden. Als gij een sujet niet gevonden hebt, dat zich na zijn ontwaken niets herinnert van hetgeen gedurende zijn slaap gebeurd is, dat aan de hypnotische geheugen-suggesties nauwkeurig gevolg geeft, en in wien gij naar willekeur de verschijnselen van zintuigillusie kunt opwekken, kunt ge hem met een weinig oefening in den nog dieperen toestand van het “Helderzien” of Clairvoyance doen vervallen. Zoo iemand zal niet alleen een buitengewone nauwkeurigheid in het voorspellen van gebeurtenissen verkrijgen, maar ook in staat zijn duidelijke mededeelingen te verschaffen omtrent dingen die op een afstand gebeuren; hij is klaarblijkelijk in staat, zijn geest naar willekeur rond te laten dwalen terwijl zijn lichaam in zijn stoel rust.

Het beproeven van Clairvoyance.

Om een sujet voor Clairvoyance te beproeven, moet gij beginnen hem eerst in een diepen slaap te doen vallen. Daarna zegt ge, terwijl gij naast hem gaat staan: “Laat uw geest al verder en verder afdwalen. Slaap vast; uw geest zal genoeg van de aarde losgemaakt zijn, om hem naar uw eigen willekeur rond te reizen en gij zult bijzonderheden meebrengen uit landen, waar ge nooit geweest zijt”. Hier moet gij eenige suggesties geven om den slaap te verdiepen en gaat dan voort: “Gij zult mij verhalen wat gij ziet. Gij zult mij vertellen wat gij met uw geestesoog ziet, terwijl gij verder reist. Ik zend u nu over zee en gij moet mij een duidelijk verhaal geven van hetgeen bij mij tehuis in Engeland voorvalt en mij een beschrijving geven van de menschen die gij ontmoet en de plaatsen die gij bezoekt. Hier zijn de vleugelen van uw geest en gij kunt er dadelijk op weg vliegen. Nu steekt gij de zee over, gij zijt aangekomen, en nu moet gij mij vertellen waar gij zijt en wat gij ziet”.

Een reis van een Clairvoyant.

Op deze manier ontwerpt ge voor uw sujet een panoramas der reis welke gij hem wilt laten ondernemen. Nu zal hij op een gebrekkige manier trachten te beschrijven, hetgeen hij ziet en een vloeiend verhaal zal alleen na verscheidene herhalingen komen. Overweeg de bijzonderheden, die hij u geeft, zorgvuldig en ontmoedig hem niet met woord noch blik, door uw critiek. Om Clairvoyance te ontwikkelen moet gij uw sujet de meest bemoedigende suggesties geven. Gij moet hem laten gevoelen dat zijn arbeid waarde heeft en hoewel gij uw aanwijzingen vergezeld kunt laten zien van waarschuwingen dat hij alleen moet herhalen wat hij ziet, moet gij hem toch voortdurend helpen en bijstaan met uw raad.

Vermijd scherpe kritiek.

Gij moet uw natuurlijken aard om te kritiseeren, welke het kenmerk van elken hypnotiseur is, terzijde zetten en tegengaan. Gij moet niet vergeten dat gij niet met een normaal persoon te doen hebt, maar met een uiterst gevoelig organisme, dat elke verdachtmaking of wantrouwen opmerkt en zeer geneigd is, onrechtvaardigheid kwalijk te nemen. Gij zult niet veel reden hebben om over de eerlijkheid van clairvoyants te klagen, die gij door middel van hypnotisme ontwikkeld hebt. Het is veel beter een nieuw sujet te nemen en hem te ontwikkelen dan met een beroepsman proeven te nemen. In de eerste plaats is het zekerder betrouwbare meededelingen te verkrijgen, hoewel ik gaarne erken, dat een zeer groot gedeelte van beroepsmediums door en door eerlijk in hun opvattingen en berichten zijn.

Een authentiek verhaal van een zeldzaam verschijnsel van Clairvoyance.

Het volgend verhaal van eenige Clairvoyance-verschijnselen bevestigde de Rev. Leroy Sunderland, een welbekende hypnotiseur in het jaar 1842 en het is hier niet vermeld om de reden dat deze feiten zich in den lateren tijd niet dikwijls herhaald hebben, maar omdat het verhaal zelf zoo goed als onbekend is en het mij op een bijzondere manier in handen kwam.
Na de uiteenzetting van eenige verschijnselen van den magnetischen toestand, vervolgt de schrijver: “Niemand anders dan ik is in staat haar te doen ontwaken. Zij wilde slechts met mij alleen praten, uitgezonderd echter als ik in het verlangde en ik den derden persoon met haar in verbinding had gesteld door hun handen samen te brengen.

