Zelfmoord en aardgebondenheid

Een absoluut taboe

Zelfmoord en Bijna Dood Ervaringen:

Bij het bestuderen van vele Bijna Dood Ervaringen ontdekte ik iets elementair dat alleen voorkomt bij BDE’s van Zelfmoordpogingingen. Om deze ontdekking te verifiëren nam ik contact op met Limen, (IANDS Flanders), voorzitter Guy Van Der Linden, wie toegaf dat hen dit nog niet eerder was opgevallen. Daarop deed ik via Internet meer dan 5 maal een wereldoproep naar mensen met die ervaringen. Ik kreeg niet zoveel reacties, maar ze waren wel 100% bevestigend. De rondvraag loopt nog steeds. Sommigen is bij hun BDE getoond wat er zou gebeuren indien hun zelfmoord slaagde. Van deze getuigenissen brouwde ik dit artikel. Ik mocht evenwel van geen enkele getuige hun verhaal publiceren. Dit blijkt zeer persoonlijk en zeer pijnlijk te zijn. Uit respect vind je hier dan alleen een samenvattend rapport.

Wie zelfmoord pleegt, komt voor nog grotere problemen te staan, dan iemand die zijn depressie doorstaat. Zelfmoord is niet alleen geen uitweg, omdat de dood niet bestaat; maar levert een bijkomend probleem op voor degene die de fatale daad begaat.

Iedereen kent nu wel ongeveer de Nabij de Dood Ervaringen. Men treedt uit, ziet (soms) zichzelf liggen, gaat door een soort tunnel naar het licht, (soms begeleidt door overleden verwanten), eens bij het licht dat als God wordt ervaren, overschouwt men de film van zijn leven waarbij men over zichzelf oordeelt, en ervaart de almachtige vrede en liefde van dat Licht. Daarna kan men verder, als men niet hoeft terug te keren (NDE’s zijn allen van mensen die nog niet mochten overgaan, of zelf kozen terug te keren), op weg naar het nieuwe land waar men herenigt wordt met zijn oude kennissen en vrienden.

Als men sterft treedt dus eerst het lichaam uit. Dan ontmoet men overleden verwanten die je begeleiden en opvangen. Dit laatste is niet altijd het geval bij NDE’s, omdat het je tijd nog niet is.

Hetzelfde geldt dus zeker voor degenen die sterven door zelfmoord, men treedt wel uit, maar ontmoet meestal geen verwanten, gaat niet door de tunnel, mist daardoor het Licht, en moet daarom blijven ronddolen op de aardse stoffelijke wereld, als geest zonder het vermogen van een stoffelijk lichaam. Dit betekent concreet dat men blijft rondzwerven in zijn astraallichaam. Doordat men niet meer kan communiceren met zijn verwanten, noch met anderen, is hun enige mogelijke contactpunt via een spiritistische seance, hetzij door automatisch schrift, glaasje draaien, tafeldansen, trancemediums, het ouijabord en nog zulke dergelijke. Indien ze dan al zo iemand vinden, dan betekent dit contact echter meestal niet zoveel voor hen, daar het meestal onbekende personen zijn, waarmee ze geen enkele relationele band hebben. Gelukkig is het Licht nog genadig en hoeft men niet eeuwig te blijven ronddolen. Toch duurt dit in de beste gevallen minstens jaren.

Waarom men niet overgaat

Iedereen beschikt over een vrije wil. Ook iemand die zelfmoord pleegt doet dit vanuit zijn eigen overwogen keuze. Maar dit is niet het plan Gods. Men verbreekt namelijk zijn taak en de lessen die men daaruit zou leren en waarvoor men hier op aarde dit lijden diende te doorstaan. Zolang de lessen omwille van die taak niet zijn geleerd is het leven niet af.

Het eerste dat dan gebeurt als iemand zelfmoord pleegt, is dat hij/zij dan geconfronteerd wordt met de gevolgen voor familie, vrienden, verwanten, enz…Men ziet welk leed de overblijvenden moeten lijden, en daar kan men niets meer aan veranderen. Ook daardoor zijn vele zelfmoordenaars aardgebonden. Ze blijven maar achter hun nabestaanden hollen en blijven hem maar toeroepen dat ze niet dood zijn, of trachten hen te helpen of te troosten. De stoffelijke nabestaanden, merken echter niets van dat wanhopig gedoe van de zelfmoordenaar omdat deze geen astrale lichamen kunnen zien noch horen. En als de “dode” er dan toch in slaagt bepaalde tekens te geven (wat zeker kan), dan worden deze meestal niet zodanig begrepen.

