Tijd

Bestaat tijd?

Tijd is een heel vreemd iets want het kan niet gemeten worden. Tijd ontstaat slechts door dingen die in beweging zijn. Planeten draaien rond de zon, ons uurwerk tikt de spanning uit de veer weg, gebruikmakend van de traagheid van een wiegend mechanisch onderdeel of een elektronisch uurwerk telt de pulsen van een elektrisch stabiele frequentie. Deze frequentie is gebaseerd op de doorlaatbaarheid van de atoomstructuur van een kwartskristal. De snelheid en de rangschikking van de rond de kern draaiende elektronen oefenen hier het regelend mechanisme uit op de frequentie.
Uurwerken of draaiende planeten meten geen tijd, ze geven slechts een alternatief voor het feit dat we tijd niet kunnen meten.

Mocht een atoom niet in beweging zijn in de tijd, dan zou het atoom gewoon niet bestaan. Er zou geen krachtveld zijn waardoor de elektron de schil van het atoom vormt.
Er zouden geen constante snelheid en eigenschappen in het atoom zijn waarmee we tijd kunnen meten.
Toch heeft ieder atoom zijn eigen trilling naargelang het aantal elektronen.

Als we hier de uitleg over het relativiteitseffect en de kwantumtheorie overslaan en zomaar aannemen zonder die gedetailleerd door te nemen, kunnen we direct aannemen dat tijd en ruimte(afmetingen) één en hetzelfde ding zijn, ruimtetijd. Dit staat in direct verband met massa (materie) en energie. Dit is alle dus één ding maar vanuit zijn eigenschappen gezien die tegelijk gecreëerd worden.
Hier ontwaren we deeltjes met massa uit energie. Al deze begrippen ontstaan tegelijk en zijn van elkaar afhankelijk.

Het is een wonder dat we nog steeds niet begrijpen hoe dit principe zichzelf op deze manier creëert en in stand houdt, samen met de hele realiteit die we waarnemen waar tijd een essentiële rol speelt. Zonder tijd, geen ruimte, geen atomen, geen massa en omgekeerd.

Dit zijn dus alle subjectieve begrippen van een verschijnsel dat eigenlijk al deze zaken tegelijk is maar welke we als afzonderlijke begrippen waarnemen.
Dit is toch stof welk ons begrip te boven gaat omdat we maar kunnen begrijpen wat we ervaren of kunnen vergelijken met iets wat we kennen.
Als voorbeeld hoe moeilijk voorstelbaar dit is, moet je bedenken dat tijd niet vloeiend is, maar ook bestaat uit kleinste gedeeltes. Dit is een wetenschappelijke verklaring.
Dat materie, energie, ruimtetijd en aantrekkingskracht elkaar vormen is bijna onvoorstelbaar. Nochtans kunnen we het omgekeerde wel begrijpen. Een zwart gat in de ruimte slokt hele sterren op en zelfs tijd en ruimte. Daarbinnen neemt tijd en ruimte af en perst een hele melkweg zich ruimteloos samen.

Dit illustreert maar hoe vast we leven in een realiteit, die ons zo voorkomt dat we de vreemde eigenschappen van de elementen die deze werkelijk opbouwen, als te abstract beschouwen om zomaar aan te kunnen nemen in ons begrip. Maar eigenlijk is onze werkelijkheid een soort eindresultaat zoals het beeld op de tv het resultaat is van complexe elektronica. Het beeld bestaat niet als zodanig, we nemen het alleen zo waar. Stof om over na te denken.

      Denis

© 2011 Aura-Oasis – Denis Dhondt