Een controleerbare uittreding

Een ingezonden ervaring

Astrale reis of uittreding?

Het is moeilijk een keuze te maken welke ervaringen van mijn uittredingen te vertellen. Ik heb deze gekozen omdat ik daarna bevestiging kreeg.

Wij waren op vakantie met de kinderen. De eerste dag van de vakantie slaag ik erin mijn gewrichtsbanden in mijn enkel te scheuren, zodat ik al onmiddellijk geïmmobiliseerd was door het gips. Weg : luieren aan het strand, spelen in water en zand met de kinderen. In de plaats daarvan mag ik in de tuin zitten te lezen, gelukkig is er een tuin aan de flat. Mijn echtgenoot wordt gemobiliseerd tot kindermeisje en manusje van alles, en ik mag rusten. Na een tijdje word ik het rustig zijn en lezen grondig beu en om mijn kwaadheid weg te spoelen ga ik yogaoefeningen doen. Maar wat kan ik anders doen dan de lijkhouding. Dus ik lig daar zalig in het zonnetje en besluit te gaan reizen, innerlijk dan.

Ik heb daar een techniek voor, ik stel mij voor, ik stel mij voor dat ik op mijn matje door de ruimte vlieg, en na een tijdje lukt dit. In het begin kan ik niet sturen maar na een tijdje wel; ik vlieg zoals een vogel en kan genieten van het uitzicht. Ik moet ook uitkijken dat ik nergens tegenaan vlieg; d.w.z. ik omzeil alles: “bomen, palen, torens” vlieg over daken, kijk naar mensen, auto’s, alles, het is een zalig gevoel. In dit geval ben ik van Wenduine naar Mechelen gevlogen heb onderweg duidelijk de steden gezien waar ik overging. Ik kan ook versnellen, maar dit is gevaarlijk want geraak ik mijn weg kwijt, en kom soms op heel onbekend terrein en dan moet noodzakelijkerwijs mijn reis onderbreken. In Mechelen aangekomen, ga ik naar het ouderlijk huis. Het was de eerste maal dat ik dit deed, maar ik had dan ook heel veel tijd en zou niet gestoord worden. Ik vlieg over het dak, bewonder de rode dakpannen, het is allemaal ongelooflijk klaar, ook de rode sierstenen op de gevel, ik geniet hiervan. Ik ga even in de tuin kijken, daarna terug op de straat, daar zie ik wat mij niet bekend voorkomt. Een driewielertje van een kind is voor de voordeur geparkeerd.

Ik blijf kijken, een beetje later gaat de voordeur open; mijn moeder komt buiten met een jonge vrouw en een kind. Ik herken mijn nicht Jeannine die heel zelden op bezoek komt met haar zoontje Gils. Ze laden het fietsje in de auto, stappen in en rijden weg.
Mijn moeder wuift hen uitgebreid uit. Tot daar dan mijn reis die spijtig genoeg onderbroken door een oorverdovend lawaai. Het bleek een langsrijdende ijsverkoper te zijn, die ik op dat ogenblik sterk verwenste. Wanneer er sterke geluiden of trillingen zijn stopt de ervaring altijd meteen en kom ik met een schok terug waarbij ik mij een tijdje niet zo goed voel en heel moe. Wanneer ik zelf mijn reis onderbreek kom ik zachtjes terug bij mezelf zonder nevenwerkingen, alleen een zalig gevoel waar ik nog lang op kan teren.

Later heb ik met mijn moeder gesproken en mijn nicht was inderdaad, diezelfde namiddag op bezoek, dus heb ik mij werkelijk op de ene of andere manier in de ruimte verplaatst. Ik kon onmogelijk weten dat die nicht zou komen want wij hebben zeer weinig contact met haar, haar bezoeken zijn heel uitzonderlijk zelf niet jaarlijks.

	 Chris

© 2006 Aura-Oasis – Denis Dhondt