Als bijvoorbeeld de foto steeds maar weer van de muur valt, wordt niet gezocht naar een teken van leven van de dode, maar naar de fout met de haak die de foto aan de muur moet houden. Is daar alles mee in orde, dan zal het wellicht op trillingen van voorbijpasserende voertuigen gestoken worden. Dus daarmee bereikt de entiteit ook meestal niet veel. Maar nu steekt de vraag op…Eens men dit alles nu heeft opgegeven, en men al een tijd eenzaam als toeziende getuige maar onopgemerkt voor ‘levenden’, en zonder dat men in staat is iets te zeggen of aan iets deel te nemen; hoe komt men dan uit deze situatie?

De oplossing

Meestal duurt het ettelijke jaren, eer men een methode vindt om van het stoffelijke weg te kunnen komen en eer men gaat inzien dat er méér is. Een boek van Jozef Rulof, die als medium het verhaal vertelt van een zelfmoordenaar die 500 jaar diende te slijten eer hij is overgegaan, legt duidelijk uit waar de problemen aan liggen. Eerst dient men zijn materiële afhankelijkheid (meestal met de overblijvende verwanten) af te werken. Daarna kan men slechts loskomen nadat men gaat inzien, dat er méér moet bestaan, en dat ze dus ook op de verkeerde wereld leven. Voor een ongelovige is het geen gemakkelijke taak, om tot zo’n begrip te komen.

Daarna rijst de vraag, hoe of wat men kan doen om terug in zijn oorspronkelijke thuis te komen. Het antwoord moet dan meestal uit inzicht oprijzen uit de persoon zelf, maar dit krijgt hij maar, als hij begint om hulp van Hogerhand te vragen, en naar zijn intuïtief ingefluisterde innerlijke stem leert luisteren. Meestal komt het er op neer, dat men best ‘iets leert’, iets dat iets met het afwerken van je karma te maken heeft. De hoogste les die we kunnen leren, is deze van de onvoorwaardelijke liefde. Dat is de liefde waarmee men iets voor een ander doet, zonder dat men daar iets voor terugverlangt en zonder eigenbelang (dus het ook niet doen om te kunnen overgaan!). En juist dit is de uitweg voor veel zelfmoordenaars. Meestal zijn zij getuige van allerlei moeilijkheden, waarmee mensen worstelen. Van zodra zij besluiten iemand werkelijk uit medelijdende liefde te gaan helpen, en een oplossing vinden om dit te kunnen doen, is het keerpunt aangebroken. Men heeft een les van liefde geleerd en een hoogstaande Karmische taak volbracht. Deze geleerde les wordt van Hogeraf beloond, doordat men daardoor is gaan afstemmen op Hogere waarden, waardoor ook Hogere entiteiten de ongelukkige nu kunnen bereiken. (Hogere entiteiten zijn steeds bij je aanwezig, alleen echter door erop af te stemmen, kunnen deze je bereiken. Dit doe je niet via meditatie, maar via je innerlijke ingesteldheid tegenover je leven en de evolutie van je spirituele groei).

De redding

Eens deze Hogere Entiteiten, de lagere kunnen bereiken, worden zij ook zichtbaar voor de zelfmoordenaar. Als hij/zij, hun boodschap dan begrijpt, proberen deze hem/haar duidelijk te maken dat deze nu met hen mee kan. De weg naar de bevrijding is hiermee dan uiteraard bereikt. Heb je zelf een BDE ervaring gehad? Schrijf ons dan. U bent niet alleen, Volgens een opiniepeiling van het Gallup Institute zouden er in Amerika zo’n 8 miljoen mensen zijn met een BDE. De studie werd gedaan op 300 miljoen Amerikanen. Bedenk dat de ganse wereldbevolking echter de 4 miljard overschreidt!
Ook blijken velen na hun BDE problemen te hebben.

      Denis

© 2002 Aura-Oasis – Denis Dhondt