bermudadriehoek

Columbus waarneming

In de Bermudadriehoek (duivelsdriehoek) verdwenen reeds meer dan 120 vliegtuigen of boten op een geheimzinnige spoorloze manier. Er zijn al tal van verklaringen gezocht, waarvan eigenlijk geen enkele het mysterie oploste omdat niets verklaart waarom er nooit wrakstukken worden teruggevonden, noch lichamen. Een ander raar onverklaarbaar verschijnsel is wel dat de boordapparatuur o.a. de navigatiesystemen ernstige afwijkingen beginnen te vertonen vóór iedere verdwijning. Een ander reeds waargenomen feit is dat plots alle batterijen konden plat zijn (een verschijnsel dat ook soms bij UFO-fenomenen voorkomt, vandaar dat er ook al paralellen naar UFO-verschijnselen zijn getrokken). Dit verschijnsel treedt ook op in de “Duivelszee”, nabij Japan, waar alle scheep- en luchtvaart om die reden verboden is. Een onderzoeksmissie die om die reden in dat gebied metingen en analyses wou verrichten op wetenschappelijke basis de “Kaiyo Maru” verdween er ook met man en muis. Vanuit de lucht en de ruimte zijn erg eigenaardige onderzeese lichtstrepen te zien in de Bermudadriehoek die onverklaarbaar zijn. Ook is het aardmagnetisme op deze beide plaatsen verstoord en zijn er veel onderzeese aardbevingen. Maar het mysterie is reeds vroeger voorgekomen. Columbus bijvoorbeeld, had op deze plaats ook een heel vreemde ervaring…

De waarneming van Columbus

Om aan manschappen te geraken voor zijn waanzinnige zeereis diende Columbus destijds zijn bemanning te kiezen uit gevangenen of ter dood veroordeelden, die men beloofde dat indien hij zou terugkeren ze vrij zouden zijn. Dit neemt niet weg dat deze bemanning al angstig was vanwege de veronderstelling dat de aarde plat was en men vreesde over de rand van de aarde te vallen.

Toen Columbus Amerika naderde en hij door de Bermudadriehoek voer werd op een avond een vreemd verschijnsel waargenomen door hem en zijn bemanning, een waarneming die hen de schrik op het lijf joeg en waardoor ze aardig opstandig werden. Gelukkig vertoonde zich ook het “St. Elmusvuur”, een mysterieus elektrisch verschijnsel dat eveneens onverklaard is en dat lijkt op een soort bliksemachtige traaglopend lichtverschijnsel dat zich verspreidt over de mast, de spankabels en zelfs de zeilen, en dat ook gekend is bij de luchtvaart (waarschijnlijk vloog de “Hindenburg” Zeppelin daardoor in brand). Dit is namelijk het vuur dat de bijgelovige zeelieden beschouwden als een teken van bescherming van St. Elmus de beschermheilige van de scheepvaart; vandaar de naam. Gelukkig kwam ook de dag erna land in zicht. Men zag namelijk een “lichtbal” in de lucht die in de zee verdween. Dit veroorzaakte algemene paniek en muiterij aan boord. Deze waarnemingen werden alle opgetekend in het scheepsjournaal dat Columbus nauwkeurig bijhield. Een andere vreemde waarneming was dat men ’s avonds en ’s nachts een vreemde onderzeese lichtende gloed kon waarnemen (dit is nog zo, vanuit de ruimte is deze gloed, die een verzameling lichtstrepen blijkt te zijn zeer goed zichtbaar). Deze verschijnselen samen met het zeldzame St. Elmusvuur wijst toch wel op een zekere vreemde coïncidentie die geen toeval kan zijn…

Het onderzeese verschijnsel

De gloed is vanop zee nog steeds zichtbaar als een soort onderzeese lichtbron. Vanuit een vliegtuig begint men lichtbanen te zien en vanuit de ruimte ziet men duidelijk verschillende lichtstrepen die vooral opvallen als de aarde verduisterd is en men er reeds zeer ver van verwijdert is. Deze waarneming werd voor het eerst gedaan door Apollo 12, waarvan de bemanning opmerkte dat dit het laatste was dat ze nog van de aarde duidelijk konden waarnemen. Het verschijnsel is tot op heden niet verklaard. Men heeft wel al gepoogd er een natuurkundige verklaring voor te vinden. Een van de verklaringen die het dichtste bij de mogelijkheden zit is dat een soort lichtgevende visscholen die gloed zouden veroorzaken. Het strepenpatroon dat voorkomt sluit deze verklaring echter uit, want dan zouden deze visscholen wel eens van plaats moeten veranderen. Ook verklaart het niet waarom het banden strepen zijn van toch wel enorme afmetingen in breedte maar zeker in lengte die parallel aan mekaar lopen.

Wat de verdwijningen in de Bermudadriehoek en in de Duivelszee onderscheidt met die van de rest van de oceaan Statistisch gezien is de Bermudadriehoek een druk bevaren en bevlogen route. Het aantal schepen en vliegtuigen dat daar verdwijnt zou niet zo echt spectaculair hoger liggen dan in vergelijking met het verkeer, voor een ander deel van de oceaan. Maar toch hebben de twee gevarenzone’s enkele opvallende eigenschappen. De Japanse duivelszee is afgesloten en verboden gebied verklaart omdat het een soort tweede magnetisch noorden is en omdat de instrumenten daarom daar niet zo goed functioneren. Terwijl dit verschijnsel daar permanent voorkomt komt dit ook af en toe voor in de Bermudadriehoek. Af er toe geraken de navigatie-instrumenten daar dus letterlijk het noorden kwijt. Ook het wegvallen van de radioverbindingen (meestal na eerst onduidelijk te worden door zwakheid en ruis) is in deze zone’s uniek. Daar komt dan ook nog bij dat nooit een wrakstuk noch lichaam wordt aangetroffen op zee of aanspoelt aan een van de dichtbij gelegen eilanden. Dit is bij andere verdwijningen op de oceaan niet het geval. Bijna altijd vindt men wrakstukken terug, nooit valt de radioverbinding weg, ze maken ook nooit melding van desoriëntatie. Ook waren er nooit ongewone weersomstandigheden en blijkt het juist opvallend te zijn dat er geen wolkje aan de lucht was en geen of weinig wind.

      Denis

© 2002 Aura-Oasis – Denis Dhondt