Onzichtbare bewoner

Aanwezigheid in huis of storingen?

Een Ouder Voorval met Mogelijke Paranormale Activiteit

Dit voorval dateert van enige tijd geleden, maar het was toch erg overtuigend. Ik werd telefonisch benaderd door een vrouw die beweerde dat haar tv vanzelf aanging en dat ze voortdurend problemen had met haar telefoon, die al verschillende keren was nagekeken maar telkens opnieuw stuk ging.

Hoewel elektrische toestellen uiteraard allerlei mankementen kunnen vertonen, is het niet redelijk om direct aan een entiteit te denken. Er kunnen logische verklaringen zijn. Zo kan de afstandsbediening bijvoorbeeld storing geven door een weerkaatsende IR-straal. Het is logisch om eerst uit te zoeken of het probleem daar ligt, bijvoorbeeld door te testen of de tv nog steeds vanzelf aangaat zonder batterijen in de afstandsbediening.

Daarnaast vertelde ze dat er soms voor haar ogen “flossen” van de kast vlogen. Eerst wist ik niet wat ze bedoelde, maar het bleken de stoffen kwastjes te zijn die aan de sleutels van de kastdeuren hingen. Iedereen weet dat een sleutel recht uit het slot kan vallen als deze niet goed vastzit, maar ze beweerde dat de kwastjes soms tot wel twee meter ver lagen, terwijl de sloten maar zo’n 60 cm hoog waren.

Ook haar telefoon en antwoordapparaat leken een eigen leven te leiden. Deze waren al drie keer vervangen, maar sommige boodschappen werden gewoon nooit geregistreerd.

Dit alles maakte het een interessant en raadselachtig geval, dat moeilijk te verklaren was met enkel logische redeneringen.

Uit gestelde vragen bleken nog deze zaken:

• Soms voelt ze een koele bries of een zeer duidelijke aanwezigheid.
• Er gebeuren apporten, verdwijningen, sommige dingen verschijnen later op andere plaatsen.
• Ze voelt soms aanrakingen, waarvan eenmaal iemand bij haar in bed kroop en boven op haar ging liggen. Het angstzweet brak haar daarbij uit en ze voelde een duidelijk gewicht dat haar ademhaling bemoeilijkte. (Old hag ervaring)
• Ze hoort soms kloppen alsof iemand iets aan de muur spijkert, bijvoorbeeld een kader ophangen. Deze waarneming kan geen hout zijn en werd ook door haar ouders opgemerkt.
• Enkele malen zag ze lichtflitsen die leken op bliksemschichten.
• Het verschijnsel lijkt haar te begeleiden. Het is dus niet beperkt tot de woning. Toch doen de meeste zich voor in de woning en soms wordt ze zelfs drukkend overweldigd door een gevoel voor iemand te staan als ze haar deur opent.
• Een loodzware bloempot werd ong. ½ meter verplaatst.
• In een geval voelde ze ook seksuele intimiteiten zoals al eerder bij vele andere getuigenissen werd opgemerkt.

Een Mysterieus Geval en Onderzoek naar Paranormale Activiteit

Ik weet dat er mensen met een rijke fantasie bestaan en ook dat sommige mensen dingen waarnemen die er niet zijn, zoals iemand die met psychose stemmen hoort. Terwijl we echter telefonisch de vreemde gebeurtenissen bespraken en mogelijke oorzaken doornamen, hoorde ik een soort opgewonden gehijg aan de telefoon. Het was erg luid.

Aanvankelijk dacht ik dat zij het was, maar het viel me op dat dit gehijg ook hoorbaar was terwijl ze praatte. Dat leek onmogelijk, maar het was zo. We praatten nog een tijdje door totdat ze opeens vroeg: “Ben jij dat die zo staat te hijgen?” Toen schrok ik en zei dat ik dacht dat zij het was. Dat bleek dus niet het geval te zijn. Het gehijg stopte ook meteen. Het leek me het meest logisch dat iemand kon meeluisteren. Misschien was de telefoonleiding ergens stiekem gedeeld door een pervert.

Gezien haar woning dichtbij was, besloot ik een bezoek te brengen om de telefoonleiding en de mogelijkheid van een derde partij die kon meeluisteren na te kijken. In die tijd bestonden er nog geen draadloze telefoons en alles moest op de leiding zijn aangesloten. Ik wist dat je een extra hoorn kon aansluiten op een verbinding en vermoedde een soort connectie met andere bewoners van hetzelfde woonblok.

Het bleek een appartementswoning te zijn, direct naast een andere. Zij woonde beneden. Toch besloot ik de telefoonleiding te volgen om te zien of er mogelijke aftakkingen waren en of er een tweede telefoon bestond. Ik keek alles goed na, tot in de contactdozen. De conclusie was snel gemaakt: de leiding lag bovenop de muur en ging recht door de muur naar de straat. Hoewel ik wantrouwig bleef, bleek dit onverklaard.

Ik heb altijd een zekere voorzichtigheid gehad tegenover zulke fenomenen omdat ik zeker moest zijn dat er geen andere verklaring was voordat ik er een paranormale verklaring aan hechtte. Dit verzekerde me ervan dat ik mezelf niets wijsmaakte.

