Doornormaal of psychisch?

Met onze hedendaagse technologie begrijpen we heel veel dingen.
Zo lijkt het maar veel doodnormale vanzelfsprekendheden, hebben eigenlijk geen verklaring.

Zwaartekracht

Tot enkele honderden jaren geleden was het vanzelfsprekend dat iets op de grond kon vallen. Gewoon, door het gewicht natuurlijk, wat dacht je anders. Op een dag vond iemand dat helemaal niet zo vanzelfsprekend. Newton ontdekte dat er iets aan een vallende appel moest trekken. Hij voerde het begrip zwaartekracht in. De zwaartekracht was ontdekt.
Of toch niet… er was bij stilgestaan dat het helemaal zo normaal niet is, een verklaring ervoor was er niet. Einstein begon aan het vraagstuk en ontdekte dat alles te maken had met de massa. De massa van een object buigt ruimtetijd.
Maar waarom heeft iets massa en is die gelijkstaand met zwaartekracht?
Toen met 2 protonen (atoomkernen) op elkaar deed botsen ontdekte men meer dan 100 brokstukken met verschillende eigenschappen. Men zocht een zwaartekrachtdeeltje dat verantwoordelijk zou zijn voor de aantrekking. De graviton zou men het noemen. Dit is niet gevonden en men besloot dat zwaartekracht en massa moest ontstaan bij vertraging van een snelheid, zoals je ervaart als een auto plots remt dat je naar voor wordt getrokken met een bepaalde kracht. Maar waarom zou iets vertragen als het niet gehinderd werd door dingen die in de weg zaten? Ook zomaar vertragen is immers niet vanzelfsprekend. Men besloot te zoeken naar het Higg’s deeltje dat daar verantwoordelijk zou voor zijn.
Zwaartekracht is nu verklaard. Of toch niet?
De vanzelfsprekende zwaartekracht is nog steeds een groot wonderbaarlijk mysterie. Niemand weet hoe en waarom het zo is.

Fietsen

Er passeert een fietser en die fiets blijft mooi recht op zijn twee wielen. Waarom valt die niet omver? Niemand die er bij stilstaat. Tot op vandaag is er nog steeds geen verklaring, alle hypotheses zijn tot hiertoe ontoereikend. Het ligt niet aan de middelpunt vliedende kracht, niet aan de snelheid, niet aan de traagheid van beweging en is ook niet het gevolg van volmaakte evenwichtskunsten. Nochtans lijkt het zo vanzelfsprekend.

Herfstkleuren

Het is herfst en dat zie je aan de kleuren. We weten dat we niet alle kleuren kunnen zien. Infrarood en ultraviolet zien we niet. Het is best ook want dit beeld zou heel wat minder mooi en gekleurd zijn, meer grijziger en valse kleuren.
Alles dankt zijn kleur aan de weerkaatsing van lichtgolven waarvan er een bepaald kleur niet weerkaatst wordt en geabsorbeerd wordt. Licht kan men in kleuren opsplitsen met een prisma waarbij we allen het regenboogeffect kennen. Wonderlijk, maar te verklaren en vanzelfsprekend.
Althans zo denken we. Einstein bewees echter dat licht een deeltje was en vond daarmee de fotocel uit. Planck ontdekte dat deeltjes maar bestaan in eenheden van een bepaalde constante waarde. Het foton kan dus maar 1 grootte hebben en dat komt perfect overeen met de Plancklengte. Ook de snelheid van het licht is een constante van 300.000 km/sec. Nog een merkwaardige eigenschap van het foton is dat het geen massa heeft, Higg’s deeltjes of niet, ze werken blijkbaar niet op het foton en alleen op de rest.
Als alle fotonen even groot zijn, even snel zijn en allemaal niets wegen, hoe ontstaan kleuren dan? Hoe weet het herfstblad welke kleuren het moet terugkaatsen? Toch niet zo vanzelfsprekend.

Niets gaat sneller dan licht. Niemand weet waarom die snelheid altijd constant is en waarom die beperkt is. Licht lijkt vanzelfsprekend maar wat is het en waar komt het vandaan?

