Tweelingen

PSI-verbondenheid

Bij eeneiige tweelingen die reeds jong in hun leven gescheiden werden, werd een vreemde coïncidentie ontdekt. Toen Jim Lewis geconfronteerd werd met zijn broer; een identieke tweeling die volledig afzonderlijk van hem opgegroeid was betekende dat de start naar een onderzoek van gescheiden identieke tweelingen.

Een praatprogramma van Johnny Carson had de twee op tv geïnterviewd. Tom Bouchard, een psycholoog wist de Universiteit te overreden een onderzoek te starten naar gescheiden identieke tweelingen. Wat zo veel indruk op hem had gemaakt waren de volgende feiten:

• Kort na hun geboorte had hun ongehuwde moeder de tweeling laten adopteren (1939) door twee verschillende gezinnen. De ene groeide op bij een gastgezin in Lima, de andere in Dayton (Ohio). Toen ze elkaar ontmoetten in 1979, ontdekten ze dat ze een reeks gemeenschappelijke eigenschappen en gewoonten hadden, te veel om toeval te zijn. Ze leden aan dezelfde gezondheidsproblemen, waren beide nagelbijters, leden beiden aan slapeloosheid, hadden beiden last van aambeien. Beiden waren ze geadopteerd door een gastgezin dat hun Jim had genoemd. Ze waren alletwee getrouwd met een meisje dat Linda heette, beiden terug gescheiden en met een meisje dat Betty heette hertrouwd. Ze hadden ook een hond gehad die ze Toy genoemd hadden. Ze hadden beiden deputy, benzinepompbediende geweest, waarna ze beiden in een Mc Donalds hamburgertent gewerkt hadden. Ze rookten sigaretten van hetzelfde merk en waren beiden kettingrokers…

Het begin van een mysterieuze ontdekking

Tom Bouchard wist meer dan 30 vroeg gescheiden tweelingen te vinden die hij aan een wetenschappelijk onderzoek kon onderwerpen. De coïncidenties waren ongelooflijk. Er was geen enkele redelijke wetenschappelijke verklaring te vinden voor deze coïncidenties. Sommige waren zelfs dezelfde dag en uur getrouwd zonder dat ze van elkaar afwisten. Volgens de onderzoekers kon dit helemaal niet meer aan erfelijkheid worden toegeschreven maar moest dit telepathie zijn. Of het daarmee te verklaren is, vind ikzelf dan weer een onvolledig antwoord. Ik geloof zelf meer in een soort éénheid in het bewustzijn van de tweelingen want het is niet omdat je elkaars informatie opvangt, dat je dezelfde beslissingen neemt. Er rijst hier zelfs de vraag of ons leven toch niet deterministisch bepaald is. Doch dit kan worden weerlegd door het feit dat naast coïncidenties, hoe opvallend ook, er toch heel veel dingen op een eigen keuze gebaseerd zijn die verschillen. Zelf geloof ik dat veel zaken deterministisch bepaald zijn maar dat de mens een vrije keuze behoudt en daarmee zijn toekomst inderdaad kan veranderen.

Er zijn immers ooit onderzoekingen gedaan om uit te maken of een voorspelde gebeurtenis kon veranderd worden. Het antwoord was zonder twijfel “nee”. Maar: het bleek dat de zeer begaafde helderziende slechts een zeer wazig beeld kon krijgen, als men had besloten haar te bedriegen door haar te laten voorspellen door welke deur men zou naar buiten gaan dat toegewezen werd door de val van een dobbelsteen. Het bedriegen bestond hem daarin, dat men ongeacht de val van de dobbelsteen, het tegenovergestelde zou gaan doen dan zij voorspelde. In deze gevallen kreeg zij geen duidelijke beelden en moest ze het antwoord schuldig blijven. Tijdens dezelfde proefnemingen werd haar ook gevraagd een persoon te beschrijven die naast iemand in de tram zou zitten. Ze gaf een volledige persoonsbeschrijving, maar men besloot opzettelijk een andere tram te nemen. De beschreven persoon bleek echter op die tram te zitten. Dus volgens studies van de parapsycholoog Prof. Dr. Milan Ryzl is onze werkelijkheid niet deterministisch en kan men dus een vrije keuze maken. Daarom kunnen heel veel toekomstvoorspellingen gewoon niet gedaan worden. Er bestaat zoiets als een Kosmische wet die bepaald dat men altijd een vrijheid heeft, binnen de aanwezige keuzemogelijkheden. Daarom zijn bepaalde toekomstvoorspellingen niet te vermijden en zijn andere heel onzeker. Vanaf het moment dat er aan een bekwaam paragnost vraagt wat men uiteindelijk zal beslissen bij de mogelijkheid van een vrije keuze kan hij dit eigenlijk niet meer voorspellen, tenzij de keuze reeds gemaakt is.

