Het levensoverzicht bij het sterven.

De zin van het leven

Wat kan je me laten zien van je leven?

Eens iemand overleden is en door de tunnel bij het wezen van licht is gekomen, vraagt die aanwezigheid: “Wat kan je me laten zien dat je gedaan hebt met je leven?”. Deze typische woorden die zo veelvuldig voorkomen in diverse BDE’s, starten het overdenken van het leven, waarbij men plots het hele leven gaat overzien; de zogenaamde “levensfilm”.

De terugblik op het leven in de BDE.

Het levensoverzicht van iemand die een bijna doodervaring had, blijkt zo persoonlijk en lijkt hen namelijk zodanig getroffen te hebben, dat ze daar melding van maken, maar dit deel liever inkorten en geen details geven. Of misschien hebben ze er ook de woorden niet voor. In ieder geval, probeer ik hier een onpersoonlijke globale impressie te geven over hoe het gaat en wat er lijkt belangrijk te zijn in het leven.

Het valt voornamelijk op, dat de levensfilm gezien wordt, alsof je alles opnieuw beleeft, in een driedimensionale beschouwing, waar je zelf toeschouwer bent en op jezelf terugziet. Dit gebeurt klaarblijkelijk niet noodzakelijk in chronologische volgorde. Het enige dat echt verschilt met de gevoelens die je tijdens je leven hebt, is dat je nu ook de gevoelens van de andere voelt. Als je bijvoorbeeld iemand spottend kwetst, dan probeert de ander dat pijnlijke gevoel misschien te verbergen.

Maar bij de terugblik bij de Bijna Dood Ervaring, voel je wel degelijk de pijn die je de andere aandoet. Deze gevoelens voel je samen met de werkelijke gevoelens bij jezelf die je tot die handeling deden overgaan. Dit blijkt zeer indrukwekkend en pijnlijk te zijn. Niet het wezen dat naast je mee kijkt beoordeelt je, maar je beoordeelt jezelf door je diepste gevoel. Het wezen dat als God wordt herkend vindt je daad alleen maar spijtig, maar begrijpt je, en laat je met medelijden voelen dat je ook daarvan geleerd hebt. Telkens daarentegen dat je iets liefs hebt gedaan, dat je deed omdat je dat echt wilde en niet omwille van de mogelijke persoonlijke voordelen, blijkt het wezen verrukt mee te genieten. Bij alles straalt God je in ieder geval liefde en mededogen toe, wat je ook misdaan hebt. Ook dit maakt een zeer diepe emotioneel aangrijpende indruk.

God straalt “onvoorwaardelijk” liefde naar je uit. Het blijken vooral de daden te zijn die je zelf deed uit werkelijke “onvoorwaardelijke liefde” (en dus niet omdat je je verplicht voelde, of omdat je er persoonlijk een voordeel van verwacht) die blijken belangrijk te zijn.

Wat natuurlijk eveneens heel duidelijk evident daaruit naar voor komt is het feit dat je inziet dat je schijnheilige gevoelens niet meer kan verbergen. Je voelt als een ander je schijnbaar eer heeft betoond, maar je weet dan zeker ook, dat die andere bij het overzicht van zijn levensfilm dat schijnheilige van jou ook zal kunnen voelen. Dus niets blijft verborgen. Alles komt hier eerlijk aan het licht en het is zo dat IEDEREEN dit zal weten. Dit laatste is hier misschien wat moeilijker uit te leggen, en is meer stof voor een artikel op zich. Voor wie de Holistische levensvisie kent, zal hier wel een en ander duidelijk zijn.

De twee te leren lessen.

De eerste les die belangrijk blijkt te zijn en die je kunt leren in je leven is leren liefhebben. Niet alleen personen, maar ook liefde voor wat je deed, ook de dingen waar je met liefde aan bouwde zijn algemeen belangrijk.

Naast die “onvoorwaardelijke liefde” komt de tweede les die je kunt leren tijdens je leven, namelijk “Wat heb je geleerd in je leven?”. Het gaat hier duidelijk niet om je kennis van Frans en Geschiedenis. Je krijgt ook geen eindexamen. Nee, dit is niet dat wat er bedoeld wordt met dat wat je leerde, of anders gezegd “de belangrijke de kennis die je opdeed”. Diploma’s tellen hier niet. Ook “onechte” ontvangen eerbetuigingen, decoraties en graden zijn hier duidelijk van je jas gevallen.

