De AURA herontdekt

Een nieuwe techniek om de aura vast te stellen

Sommigen zien aura’s. Meestal gaat het om helderzienden. Maar daar een goede helderziende meestal al zeer goed is als hij 50% accurate gegevens kan geven; de altijd passende polyvalente uitspraken er uit gelaten; is het dus aangewezen om nog een tweede betrouwbaardere bron te vinden om Aura’s te beoordelen en ermee te vergelijken. Er zijn uiteraard helderzienden die zeer betrouwbare uitspraken kunnen doen zoals de Amerikaanse Jeanne Dixon die in gecontroleerde omstandigheden 90% haalt. De meeste andere, halen gemiddeld 40%; de voor de hand liggende gegevens eruit gehaald; wat toch reeds zeer indrukwekkend is. Je kan dus zeggen dat naargelang het talent en naar gelang de stemming van de psychometrist en de emotie die met de consultant te maken heeft, men scoort tussen 20 en 80%. Dus de combinatie van iemand die aura’s ziet en een methode om dit te controleren is wel wenselijk. Maar we hadden toch de Kirlianfotografie?

Waren de Kirleanfotos geen doorbraak?

Destijds veroorzaakte Kirlean, een Russische uitvinder, opschudding bij de Russische geleerden toen hij er in slaagde foto’s te maken van vingertoppen, bladeren en andere biologische of levende organismen die omgeven waren door een stralenkrans. Dit lukte niet met levensloze voorwerpen zoals bijvoorbeeld een steen. Bovendien bleek de aura te verminderen naargelang een afgesneden blad afstierf (maar ook met een minimale uitdroging moet men bij dit experiment rekening houden). Ook psychisch begaafden slaagden erin om op de Kirleanfoto’s hun handen minder of meer van die stralende Aura-patronen te laten verschijnen (daarbij moet rekening worden gehouden met de druk en onbewust zweten). Ook bij personen die ziek waren vertoonden de foto’s kleur en intensiteitschommelingen in het stralenpatroon en meestal op de zieke plek (misschien een verklaring waarom een pijnlijke plaats ook kouder kan aanvoelen).

Een blad waarvan een stuk werd afgesneden vertoonde een stralingsvorm die in zwakkere mate ook het afgesneden gedeelte liet zien. Dit gaf destijds de doorbraak voor een eerste ernstige aanwijzing dat de Aura iets was dat werkelijk bestond. Ook Amerikaanse geleerden geraakten onder de indruk. Maar…

Waarom het geen echte doorbraak was

De proef met het blad, waarvan een stuk werd afgesneden lukte helaas niet altijd. Bovendien weet men nog steeds weinig over Tesla-stromen. Men weet ook nog zo weinig over zwaartekracht en elektriciteit, maar we blijven wel op de aarde staan door deze zwaartekracht en maken wel computers die elektrisch werken. Maar de werkelijke aard is niet achterhaald. Wel weet men dat hoogspanning en hoge frequenties zichtbare straling produceren, zeker indien de twee gecombineerd worden. Welnu de foto’s worden als volgt gemaakt: tussen twee metalen platen legt men een lichtgevoelige film. Daartussen kan bijvoorbeeld een blad. Tussen de twee platen sluit men een elektrische hoogspanning aan van hoge frequentie. Het was Tesla die deze eigenaardige vorm van elektriciteit voor het eerst ontdekte met de uitvinding van zijn spectaculaire Teslagenerator. Tesla-stromen veroorzaken een zichtbaar uitstralingseffect door het uitstoten van golven en deeltjes van hoge energie. In feite is het een hoogfrequente hoogspanning die zelfs langs een eindige draad (zoals een antenne), licht kan uitstralen, zeker als die in nabijheid komt van iets dat geaard is, en in mindere mate iets wat een zekere dichtheid van massa bezit. Ik bezit zelf een soortgelijk toestel dat met Teslastromen werkt. Bovendien wordt het ook soms in schoonheidsalons gebruikt als nieuw wondermiddel waarvoor de toestellen destijds, begin 1900 ook verkocht werden. Dit toestel beschikt over verschillende hulpstukken, meestal glazen gasgevulde buizen, waarvan sommige gevuld met NEON. Deze laatste laten dan ook een licht zien als daar die hoogspanning doorloopt zoals in de neonlamp. Als je met deze glazen staven in nabijheid komt van je hand, dan licht dit sterker op naarmate je dichter komt, en straalt de energie plots uit de bron zichtbaar je hand in, daarbij soms erg knetterend. Je voelt niets. In feiten zijn het miljoenen vonken (waarvan je sommige kunt zien), maar door de hoge frequentie bij de lage stroom van de honderdduizenden volts voel je er verder niet zo veel van. (Behalve met hulpstukken die de straling tot een punt reduceren, om bijvoorbeeld wratten te verwijderen, dit prikt nogal, je ziet en voelt de vonken dan ook werkelijk naar die punten schieten)