Het gehoor doen ophouden.

Zij hoorde slechts mijn stem en de geluiden die ik maakte. Ik zag G. een geweer afschieten op een voet afstand van haar oor zonder dat zij teekenen gaf er iets van te hooren. Als zij haar oogen sluit, kan zij zeggen wat ik eet en drink, wanneer ik de kamer verliet en weer terugkwam. Gij kunt u overtuigd houden, dat niemand onzer ooit zoo iets gezien had en wij op de meeste verschijnselen niet voorbereid waren.

Het overbrengen van den smaak.

Op zekeren avond dat zij in zulk een slaap was, werden appelen, druiven en amandelen rondgediend. Ik begon een appel te eten, toen zij opmerkte: “Deze appels zijn goed.” Daarna nam ik een paar druiven en vroeg haar wat het waren. Zij noemde den naam, G. gaf mij azijn welken ik proefde, waarop zij uitriep: “Wat wilt gij met dit zure goed doen?” Vervolgens gaf G. mij wat suiker, enz., tot wij overtuigd waren dat zij bewust was van alles wat ik at. Zij proefde alles wat ik proefde. Zij was zoodanig geplaatst, dat zij niet had kunnen zien wat ik at, zelfs als haar oogen open geweest waren.

Het overbrengen van een sensatie.

Daarna ontdekte ik dat, hoewel zij zelf ongevoelig voor lichaamspijn was, zij elke mij aangedane pijn voelde. Bijv. als ik in mijn hand geprikt werd, trok zij de hare plotseling terug om misschien op dezelfde plaats te wrijven, waar ik geprikt werd. Als ik aan mijn haar getrokken werd zeide zij: “Wie trekt er aan mijn haar?”

Het overbrengen van een gedachte.

Verder ontdekte ik dat zij dikwijls sprak over onderwerpen, waaraan ik dacht, en toen ik eindelijk op zekeren avond, dat wij hare zonderlinge macht onderzochten, een stuk appel in mijn mond nam met de opmerking: “Dit zijn zeer goede druiven die ik hier heb.”, antwoordde zij: “Gij behoeft niet te trachten mij te bedriegen. Ik ken al uw besluiten en gedachten, ja, ik zie elke gedachte van u.” Daarna verzocht ik een derde persoon eenige vragen over onverschillige onderwerpen op stukjes papier te schrijven, natuurlijk zoodanige, welke zij beantwoorden kon. Daarna ging ik met het papier in de hand naast haar zitten en deed haar elke vraag in de geest, d.w.z. zonder te spreken of het geringste geluid te maken. Terwijl ik de vragen voor mij zelf las, herhaalde zij ze luide en beantwoordde ze achter elkaar. Versta goed, ik sprak geen woord vanaf het oogenblik, dat ik het papier ontving totdat zij de laatste vraag beantwoord had. Door zulke en andere proeven waren wij duidelijk overtuigd, dat zij inderdaad alles wist wat er in mijn gemoed omging.

Het zien van het inwendige mechanisme van het lichaam.

Toen ik haar ’s avonds eens in dien toestand bracht, was ik toevallig verkouden en hoestte een weinig. Ik vroeg haar hoe ik mijn verkoudheid kon genezen. Haar antwoord was: “Gij moet voorzichtig zijn, dat de verkoudheid niet op uw longen slaat, want ik zie dat zijn ontstoken zijn.”

Na haar nader ondervraagd te hebben was ik ten volle overtuigd dat zij zoowel mijn inwendige organisatie zag en kende als die van haarzelve.

Nu ben ik genaderd tot datgene, wat velen het meest buitengewone verschijnsel toeschijnt. Ik bedoel Clairvoyance of de macht om te zien hetgeen op een afstand plaats grijpt.

In dit vermogen of beter, in zijn uitoefening scheen zij bij elke zitting te verbeteren, evenals iedereen die door oefening allengs uitmunt. Onze proeven in Clairvoyance waren nog niet belangrijk gevorderd op het tijdstip, dat zij vanzelf in dezen slaap viel.

Proeven met helderziendheid.