Medicijnen

Als men medicijnen of medische behandelingen wetenschappelijk onderzoekt weet men dat men moet rekening houden met het placebo-effect. Ook vanzelfsprekend.
Zo genezen mensen en dieren blijkbaar ook van iets waarin ze geloven dat het gaat helpen. Daarom test men medicijnen altijd tegenover een controlegroep die een nepmedicijn krijgen.
Als het medicijn ook maar 1% boven de gemiddelde verwachting door toeval en boven de controlegroep zit, dan werkt het medicijn.
Veel medicijnen werken als ze op de markt komen tot van sommige blijkt dat ze toch niet zo goed werken. Zou dit komen doordat het geloof erin wegvalt naarmate er meer mensen niet blijken van te genezen? (let op, ik zeg niet dat alle medicijnen waardeloos zijn maar zo heeft men al dikwijls een succespreparaat gevonden die bepaalde kankers zou afremmen maar nadien bleken de resultaten vaak terug te vallen naar toeval.

Placebo

En natuurlijk heb je die die genezen door het placebo-effect.
Hoezo natuurlijk? Wijst dat er dan niet op dat de geest een duidelijke invloed heeft op het lichaam? Een invloed die niet verzwakt zoals bij het nieuwe verwachte wondermedicijn tegen kanker?
Experimenten om placebo te doorgronden merkten zelfs dat een controlegroep bleek baat te hebben van een nieuw medicijn tegenover degene die het nepmedicijn kregen en dus placebo-effect waren, een vanzelfsprekend iets. Tot er een test gedaan was waarbij het medicijn waarvan iedereen hoge verwachtingen had, verwisseld raakte met het nepmedicijn dat de actieve stoffen niet bevatte.
Het nepmedicijn had betere resultaten gehad dan die waarvan men geloofde dat ze het nepmedicijn kregen. Het nepmedicijn had beter gewerkt dan zelfs het placebo-effect door het geloof van de experimentatoren. Zelfs het geloof van de onderzoekers speelde mee in de genezingen.

Toch gelooft men dat alle alternatieve geneeswijzen die enig succes boeken het placebo-effect zijn en bijgevolg kwakzalverij. Maar een invloed van de geest op biologische processen valt niet te ontkennen.
Psychische gaven en geloof kunnen dus genezen maar worden als hekserij veroordeeld en bestreden met het scheldwoord “kwakzalver”. Kwikzalf was immers ook een medicijn dat gewerkt had. Het is logisch dat men geloof in het placebo-effect dan uiteraard eigenlijk ook bij die categorie moet rekenen. Of klopt dit niet helemaal?

Stress

Stress heeft daarentegen een slechte invloed op de gezondheid. Het hart gaat sneller of onregelmatig slaan en stress heeft dus een invloed op hartziekten.
Als het hart sneller slaat door een gematigde sportbeoefening heb je daarentegen meer kans op een langer leven. Iedereen weet dat, het is logisch.
Onderzoek toont aan dat mensen die met veel stress kampen veel meer ziek zijn en korter leven. Als men de hartziekten hieruit neemt en alleen andere ziekten bekijkt, zoals verkoudheden, eczeem, blindedarmontstekingen, kanker, en andere ernstige, dodelijke of vanzelf genezende ziektes dan blijkt dat die ook veel meer voorkomen bij mensen met veel stress. Ziektes die vanzelf genezen lijken ook langer aan te houden.
Iemands haar kan uitvallen van de stress, zo duidelijk kan het zijn. Nochtans is die inwerking niet zo verklaarbaar als voor toegenomen kans op hartziektes.
Stress is een soort omgekeerde placebo dus.

Besluit

En heeft er nog iemand twijfel dat we ondanks onze technische vorderingen toch eigenlijk blind zijn voor de wonderen die we doodgewoon noemen?
Misschien valt iedereen wel weer van de fiets mocht niemand nog geloven dat zoiets recht kan blijven. Of denk je dat dit geen effect zou hebben? Nee, u weet wel beter, er zouden er minder in slagen en het zou moeilijker leren.
Psychische krachten… of placebo? Of hoe de ene psychische kracht aanvaard wordt en de andere kwakzalverij genoemd wordt.