Hauntings, docuseries versus praktijk

Spookhuizen onderzoekers

Ghosthunters die puur als sensationele of spannende vrijetijdsbesteding leegstaande “spookpanden” te verkennen, proberen natuurlijk wel bewijs te krijgen. In werkelijkheid moet dit hun ervaring bewijzen.
In docuseries zoals Ghost adventures is men verplicht ook af en toe met resultaten te komen. Wat je ziet is een walktrough van 15 min met een klein groepje, van 3 tot 6 personen, waarbij men mogelijk geluid of metingen laat zien of registreert. In de praktijk is er een hele filmploeg en heel technisch team aanwezig en een heel team dat na de opnames achter de schermen iedere seconde alles minutieus onderzoekt. Om die 45 minuten video te maken, maakt men er waarschijnlijk wel een week opnames. Het vooronderzoek, bijv. zoeken naar getuigenissen, geschiedenis, het regelen van de verplaatsing en overnachting voor iedereen, maken van afspraken met de eigenaar, kan ook weken in beslag nemen, inclusief iemand die op voorhand de plaatsen al verkent om te vermijden dat men daar aangekomen niet tot de conclusie te komen dat het geblokkeerd is door een instorting, onder water staat, er krakers inzitten, het vol zit met dieren en of de veiligheid van de hele werkploeg gegarandeerd is. Wellicht worden er vooropnames gemaakt om het scenario en de montage te overleggen.

Ook kiest men zeer sterk spokende plaatsen die erg bekend zijn en waar een amateur geen toegang heeft zoals zij die hebben. Die locaties zijn steeds dezelfde voor verschillende docuseries van andere producenten. Deze locaties zijn immers alle zeer bekend en vindt men in encyclopedieën van Haunted places inclusief de geschiedenis die er al van bekend is. Vaak reizen ze voor deze series ettelijke duizenden km’s ver.
Van sommige series, zoals Ghost Hunt weet ik dat er meer dan 25 camera’s actief waren. Dit terwijl je enkel 2 personen ziet met een camcordertje met infraroodlamp. De video’s komen daar bijna nooit van.

Een groepje ghosthunters die samen ettelijke km’s afleggen om een nachtje een walktrough te doen, hebben die middelen niet. Het hebben van meer apparatuur helpt daarbij niet. Het is zelfs eerder een last om dat allemaal mee te slepen. Vaak wordt gepronkt met de apparatuur die soms zeer duur is voor de resultaten die er zo goed als nooit mee bereikt worden zoals bijv. nachtkijker, FLIR (warmtecamera). Daarom zullen eigen resultaten in vergelijking met deze uit die docuseries, meestal teleurstellend zijn. Voor de docuserie MOETEN er immers hits inzitten.
Je maakt ook bijv. geen documentaire over leeuwen in Afrika zonder erin te slagen er één in beeld te krijgen. Ook voor docu’s worden er een hoop trucjes gebruikt om resultaten te waarborgen, anders raken ze de duur kostende documentaire, aan de straatstenen niet kwijt.

Groepjes ghosthunters zullen zelden uitgenodigd worden een bewoonde woning onderste boven te gaan keren. Hoe zou je zelf zijn ivm. je privacy en vertrouwen.
Bovendien biedt dit geen oplossing. De bewoners hoeven ook niet bewezen te worden dat het er spookt want dat zullen zij wel al veel beter waargenomen hebben.

Het beste bewijsmateriaal komt dus vaak van bewoners die zelf foto’s en video proberen te maken. Er kan in praktijk immers weken of maandenlang, gewoon niets te merken zijn.

Voor wie in zo’n woning beland is door huur of aankoop betekent het natuurlijk wel veel om hulp te krijgen en de kwestie te proberen oplossen. Men schiet echter meer op met personen met algemene kennis van paranormale verschijnselen dan met ghosthunters die ermee begonnen zijn na enkele afleveringen gezien te hebben en zelf soms niet eens in psychics geloven.

Wie denkt dat zoiets kan opgelost worden met één ritueel, het aanbidden van St-Michael, branden van salie, zout, wijwater, katholieke priester of exorcist zal zich vergissen. Ook een twijfelachtig medium die nu beweert dat hij/zij weg is moet afgewacht worden. Hoogstens beseft de aanwezigheid dat hij stoort.

Een echte oplossing zal dus tijd nemen en bedient zich niet van dergelijke middelen.

Vanuit echte gevallen met bewoonde panden, hoor je vaak dat het na de komst van iemand beter lijkt te gaan. Maar enkele maanden later besluit men vaak toch nog om te verhuizen. Waarom? Omdat er niets opgelost is natuurlijk.

Het vraagt wel meer om deze dingen op te lossen en tot een goed einde te brengen.
Zeer betrouwbare kwesties van hauntings zijn onderzocht door de SPR en duurt soms maandenlang (bijv. de kwestie Enfield, de zaak van de bezetenheid van Douglas Deen (verfilmd in The exorcist)). Het resultaat is dan ook wel zeer hard bewijsmateriaal en uiteindelijk, al dan niet een opgeloste kwestie.

Toch blijkt het vaak mogelijk soms na één enkel bezoek een kwestie op te lossen als men op voorhand al samen met de bewoners zo veel mogelijk voorbereidend werk doet. Informatie verzamelen bijv. In de praktijk is het immers vaak honderden km’s rijdens om bij iemand langs te gaan en is dat natuurlijk niet haalbaar om dit veel keer te doen. Ook de bewoners zullen dit nooit zo lang toelaten en zeker niet in deze tijd.

Is er dan geen oplossing mogelijk? Vaak wel maar het vraagt meestal wat geduld.

Als het binnen redelijke afstand is, is het vaak wel te helpen.

Het huis zuiveren met bijv. salie, rituelen, wijwater, zout, exorcisme is nogal een nogal een gemakshalve methode die weinig uithaalt en die je ook zelf kan. De kwestie moet opgelost worden om een goed resultaat te hebben.

      Denis

© 2013 Aura-Oasis – Denis Dhondt