Omdat zelfs van elektriciteit en dus zeker van Tesla-stromen niet veel bekend is, behalve dan het verschijnsel, is dit mede de reden waardoor de echte doorbraak voor het aanvaarden van Aura’s weer stilaan in de vergetelheid geraakte, zeker op wetenschappelijk gebied. Om de vergelijking nog duidelijker te maken, nemen we het St-Helmusvuur. Dit is een elektrisch verschijnsel dat meermaals is waargenomen en dat er een beetje uitziet als levende elektriciteit die rond draden, balken, en andere al dan niet meer of minder uitstekende voorwerpen danst, soms gedurende lange tijd en zonder dat er een onweer in de lucht hangt. Vermoed wordt dat dit zelfs de oorzaak was van de brand die Zeppelin Hindenburg deed ontvlammen (1937) die gevuld was met het brandbare Helium (gevuld met helium door een embargo die de US opgelegd had om nog langer het uiterst ontvlambare waterstofgas te gebruiken). Het doet zich meestal voor rond grote voorwerpen, die wat geïsoleerd zijn, zoals een schip op zee of een vliegtuig, mogelijk heeft de blootstelling aan wrijving met de wind er wel iets mee te maken, maar zo goed als zeker is het ook een aardmagnetisch verschijnsel.

Dit dansend vuur heeft ook nog steeds geen verklaring, net als bolbliksems die lange tijd door de lucht en zelfs binnen in huis kunnen rondzweven tot ze exploderen in vuur. Een ander verschijnsel, het poollicht wordt verklaard door ionisatie van de lucht door het magnetisch veld van de Aarde, dat zich aan de pool concentreert door verdichting.
Zo is er ook maar weinig geweten over Tesla-stromen, alhoewel men met deze vele experimenten kan doen. Maar wat gebeurt er nu eigenlijk bij die experimenten?

Is Kirleanfotografie dan een valse overtuiging?

Nee, maar wel is het een feit dat Tesla-stromen zich langs het lichaam geleiden en daar een uitstraling veroorzaken. Die kan uiteraard op film worden vastgelegd en zelfs met het blote oog worden gezien. Helaas betekent dit noch uitsluitsel van het verschijnsel “Aura” noch een werkelijke bevestiging. Het kan dus ook een bio-elektrisch fenomeen zijn. Maar wel is het er een stevige aanwijzing voor, daar de aura-uitstraling verschilt van zieken, psychisch begaafden, spiritueel geëvolueerden en dat in test met goede helderzienden die de aura’s kunnen zien hun beschrijving van kleur en contrast lijkt overeen te komen. Bovendien vertonen zich op zieke plaatsen verkleuringen. Dit gaf eerst aanleiding om diagnoses te stellen naargelang de kleur en de intensiteitspatronen, maar een goed resultaat heeft deze zeer doorgezette studie daarover ons niet opgeleverd. Men kan dus wel zieke plaatsen zien, maar ze niet diagnosticeren op hun aard.

Valse en echte aura-foto’s

Als er iets te commercialiseren valt wordt het allicht gedaan. Je kan uiteraard van je lichaam een polaroid laten maken die zogezegd je aura laat zien. Maar dit is niet de echte Kirlianfotografie, die op basis van aanraking gebeurt en daardoor slechts mogelijk is met vingertoppen en niet met een volledig rond hoofd! Zoals ik reeds zei is een uitstraling bij hoogfrequentie normaal en dat is precies wat er gebeurt in dergelijke gevallen. Wat je ziet is een aura-achtige elektrische ontlading die daarom niet noodzakelijk je natuurlijke aura hoeft te zijn. Anderzijds wil ik ook niet ontkennen dat het zou kunnen dat de hoogfrequente spanning waarmee je geladen bent die Aura niet versterkt. Maar hoe dan ook zal ieder voorwerp, vooral ioniseerbare stoffen, zoals neon erop reageren. Ik denk echter anderzijds ook niet dat een neonlamp een aura uitstraalt; in werkelijkheid is het een frequentieresonantie die door botsing zijn energie in licht omzet. Zo vindt rond een lichaam dat constant geladen gehouden wordt met hoogfrequente Tesla-stromen een ontlading in de luchtmoleculen die direct het lichaam omringen plaats. In de omgevende lucht laat deze ontlading dan zien op de plaatsen waar de dichtheid en de geleiding het sterkst is, m.a.w. vanaf het middelpunt van waar de uitstraling zich met de luchtatomen vermengt en afhankelijk van verschillende factoren, zoals iets dat geaard is in de buurt.