Met de kennis wordt duidelijk bedoeld wat je geleerd hebt van jezelf, van de wereld, van de aard van de realiteit. Heb je geleerd de diepere zin van het leven ontdekken? Ben je gaan geloven dat er méér is? Heb je geleerd hoe je bepaalde levensproblemen het hoofd kan leren bieden? Het je geleerd je vijanden te vergeven? Of ben je blijven steken in wrok en haat? Heb je je innerlijke vermogens ontdekt?

Heb je geleerd dat liefde je vijand verslaat?

Dit wil ik even apart verduidelijken: Wat je bij de ander niet kan verdragen, zijn die delen van je persoonlijk karakter waar je het zelf moeilijk mee hebt. Zo kan jouw vijand met zijn onvergefelijk vervelend gedrag mijn beste vriend zijn, zonder dat ik van dat gebrek last heb ook al deed je je best om mij te overtuigen van zijn fout. Zo zie je dat het juist die dingen zijn die voor jezelf blijkbaar hinderlijk zijn. Het is niet altijd zo persoonlijk, vele mensen kunnen problemen hebben met dezelfde asociale persoonlijkheid.

Hoe moet je dan je vijand met liefde verslaan?

Hoef je als Jood, Hitler echt bloemen te gaan brengen? Dit lijkt me wel wat verkeerd beschouwd. Hier komen we aan een van de moeilijkste begrippen van het leven: jezelf verdedigen en tegelijk liefde geven aan je vijand.
Het gaat erom bij jezelf je haatgevoelens te leren omzetten in gevoelens van mededogen. Alleen zo kan je de zeer lastige en hartverscheurende kwelling van haat en van nijd kwijtraken, terwijl je zo machteloos moet toekijken. Als je liever wraak wil, dan geef je je over aan haat en die verscheurt alleen jezelf, omdat je vijand zich reeds goed verweert en je dit enorme pakken energie gaat kosten, om van je eigen gezondheid maar te zwijgen. Haat kan werkelijk iemands leven tot een hel maken. Dus als je inziet dat dit niets oplost bij jezelf, ook al voel je je verlucht als je de andere verslagen hebt of op een andere manier hebt wraak genomen, zal je zien dat je haatgevoel blijft kwellen, tenzij de kwestie echt opgelost is. Het moeilijke dat je daaruit moet leren, is om die gevoelens van haat te leren omzetten in gevoelens van begrip en vergeving terwijl je tegelijk de moeilijke taak hebt ook met jezelf rekening te houden.

Wat een ander je aandoet kan ongetwijfeld je leven verwoest hebben. Dit doet het echter nog meer als je met wrok en haat blijft zitten. Het enige dat daaraan kan gedaan worden, is inzicht verkrijgen en tactisch zijn want je mag ook jezelf niet schaden. Is er geen oplossing, weet dan dat jij geen hartverscheurende pijn van de schuld bij je levensfilm meedragen, maar juist de ander (karma). Die persoon gaat over met een kwelling die hem zal doen terugkeren op aarde om te leren met deze gevoelens om te gaan, en ook om ze zelf te moeten leren begrijpen.
Reïncarnatie en karma. Als je dit begrijpt dan is het moment er gekomen om echt medelijden te hebben met de kwaadwillige persoon. Hij zal uiteindelijk meer lijden dan jij. De pijn die hij zal ervaren bij zijn levensfilm zal tienvoudig die van jou overtreffen. Je zult bij je levensfilm en bij het overgaan trouwens eveneens inzien, dat dit leven meer een droom is tegenover het leven aan de andere zijde. Indien je die gevoelens van wrok dus kunnen vergeten hebt, zal je leven niet alleen rustiger worden, maar zal je bovendien ook iets hebben waar je trots op kan zijn. Iets waar je ook voor Gods aanzien trots op zal zijn, want je zult een veel Goddelijker begrip verworven hebben. En wat zal je dan meer tot eer strekken? Je zult begrijpen dat dit leven alleen een les was, een beproeving, een illusie in vergelijking met de realiteit, die je bij het overgaan ervaart. Het is net alsof je slecht gedroomd hebt en het maar een nachtmerrie blijkt te zijn. Het echte leven komt na de dood.

