De Geest van de overleden eigenares
met getuigen en uit de eerste hand
Een vreemde aanwezigheid in huis
Het huis zelf was niet zo oud; van 1950 en staat bovenaan een heuvel met 180 are bezit, omringd met bomen. Het huis werd enkele jaren geleden door een gezin aangekocht, en zonder dat iemand een verklaring had speelden zich daarin vreemde gebeurtenissen af.
Het verhaal rechtstreeks van de betrokkenen
Het begon allemaal op een dag dat mijn zuster bezig was een pianostuk te leren waar ze het nogal moeilijk mee had. Plots hoorde deze een stem achter haar die haar riep “Kom aan Monica, je kan het, blijf proberen”. Ze draaide haar daarop om en zag daar een oudere vrouw zitten in een leunstoel. Ze was in het zwart gekleed. Daar schrok deze zo erg van dat ze het uitgilde en haar ouders ging halen. Toen deze kwamen kijken was deze dame weg.
Nog geen week later, nam Monica haar een bad toen ze plots in de spiegel het gezicht zag van dezelfde vrouw. Een van de redenen om aan te nemen dat ze dit werkelijk zag is; dat ze naakt en gillend de badkamer uitstormde, door de living waar mijn ouders zelfs nog een vriendenbezoek hadden. Deze waren dus alle getuige van een gillende Monica, die in een zeer geschrokken toestand, zelfs naakt voor ieders aanblik, waaronder vreemden, wegvluchtte. Dit doe je niet zo maar.
Op een feestdag, toen we aan tafel het dankgebed voor het eten uitspraken, begon plots alles in de kamer hevig te schudden. De hele familie die toen op bezoek was, kan daarvan getuigen.
Op Kerstdag, dachten we Monica eens te hypnotiseren, enkel voor de gein. Ze startte te tellen en geraakte duidelijk in een andere bewustzijnstoestand. 30 Seconden later schreeuwde ze haar longen uit: “Ze gaat me vermoorden, ze heeft een mes, oh mijn God”. We maakten haar snel wakker. Het enige dat ze zich herinnerde was dat deze roodharige vrouw in haar huis haar achterna zat met een mes.
Het meest fantastische gebeurde zeer recent; en met de finale bedoel ik dat het zeker zelfs de “niet-gelovers” zou overtuigd hebben. Mijn vader had een favoriete zetel, waarin hij dag, in dag uit zit. Die staat dicht bij een venster die mijn moeder opende voor er een regenbui zou komen. Hij maakte zich zorgen dat de regenbui de lederen zetel zou kunnen beschadigen en de venster werd terug gesloten. In die zetel viel mijn vader in slaap en men liet hem daar de ganse nacht liggen.
Toen hij wakker werd, viel het hem op dat zijn zetel niet meer bij het raam stond, maar ergens middenin de kamer. Hij stond op om naar zijn werk te gaan, denkende dat de kinderen dat gedaan hadden. Toen mijn moeder opstond, dacht deze dat vader dat gedaan had. Zo werd de kamer verlaten, zonder er verder op te letten. Alleen de verplaatsing van de zetel was opgevallen.
Het was al bijna middag toen we ontdekten dat alles in de kamer compleet gereorganiseerd was. Van de tijdschriften tot de tafelbladen toe. Net alsof iemand de kamer totaal herschikt had, maar niet met menselijke handen (waarom ze tot die conclusie kwamen staat niet vermeld). We oordeelden dat dit moest gebeurd zijn tussen 22:00u en 5:00u ‘s morgens. Geen enkel geluid was gehoord, zelfs niet in de onderliggende kamer, terwijl de vloer van hout was en je iedere voetstap zou horen. Moeder en vader gebruikten de kamer nog alleen om deze te ontruimen en gingen er verder niet meer naartoe.
Denis
© 2002 Aura-Oasis – Denis Dhondt