Aan de andere kant mag dit ook niet puur naar dit verschijnsel worden verschoven, daar men constateerde dat een dood lichaam nog een tijd een pulserende aura laat zien dat stilaan verdwijnt. Weerom is hier evenwel weer iets onlogisch, het lichaam is immers dood en waarom is die aura er dan nog een tijd in aanwezig terwijl de ziel er uit is? Zou deze aura dan niet moeten uittreden tijdens het sterven?

Over het welles of nietes van de gecommercialiseerde aurafoto’s wil ik verder geen oordeel geven omdat ik noch de ervaringen ermee, de werking ervan, noch resultaten van onafhankelijke onderzoekingen ken die met deze nieuwe toestellen zijn verricht.

Een nieuwe doorbraak

Een zeer recente nieuwe studie die zeer indrukwekkende resultaten gaf werd gedaan door Dr Valorie Hunt, een professor emeritus van fysica van UCLA, en werd getiteld “A Study of Structural Neuromuscular Energy field and Emotional Approaches” ( 1977).
Brennan ziet de betekenis van deze studie als een eerste objectief elektronisch bewijs van frequenties, amplitudes en tijd die overeenkwam met wat aura-zieners beschreven (Brennan 1988:33-35).

De studie werd gedaan met nieuwe apparatuur die op laagspanning werkt waarbij enkel millivolts registreerd worden door elektrodes. Het stond al eerder vast dat de Aura elektromagnetische eigenschappen moest bezitten. Met een speciale techniek en de daarvan gecodeerde patronen, toonde men aan dat er zich soms een scheiding van zowel de aura-energievelden en de lichaamsfoto’s optrad waardoor de aura zich soms buiten het lichaam bevond. Daaruit kon men na analyse de conclusie trekken dat er een tweede lichaam bestaat.
Als je dus genoeg gedronken hebt en eigenlijk lazerzat bent, zie je alles rond je tollen. Je lichaam en je energetisch lichaam zijn dan niet meer 100% samen. Zelfs al lig je stil in je bed, misselijk naar het draaiende plafond te kijken, het is je geestelijk lichaam die ervoor zorgt dat je de plafond ziet draaien. Je bent als het ware dus niet volledig meer in je lichaam en dat gebeurt ook als je kunstmatig draaierig gemaakt wordt.
Dat dit bovendien elektronisch kon worden waargenomen door afwijkingen in de tollende aura-registratie contra het tollend lichaam mag volgens Brennan een nieuwe doorbraak worden genoemd. Nu valt ook de hindernis van de beperkte kennis weg die hoogfrequente hoogspanning kan veroorzaken en die ons niet volledig bekend zijn. De testen werden in verschillende centrums verricht.

De finale analyse

Van de opgenomen elektromagnetische velden werd een Fourier-analyse en een frequentieanalyse gemaakt van de op band opgenomen golfpatronen. Daaruit kon men bijvoorbeeld de kleur analyseren op basis van de gevonden frequentie op een bepaald punt in de tijd.
Deze kon worden vergeleken met wat op dezelfde moment werd waargenomen door een Aura-ziener en wanneer die blauw zag, bleek de analyse deze patronen te bevestigen. Zo kon heel het experiment met zijn variabelen nadien worden vergeleken. De waarnemingen van de ziener was synchroon in tijd en plaats met de waarnemingen die elektronisch waren geregistreerd. De ziener was Rev Bruyere. De experimenten werden verschillende malen herhaald onder leiding van Dr. Hunt die deze met zeven andere gequalificeerde proefpersonen gedurende de daaropvolgende jaren deed. Ze bevestigden de eerste resultaten. (Brennan 1988:33-35).

Sedert in Rusland doormiddel van nieuwe technologie om bewegende Kirlianbeelden te kunnen maken “‘The Biological Plasma Body (Ostrander and Schroeder 1973)” werd ontdekt, die men kon onderscheiden als een afzonderlijk “dubbel” als eigenschap van levende organismen, is dit een nieuwe doorbraak.

      Denis

© 2002 Aura-Oasis – Denis Dhondt