De tv-afstandsbediening leek moeilijk naar de tv gericht te kunnen liggen, tenzij deze in de zetel zou liggen. Ze probeerde me te verzekeren dat die nooit naar de tv gericht bleef. Toch vond ik dat ik een elektronische oorzaak niet kon uitsluiten.

“Kijk,” zei ze, en daar lag weer een kwast van de kast op de grond. Dit was waar, maar ik had het niet zien vallen. Op zich was het dus niet zo’n opzienbarend feit. De sleutels konden losjes in de sloten gestoken worden, hoewel je ze moest vastdraaien om de kastdeuren te sluiten. De kwast lag inderdaad niet onder het slot waar die uitkwam.

Alles bij elkaar was dit nog niet zo indrukwekkend, dus bleven we praten over de waarnemingen en mogelijke oorzaken. Misschien was het mogelijk dat ze geestelijk niet geheel vast in haar lichaam zat. Alles was mogelijk, al leek het onwaarschijnlijk. Maar voordat je met zekerheid kunt stellen dat het om iets paranormaals gaat, moet je overtuigende bewijzen hebben.

Bij een tweede bezoek vertelde ze me hoe er iets in haar slaapkamer was gebeurd met haar opgemaakte bed. Ik ging kijken, maar op het feit na dat ik de slaapkamer zag, was er niet zoveel paranormaals te registreren.

Terwijl we aan de tafel zaten, keek ik naar de vele fotokadertjes die mooi in een rijtje bovenop de schouw boven de kachel stonden. Stuk voor stuk familiefoto’s, denk ik. Er stonden wel zo’n tien kleine kadertjes, allemaal verdeeld over de breedte. Ze bleek erg familiaal te zijn. Aangezien ik in die periode een fervent amateurfotograaf was, keek ik hoe een gewone thuisfotograaf kiekte.

Mijn ogen vielen ook op de grote en lomp uitgevallen kachel die voor de schouw stond. Daar nog eens voor stond een rek om kinderen op afstand van het hete vuur te houden.

In die tijd was er nog geen elektronische apparatuur die je gemakkelijk kon inzetten om geestverschijnselen te registreren. Er waren geen EMF-meters, geen temperatuurmeters, geen camera’s behalve professionele, en zelfs geen videorecorders om het af te spelen. Geluid kon je wel opnemen, maar die nam alleen redelijk op als je rechtstreeks in de microfoon praatte. Versterken met programma’s was er niet bij; er waren niet eens computers. Je moest al veel geluk hebben om een “bandstem” op te nemen, als dat al ooit lukte. Het werd nooit gebruikt om geluiden van paranormale fenomenen mee te registreren, zoals voetstappen. Die zou je waarschijnlijk erg moeilijk gehoord hebben, tenzij je de microfoon dichtbij de grond had aangebracht. EVP was toen ook geen gebruikte benaming. Ook waren er geen digitale fototoestellen en orbs waren nog onbekend.

Dit alles maakte het een interessant en raadselachtig geval, dat moeilijk te verklaren was met enkel logische redeneringen.

Een Onverklaarbaar Voorval

De kans dat zich iets voordeed terwijl ik er zou op letten, was natuurlijk klein. Nadat ze even snel naar het toilet was gegaan, schrok ze luidruchtig toen ze de woonkamer binnenkwam. De tien kleine fotokadertjes op de schouw stonden allemaal exact 180° gedraaid. Dit gebeurde met een opmerkelijke precisie. Ze waren perfect uitgelijnd, alsof ze langs een gespannen koordje waren geplaatst, en draaiden allemaal precies in dezelfde hoek (schuin), met een ongelooflijk precies verdeelde afstand ertussen. Dit was echt opvallend symmetrisch.

Dit kon niemand geweest zijn, want er was niemand anders in de woning behalve wij tweeën, en ze was maar een ogenblik weg. Bovendien had ik net nog naar de foto’s staan kijken en naar die enorme kachel met het rek ervoor, waardoor de schouw met de foto’s onbereikbaar was. Ik controleerde het zelf: de kadertjes aan de zijkant waren bereikbaar, maar de andere waren totaal onbereikbaar zonder het rek voor de kachel te verplaatsen.

Ik was de hele tijd in de woonkamer geweest en had niets gehoord of gezien. Dit was een onvervalst paranormaal fenomeen dat zich had voorgedaan terwijl ik aanwezig was. Bovendien vertoonde het een typisch poltergeistkenmerk: de enorme precisie waarmee de objecten waren geordend en de onmogelijkheid om dit snel zelf te doen.

Men zou kunnen veronderstellen dat iemand op de foto’s niet wilde dat ik die zo stond te bekijken. In ieder geval was het nu duidelijk dat de fenomenen wel degelijk een draagvlak hadden en geen fantasie of waan waren.

En er is echt geen manier waarop iemand die kadertjes stiekem had kunnen omdraaien en dan nog zo geometrisch perfect…

      Denis

© 2011 Aura-Oasis – Denis Dhondt