Non-localiteit in onze werkelijkheid

Waar tijd en ruimte-opvattingen ineenvallen

Non-localiteit

Niemand kan het zich voorstellen, maar elk deeltje heeft zijn antideeltje en dat gedraagt zich heel raar. Bij het produceren van zo’n deeltjespaar, zal het ene deeltje een rechtse spin hebben en het andere dan een tegengestelde. Ook verspreiden de deeltjes zich uit elkaar met de lichtsnelheid. Zo zijn er deeltjes of antideeltjes die aan het uiteinde van het ons waarneembare universum zijn. (Theorema van Bell of Einstein Rosen Polanski paradox of non-lokale verbindingen)

Maar nu komt het: als je één deeltje beïnvloedt, doet het andere deeltje dat ook en terzelfdertijd.
Dit “terzelfdertijd” moet begrepen worden als direct en niet met de vertraging van onze hoogste snelheid: de lichtsnelheid. Als we anders een deeltje aan het uiteinde van het universum zouden willen beïnvloeden volgens de ons bekende aardse wetten van de fysica, zou ons dit een enorme energie kosten en zou de beïnvloeding miljarden jaren aan lichtsnelheid onderweg zijn voor het andere deeltje daar op deze manier zou kunnen op reageren.

Het is hallucinant te bedenken dat een antideeltje plots een verandering maakt aan het uiteinde van het ons waarneembare universum, omdat we het deeltje HIER beïnvloeden. Dit is tegen alle aardse fysieke regels in. Maar toch is het zo. Experimenten tonen aan dat dit klopt en wel met een “communicatieverbinding die sneller is dan de lichtsnelheid, nl. meteen, hoeveel lichtjaar het ook verwijderd is”.
Afstand bestaat niet, al zitten daar miljarden lichtjaren afstand tussen volgens onze waarnemingen. Men noemt dit verschijnsel “non-localiteit”.

Vrij vertaalt komt het erop neem dat alles zijn antilichaam heeft dat eigenlijk één ding is dat samenhangt en zich gedraagt alsof tijd en afstand niet bestaat. Dit is ook letterlijk zo. Zo valt onze opvatting over tijd en afstand dus meteen in duigen. Niet dat we die niet ervaren, maar omdat ze zo niet is.

Als je hierover mediteert en weet dat dit klopt zal je tot bepaalde onvermijdelijke conclusies komen ivm onze realiteit. Onze kosmos is niet zoals hij lijkt en tijd en ruimte zijn slechts producten van een door energie geproduceerd deeltje waaruit we allen bestaan.

Wetenschap erkent deze nonlocaliteit. Ze past ze echter niet toe in het denken en we blijven werken met wat we waarnemen van kosmos, tijd en ruimte.

Men noemt dit ook weleens “spookachtige werking op afstand”. Maar eigenlijk komt het erop neer dat het deeltje en het antideeltje een gelijke zijn en geen tijd noch ruimtewetten volgen.
We bewijzen hier dat tijd en afstand niet op zichzelf bestaan.

Verduidelijking van non-localiteit

Voor ons is onze werkelijkheid natuurlijk fysiek. In werkelijkheid is het echter slechts de manier waarop de werkelijkheid zich aan ons voordoet.

In geval van het deeltje dat miljarden lichtjaren afgescheiden is van zijn antideeltje, betekent dit dat dit één is en dat daar geen afstand en tijd voor geldt.
Het lijkt afgescheiden door de ruimte en tijd die wij waarnemen en die gecreëerd worden door het deeltje.

Eigenlijk is alles een golf. Die heeft een positief gedeelte en een negatief gedeelte. Een golf zonder negatief gedeelte bestaat niet want die heeft geen energie. Die golf beweegt zich echter door de ether en de positieve golf is in tijd afgescheiden van de negatieve.

Waar de golf geproduceerd wordt, bijv. in een stroomgenerator (turbine) is er natuurlijk geen positief elektromagnetisch veld zonder negatief. Zo vind je ook nergens een magneet met enkel een noordpool. Die bestaat niet. Zelfs als je een magneet doorbreekt blijf je telkens 2 polen behouden in elk stuk. Ook bij wisselende ladingen (polen) is er dus een illusie van wisseling van tijd terwijl eigenlijk gewoon de polariteit gedraaid wordt en beide golfdelen (+ en -) gelijktijdig bestaan. Om de energie te kunnen gebruiken moeten we een tweede draad gebruiken die de afscheiding in tijd van de golf gelijktijdig maakt. In geval van wisselstroom zal de golf van de ene draad 180° gedraaid zijn ten opzichte van de andere. Zo is er tegelijk een negatief als positief, ook in de wisselende omstandigheden. (ook de turbine draait 180° door de ronddraaiende beweging). Zo kan er steeds stroom blijven vloeien van positief naar negatief.

Als we de golf waarnemen zien we echter een golf die bestaat uit een positief gedeelte gevolgd in tijd door een negatieve waarde (de bekende golfvorm). Dit is dus ook enkel omdat we dat zo waarnemen. In werkelijkheid blijft positief gelijktijdig naar negatief vloeien. Anders zou er geen stroom zijn en dus geen elektriciteit.

Zo is ook onze werkelijkheid. De tijd en de ruimte die we waarnemen klopt niet met de werkelijke werkelijkheid. Eigenlijk is alles gelijktijdig maar probeer dat maar eens te begrijpen…

      Denis

© 2013 Aura-Oasis – Denis Dhondt