Deze afwijking van het onderwerp is wel heel belangrijk om rekening mee te houden. Telepathie is dus wel een mogelijke verklaring, maar een soort gedeeld bewustzijn bekeken in een holistisch wereldbeeld, lijkt mij een beter antwoord. Dit kan ook verklaren waarom men op bepaalde momenten met ongeveer dezelfde feiten geconfronteerd wordt, wat men niet kan verklaren met telepathie. Bijvoorbeeld: men leert op een bepaalde avond gelijktijdig een meisje kennen met dezelfde eigenschappen en voornaam. Hier schiet de verklaring telepathie te kort. Hier moet men holistische verklaringen gaan zoeken tot en met de rol van persoonlijke levensvormen en een gemeenschappelijk wereldbewustzijn. De Quantumtheorie bevestigt intussen wetenschappelijk deze stelling.

In het geval van deze coïncidenties die optreden bij deze tweelingen moet men zelfs het karma betrekken. Kan het dat een gereïncarneerde persoonlijkheid een soort dubbel leven leidt door geboren te worden als tweeling? Beiden hebben een gelijkend karma, alhoewel dit niet noodzakelijk totaal gelijkaardig hoeft te zijn. Toch gaan ze soms elk een andere beslissing nemen.

Een ander merkwaardig feit dat door dit onderzoek in het licht is gekomen is het feit dat men soms dezelfde dingen doet, maar juist tegengesteld gebruikt. Ik kan dit niet nader uitleggen zonder voorbeeld. Stel elk van de tweeling koopt een gelijkaardige armband zonder dat ze van elkaar weten. De ene draagt hem echter aan de rechterpols en de andere aan de linkerpols. Er werden in ieder geval enkele tweelingen gevonden waarbij deze aspecten opvallend waren.

Tweelingen hoeven echter niet hetzelfde karakter te hebben. Aan de hand van deze nieuwe ontdekking vroeg men zich af, of de een niet meer de rechterhersenhelft gebruikt tegenover de andere de linkerhersenhelft. In dit geval zou vooral bij tweelingen de ene creatiever moeten zijn en de andere constructiever. Dit is echter iets waar tot nu toe niet veel over geweten is, maar waar aan de hand van de resultaten in het onderzoek een vermoeden toe bestaat. Hoe het dan in elkaar zit met drie- en vierlingen is dan weer complexer. Volgens hersenonderzoek zijn beide eigenschappen stereotiep aan de hersenhelften.

Besluit

Deze opvallende en indrukwekkende ontdekking (die geen gouden regel hoeft te zijn bij alle gescheiden tweelingen) werpt in ieder geval weer een zwaar gewicht in de schaal ten voordele van degenen die geloven dat er meer is tussen hemel en aarde. Men kan de coïncidenties die vaak veelvuldig zijn totaal niet meer wegpraten met de verklaring “toevalligheden” of erfelijkheid. Zeker kan worden aangetoond dat in ieder geval een duidelijke binding bestaat tussen personen waar geen wetenschappelijke uitleg voor bestaat. Dit wil echter ook niet zeggen dat er nooit een voor gevonden kan worden. Ik geloof echter dat de huidige stand van de wetenschap duidelijk een vernieuwing nodig heeft. De oude filosofische regel dat men nooit kan voortbouwen op hypothesen is en blijft echter een onoverkomelijke hindernis. Men dient inderdaad eerst hard bewijs te hebben en geen hypothesen eer men verdere stellingen kan opbouwen. Zolang iets niet vastligt binnen een aanvaardbare grens van betrouwbaarheid (iedere wetenschap kan nadien geperfectioneerd worden zoals bijvoorbeeld de Newtoniaanse fysica gecorrigeerd is door Einsteins relativiteitstheorie) dient men inderdaad verder alle mogelijke verklaringen voor een fenomeen te onderzoeken, tot men er een vind die wetenschappelijk beproefd of bewezen kan worden. Momenteel stuit men zeker op het feit, vooral vanuit de Quantumfysica en vanuit bewustzijnsonderzoek, dat de rol van de geest een zeer ingrijpende invloed heeft op de aard van onze werkelijkheid. Men is dus genoodzaakt geestelijke invloeden mee te calculeren in de exacte wetenschap, iets dat men tot op heden heeft trachten te vermijden. Stilaan komt het besef dat deze factoren harde werkelijkheden zijn waarom men niet heen kan.

Een mooi voorbeeld is het placebo-effect van geneesmiddelen. Dit door de geneeskunde aanvaard feit kan ook niet vanuit logische wetenschappelijke redeneringen worden verklaard, toch wordt het aangenomen omdat men het ervaart. Dit is stilaan zo ingeburgerd geraakt dat men ieder medicijn test tegenover een placebo. Een middel dat via deze methode blijkbaar remmend had gewerkt op kanker, bleek echter achteraf de placebo te zijn. De verwachtingen van het medicijn waren zo hoog tegenover het placebo-effect dat het geloof van degenen die het geneesmiddel testen een rol had gespeeld. Achteraf ontdekte men immers dat men niet gemerkt had dat men abuislijk de placebo verward had met het medicijn. De placebo had gewerkt. (Hierover is reeds geschreven in een ander artikel waar er dieper en gedetailleerder op deze feiten werd ingegaan).

Tot zover het artikel over tweelingen en de mogelijke gevolgen voor de wetenschap. Wat als men nu gaat klonen bestuderen?

      Denis

© 2006 Aura-Oasis – Denis Dhondt