Licht als oerbron

Het bewustzijn

De hersenen zijn naar mijn geloof slechts de lichamelijke en stoffelijke transformator voor het fysieke lichaam. Via de hersenen reageren ontelbare spieren als we praten, nemen we met onze zintuigen waar. Wist je dat we eigenlijk alles omgekeerd zien? Op ons netvlies valt het beeld omgekeerd. De natuur heeft dan waarschijnlijk echter iedere hersenzenuw dat van linksonder komt naar rechtsboven laten gaan omdat het beeld toch recht zou staan?

Onze zintuigen zijn echter een echte beperking. We kunnen slechts drie kleurengolflengten zien. Alleen de combinatie van die kleuren geeft ons zicht. U.V, infrarood en radiogolven die er net boven liggen nemen we niet waar. Hoe zou het eruit zien moesten onze zintuigen dat wel allemaal kunnen waarnemen? Totaal anders. Maar ons astraal lichaam kan dat wel. Dat gebeurt bijvoorbeeld bij een bijna doodervaring. Daarom ziet iemand die een bijna doodervaring heeft ook veel meer kleuren en hoort hij veel mooiere klanken. Hij ziet de straling die ieder levend organisme verspreidt. Hij ziet hoe alles een aura heeft en die aura in plaats van de zon voor een overal aanwezig licht zorgt. Leven is licht.

Fysica

Ook in de deeltjesfysica kan je er niet onderuit. Ieder deeltje heeft een antideeltje. Ieder deeltje heeft massa en snelheid. Ieder deeltje heeft een lading en is afhankelijk van een andere tegengestelde lading. Sommige deeltjes kunnen slechts bestaan door de aanwezigheid en als product van tegengestelde ladingen en zijn neutraal, denk maar aan een neutron, dat als bemiddelaar tussen het proton en het elektron fungeert. Ieder deeltje heeft een vervaltijd en massa. Het enige deeltje dat geen antideeltje, noch vervaltijd, noch massa heeft is het foton. Licht! Het Foton is ook het kleinste energiekwantum. Dat komt overeen met de constante van Planck. Dit kan geen toeval zijn, het foton moet het oerdeeltje zijn. Alle andere deeltjes zijn ondeelbare veelvouden van die kwantumconstante. Dus 1,5 kan niet, 2 wel.

Het kan dan ook niet anders of dit deeltje moet de basis zijn van alles wat er bestaat. Als je materie met antimaterie in botsing brengt, dan verdwijnen de twee doordat ze elkaar neutraliseren. Er komen wel twee fotonen vrij. Draai de zaak om en je ziet dat materie enkel een interactie is van een interferentiepatroon van lichtgolven. Een foton is zowel golf als deeltje. In de vertraagde snelheid van onze realiteitswaarneming heeft licht slechts een snelheid van 300.000 km per seconde. Een foton is een gecondenseerde lichtgolf. Alles bestaat dus uit licht. Licht is onze God, het universum het collectief bewustzijn. Alles is een interferentieverschijnsel van deze alomtegenwoordige golven.

Licht kan dus onzichtbaar optreden als golf of zichtbaar als foton. In onze realiteit is hij zichtbaar als hij vertraagt door op iets te botsen. Lichtgolven zijn altijd het bijkomend resultaat bij iedere botsing waar deeltjes mekaar annuleren en vervallen in andere deeltjes. Hoe is het mogelijk dat men daar nog niet achter is gekomen. Licht is de oerstof! Het spreekt toch gewoon voor zichzelf. Alles is een trilling, licht heeft geen tijd nodig zich te verplaatsen volgens de relativiteitstheorie, dan wel gerekend met de tijd die licht er zou over doen om bijvoorbeeld een lichtjaar te overbruggen. 1/0 is immers 0 seconden. De afstand die licht aflegt verkleint evenredig. Dus licht legt geen afstand af en gebruikt daar ook geen tijd voor. Licht is dus ook in onze realiteit de schepper van tijd en ruimte. Ruimtetijd, want tijd en ruimte zijn niet te scheiden. Als je immers van A naar B wilt gaan dien je altijd zowel rekening te houden met de tijd als met de afstand. Als je met de snelheid van het licht kon meerreizen zou je tijd 0 seconden verlopen en je afgelegde afstand zou 0 meter zijn, ook al leg je een lichtjaar af volgens onze waarneming. Dus licht is gelijktijdig op zijn punt van vertrek en aankomst.