Zij had genoeg blijken gegeven dat zij kon mededeelen, wat er in een andere kamer voorviel en wat er gebeurde op een afstand van twee mijlen, en als zij iets op een afstand van twee mijlen kon waarnemen, waarom zou zij dit dan niet op een nog grooteren afstand kunnen doen. Deze proefnemingen welke de duidelijkste bewijzen van deez macht gaven, waren de volgende.

Neef G. of L. ging naar een andere kamer en verplaatste de meubelen, keerde de tafel om, plaatste de stoelen op de bedden en keerde de geheele kamer ondersteboven. Toen zij vervolgens verzocht werd een blik in de kamer te werpen, riep zij uit: “Waarom liggen die stoelen op het bed? Wat is de reden van die wanorde?”

Na verder ondervraagd te zijn, beschreef zij den juisten stand van de meubelen. Vervolgens zond ik haar geest naar mijn hotelkamer in een ander gedeelte van de stad, op ongeveer twee mijlen afstand, en zij gaf een juiste beschrijving van mijn kamer, zonder zelf het schilderij aan den wand te vergeten. In deze kamer was zij nog nooit geweest. Verscheidene proeven van dit soort hebben ons overtuigd dat zij op de één of andere manier bewust was van dingen, die zij niet door haar natuurlijk waarnemingsvermogen of zintuigen kon weten. Verscheidene malen heeft zij mij ingelicht omtrent hetgeen in haars vaders huis of in dat van kapitein W. voorviel. Zij sprak dan op zulk een natuurlijken toon, dat zij er zelf geweest scheen te zijn. Wij waren echter met niemand in verbinding gesteld om te onderzoeken of zij de waarheid sprak, zoodat wij geen bewijs kunnen leveren.

Reizen van de ziel.

Op Kerstavond echter, beval ik haar naar het huis van W. te gaan. Zij begon dadelijk als volgt: “Almira is ziek.” Op mijn vraag hoe zij was en of zij ernstig ziek was, antwoordde zij: “Zij is verkouden en koortsachtig, maar zij is iets beter, en niet zoo erg ziek als ik eerst veronderstelde. Papa W. zit zonder schoenen bij het vuur en warmt zijn voeten. Mama W. zit ook bij het vuur met de kleine op haar schoot en Eliza is zich boven aan het kleeden of ontkleeden.” Dit moet ongeveer 9 uur ’s avonds gebeurd zijn. Ik onderzocht in het geheel niet of zij de waarheid sprak, maar op den 7en of 8sten Januari ontving ik van mijn moeder een brief d.d. 24 December (de dag voor Kerstmis) waarin zij mij berichtte, dat Almira een lichten koortsaanval vergezeld van uitslag gehad had, maar nu veel beter was. Toen zij gevraagd werd of zij die dingen allemaal zag gebeuren, antwoordde zij: “Het schijnt mij niet toe, dat ik ze met mijn oogen zag, maar ik weet ze. Hoe het komt, dat ik ze zie kan ik niet zeggen.”

De heldere toestand.

Dit zijn eenige verschijnselen die opgewekt waren bij een gevoelig sujet onder den invloed van het Hypnotisme. Er is nog een andere eigenaardige eigenschap van Clairvoyants, de zoogenaamde diagnostiek van het geestesoog. Deze toestand werd vroeger Helderziendheid genoemd en men beschouwde hem als een zekere uitwerking van hooger Hypnotisme. Ik heb het naar verhouding zeer zelden aangetroffen, maar toch is het niet minder waar en onverklaarbaar volgens de theorie van eenvoudige suggestie. Als uw sujet in een diepen slaap valt en gij hem van dezen slaap tot de openbaring van zijn Clairvoyance-macht hebt geleid, is hij dikwijls in staat met zijn geestesoog de inwendige organen van het lichaam te zien en een ziekte door middel van hoogere ingeving te bepalen. Als gij hem bijv. vraagt uzelf eens te onderzoeken en te zeggen wat gij mankeert, zal hij ongeveer het volgende zeggen: “Ik zie duidelijk uw hersenen.” “Ik zie uw hart.” “Het schijnt vergroot te zijn.” “Het schijnt normaal.” “Ik zie uw longen. Een van uw longen is doorboord. Het komt mij voor, dat zij door tuberculose aangetast is.”

      Denis (de bron van dit artikel is een antieke studie van hypnose)

Ongelooflijke experimenten met hypnose