Zoals je de hartverscheurende pijnen tienvoudig kan voelen, zo is het ook met je goede liefdevolle daden. Deze zullen je een zodanige vreugde geven op het eind van je leven, dat deze indruk blijvend zal meegedragen worden. Daarenboven blijkt het mededogende Opperbewustzijn mee te genieten van je geslaagde beproeving. God wordt trots op je. De rest vind hij alleen maar zelf heel pijnlijk en erg spijtig, hij stuurt je vol liefde zijn medeleven.

Conclusie: de spiritualiteit

Zijn dat geen ingrijpende ervaringen? Het zijn deze ervaringen deze die degenen die een BDE beleefden zo ingrijpend en levenslang veranderden? De grootste bandiet wordt een ander mens na een BDE. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat men dan niets meer misdoet, maar men heeft duidelijk indrukwekkend veel geleerd en zal zeker totaal verbeterd leven.
Dit is juist een van de indrukwekkendste wetenschappelijke fenomenen die psychologisch niet te verklaren is. Geen enkele therapie heeft zo’n effect.

Nog een finale indruk

Het laatste wat je geleerd hebt en waarnaar iemand met een BDE ook gaat leven, is het materialistische dat men in zijn leven zo sterk nastreefde. Men heeft geleerd dat het niet dat is wat belangrijk is.

Dit heeft men echter eerder geleerd door de ervaring, dat het plots allemaal over kan zijn. Iemand die een fortuin verzameld heeft, kan dat niet meenemen. Hij kan er zijn hele leven hard voor gewerkt hebben zonder dat hij tijd had om ervan te genieten. En wat heb je dan aan je leven gehad? Je hoeft het natuurlijk ook anderzijds niet te gaan verbrassen, want je hebt immers geld nodig om hier te kunnen leven.

Aan de mensen die zelf een BDE hadden.

Uw persoonlijke ervaring van die levensfilm kan aanmerkelijk verschillen met het totaalbeeld dat ik hier geef. Dit is een globale conclusie, geen persoonlijke. Op dit gebied is het misschien beter dat ik dit artikel schrijf zonder de ervaring zelf beleefd te hebben en dat ik dit schrijf met getuigenissen uit die ervaringen van anderen, omdat anders mijn persoonlijke ervaring dit algemeen beeld zeker een persoonlijk karakter zou geven. Dit lijkt me logisch als deze ervaring echt zo ingrijpend is. Nochtans is deze globale beschouwing opgebouwd uit de vele persoonlijke ervaringen, maar iedereen bleek individueel andere dingen te moeten leren, en dus daar kunnen we geen gemeenschappelijk karakter vinden. Dit zit alleen in het feit van de “Onvoorwaardelijke Liefde” en “Levens- en Zelf- kennis”.

Gaat men dan over met een hoop schuldgevoelens?

Nee. God heeft je met zijn Liefdevol mededogen vergeven en dat geeft je zo’n euforisch gevoel. Je gaat over met het gevoel van volmaakte vrede en je zult vol blijdschap weer herenigd worden tot je een nieuwe incarnatie ingaat.

Maar!

Zoals Het Licht je heeft vergeven, zo heeft Hij het ook zeer pijnlijk gevonden waar je gefaald hebt. Je weet dat je daar in die beproevingen gefaald hebt. Je gaat vol vrede, maar het is spijtig, dat je die lessen niet hebt geleerd. Die lessen zul je trouwens dan moeten leren in een van je volgende levens. Als je bijvoorbeeld uit wrok doodde, zul je misschien in een volgend leven moeten ervaren hoe iemand uit wrok je zoon doodt. En dit lijkt me eigenlijk niet zo’n prettig vooruitzicht. Ook al weet je “daar”, dat dat leven maar een schijn is tegenover de werkelijkheid die je nu ervaart. Het leven dat je leidt (lijdt; want het is een beproeving), komt immers wel zeer reëel over. Daarom is het ook reëel, daarom is het ook echt, ook al is het minder realistisch dan gezien vanuit een BDE. De pijn of de angst die je beleeft in een nachtelijke droom moet je immers ook doormaken. Dus ook die droomervaring is een werkelijkheid.

      Denis

© 2002 Aura-Oasis – Denis Dhondt