Paranormaal onderzoek

De nieuwe generatie paranormale onderzoekers

Vroeger ontstond paranormaal onderzoek na bestudering van psychische voorvallen, mediums, paranormale fenomenen. Dit werd vrij wetenschappelijk gedaan.
Veel onderzoek werd bijgehouden en men wist de gemiddelde percentages van kansen waarbij, in gelijkaardige voorvallen een bepaald fenomeen zich voordoet. Neem nu bijvoorbeeld verschillende eigenschappen van een poltergeistgeval en spokerij. Om een eenvoudig voorbeeld te geven, poltergeistfenomenen ontstaan plots en duren meestal kort.
Maar er is meer onderzoek en kennis nodig, zoals de lessen die men gedurende 150 jaar geleerd heeft uit voorvallen, nauwkeurig onderzoek, beroemde cases en onderzoekers en dit omvat meer dan alleen maar spokerij.
Er is tegenwoordig veel bekend over wat er gebeurt en in welke toestand je komt na het overlijden en het is wel nodig om meer te weten om hier diepgaander onderzoek te doen, bewijs te vinden of iemand te proberen helpen. Er is veel te leren uit spiritistische communicatie en beroemde voorvallen in de geschiedenis van het paranormale. Kennis van uittredingen en bijna doodervaringen is zeer noodzakelijk maar ook kennis van invloed van ons eigen bewustzijn is vaak essentieel en wordt zeer ernstig onderschat door wie deze sterke feiten niet kent. Zo kan een hypnotiseur brandblaren doen verschijnen op zijn proefpersoon en die komen alleszins niet van een “demon”.
Het is ook best iets te weten over de natuur van mensen met psychose waarvan de aangehaalde feiten op paranormale gelijken. Dit kan maar is niet zonder meer te geloven. Iemand die paranoïde is zal misschien denken dat men hem paranormaal betovert met voodoo…

Nu ook de boekenmarkt en de wetenschappelijke paranormale onderzoekers en instituten geleidelijk verdwijnen of afnemen, blijft alleen nog de moeilijker toegankelijke archieven van onderzoek en SPR en ASPR, Rhine institute, Monroe institute, Moody, gevallen zoals Kulagina, Enfield enz…

Dit type onderzoek stamt uit de tijd dat er geïnvesteerd werd in parapsychologisch onderzoek na lange studie van de feiten. Geabonneerd op de regelmatig uitgegeven journaals met de laatste bevindingen en voorvallen bleef je op de hoogte van alle fenomenen over een groot gebied.

Heden is het bestuderen van het paranormale volledig op eigen kosten.

Ik vind het nodig dat men de geschiedenis kent en geleerd heeft van meerdere speciale gevallen. Soms doet één enkel geval een bepaalde theorie keren. Betreft geesten zijn er vele theorieën, van demonen, tot beschermengels en vele kiezen maar naargelang de verschijnselen. Zo concluderen vele dat het een demon bij bepaalde kenmerken. Persoonlijk geloof ik niet in die dierlijke, afzichtelijke duivels uit de hel. Wel zijn er lage entiteiten zoals je ook primitieve mensen hebt.

Men leert niet veel van het paranormale door naar de hedendaagse ghost hunter-series te kijken die, nadat hun apparatuur is opgesteld, snel onmiddellijk resultaten hebben. Zo gemakkelijk gaat het ook niet. Nog niet zo lang geleden waren alle orbs of lichtbollen, geesten. Hele sites vulde men ermee. Aan de andere kant zijn er wel foto’s die paranormale fenomenen vertonen, maar dit mogen geen stofjes of vochtdruppeltjes zijn die het flitslicht weerkaatsen. Maar ze bestaan zeker en het is afhankelijk van de omstandigheid ook. Alleen de foto is vaak niet genoeg.

Meestal is er meer nodig als je paranormaal onderzoek beperkt tot ghosthunting. De geschiedenis moet achterhaald worden, getuigen gezocht worden zonder beïnvloeding, moet onderscheid gemaakt worden tussen angsten, poltergeist of spokerijen en dien je de motieven te kennen teneinde het probleem op te lossen. Als er geen bekende geschiedenis is of er geen aantekeningen zijn van voorvallen met de precieze details, dient best een nieuw dossier aangelegd te worden.

Toch zijn er heel veel wanna-be personen die wat apparatuur kopen en dan maar uitkijken naar “cases”. Meteen zijn ze specialisten maar kennen niets van de geschiedenis van het paranormaal onderzoek, noch de grote namen en zeker niets van de basiskennis parapsychologie die de rode draad door alles is. Psychisch is men meestal ook niet en ze beweren dat dit niet nodig is. Ook begrijpen ze niets vanuit het oogpunt van de entiteit en kennen geen dialogen die de entiteiten treffen en interesseren. Provocatie is niet zelden ongezien om ze kwaad te maken en zo iets uit te lokken voor video of geluid. Men is op zoek naar avontuur…

Er zijn er die mij contacteren om te vragen waar zo’n locaties te vinden zijn, maar hier vind je er als ghosthunter-amateur zo goed als geen. Alles is van een eigenaar, verboden toegang, bezet of gebruikt en als er al zoiets is loop je er niet alleen maar loop je meerdere groepjes tegen het lijf wat de onderzoeksresultaten twijfelachtig maakt.
De meeste gekende locaties zijn niet toegankelijk op deze manieren, noch zijn ze leeg zoals voor de series wel gebeurt.
Ideaal zou natuurlijk een vervallen gebouw zijn met grote geschiedenis waar meerdere voorvallen plaatsvonden. Ah, en er is wel elektriciteit nodig voor de apparatuur…
Er is zo’n nood aan zo’n locaties dat er speciale ghost huntertours tegen betaling georganiseerd worden. Zo gaat het dus ook niet…

      Denis

© 2011 Aura-Oasis – Denis Dhondt