Bij aankomst is licht een deeltje, anders is het licht een golf. Dat licht eraan hoe we het waarnemen. Dit is dus weerom een interferentie, maar deze keer met ons bewustzijn die de methode kiest voor het waarnemen of meten. Wordt het foton opgenomen in de materie dan verhoogt de energie van het deeltje en ook de massa.

Materie

Hier, daar, vroeger, later en nu zijn dus 1 ding dat in ruimtetijd wordt waargenomen. Een begrip dat wij als waarnemer als twee afzonderlijke begrippen zien. Als wij uit cellen bestaan die dan weer uit atomen bestaan en deze op hun beurt uit subatomaire deeltjes die altijd een antideeltje moeten hebben dat uiteindelijk annuleert door 2 fotonen, dan komen we tot de conclusie dat wij allemaal, alles wat leeft, alles wat bestaat, eigenlijk uit licht bestaat dat nooit verloren gaat en interfereert met andere fotonen en in het hier en nu. Er zijn dus ook geen afzonderlijke voorwerpen. Zo zag nog niemand het holisme, het alles is één! Daar licht slechts massa heeft bij vertraging van zijn trilling (door onze tijdswaarneming) en daar het het enige deeltje is dat zijn eigen antideeltje is, geen ruimte en geen tijd kent, en een golf is, is licht de enige drager van alles. Een golf is niets meer dan een trilling. Vandaar ook dat alles een licht uitstraalt als je het met het astraallichaam waarneemt. Het licht van de aura dat ieder leven heeft.

De realiteit die daardoor gevormd wordt gaat automatisch bewust leven, door de interactie met al het andere in het hier en nu. Alles wat bestaat is enkel een veranderende toestand door trilling van subatomaire deeltjes die daardoor vorm krijgen. Zou het soms daardoor zijn dat iedere bijna doodervaarder dat “vibrerend” licht ziet. Dat licht dat de schepper is van het bewustzijn, dat alles in zich heeft en constant leeft (vibreert). Het is simpel, licht schept en leeft. En wij bestaan dus uit licht omdat materie slechts kan bestaan naast antimaterie dat bestaat uit twee fotonen. Wie de interactieve wisselwerking van fotonen herkend heeft de dans van het levend bewustzijn en de bron van ons bestaan ontdekt. Daarom is er ook discussie over de Big Bang en geraakt men er niet uit met het steeds ontdekken van kleinere deeltjes die wiskundig nooit volledig kloppen waardoor men nooit het basisdeeltje vindt, gewoon omdat men het foton negeert. Een van de paradoxen is, dat er voor een Big Bang geen tijd en ruimte is waardoor er nooit een oorzaak kan zijn voor de Big Bang. Men negeert dit licht omdat dit dan zou inhouden dat licht het bewustzijn en de realiteit zou zijn. Wetenschappelijk gezien klopt dit wel maar de wetenschap is niet klaar om dit te aanvaarden daar dit alles omver zou gooien.

Licht als schepper

Licht is het enige deeltje dat stabiel is, geen massa heeft en dus geen energie nodig heeft om te trillen. De trilling op zichzelf schept de polariteit die in zichzelf aanwezig is. Energie, die gelijk is aan materie bestaat alleen als gecondenseerde vertraging door interferentie. Holisme, collectief bewustzijn, het is gewoon licht. Een Big Bang is niet nodig. Daarom is er ook leven na de dood. Het bewustzijn is immers daardoor niet afhankelijk van de stof. Daardoor kan het bewustzijn scheppen en leren uit de ervaring van alles. Dat alles daartoe behoren wij en niemand zal kunnen bewijzen dat we los staan van ook maar iets uit de ganse kosmos. In tegendeel is het juist bewezen dat niets losstaat van wat ook en in welke tijd ook. Licht is gewoon een extatische dansende nulenergie die door opsplitsing in polariteiten leven verwekt.

Met deze theorie blijft alleen een spirituele denkwijze over, die de wetenschap niet kan aanvaarden. Het zou alles omver gooien. Hoe het spirituele dan weer in elkaar zit en hoe het Licht zichzelf handhaaft is iets dat we met onze kennis nog niet kunnen begrijpen.

      Denis

© 2002 Aura-Oasis – Denis Dhondt