Onzichtbare bewoner

Aanwezigheid in huis of storingen?

Dit is een gebeurtenis van een hele tijd geleden, maar toch was ze erg bewijskrachtig. Ik werd telefonisch gecontacteerd door een vrouw die beweerde zaken te ervaren zoals de tv die vanzelf aanging en dergelijke, oa. ook problemen met haar telefoon die al dikwijls was nagekeken maar telkens stuk ging.
Aan elektrische toestellen kan natuurlijk vanalles haperen zodat het onredelijk is om daarbij direct aan een entiteit te denken. Er kunnen logische verklaringen voor zijn. Was de afstandsbediening die mogelijk storing gaf naar tv gericht of kon de IR-straal ergens op weerkaatst worden? Het lijkt me logisch om uit te zoeken of het daaraan ligt. Bvb. door te zien of het nog voorkomt zonder batterijen erin.

Ook zouden er soms voor haar ogen “flossen” van de kast vliegen. Ik wist niet wat ze daarmee bedoelde maar het bleken de de stoffen trossen die aan de sleutels hingen van de kastdeuren. Iedereen weet dat als een sleutel recht voor het slot zit, die mogelijk uit het slot kan vallen. Maar ze beweerde dat die dan 2 meter ver lagen en de sloten waren maar zo’n 60 cm hoog.

Ook zou haar telefoon en antwoordapparaat een eigen leven leiden. Dit was al 3 keer vernieuwd. Sommige boodschappen van het antwoordapparaat werden gewoon nooit geregistreerd.

Uit gestelde vragen bleken nog deze zaken:

• Soms voelt ze een koele bries of een zeer duidelijke aanwezigheid.
• Er gebeuren apporten, verdwijningen, sommige dingen verschijnen later op andere plaatsen.
• Ze voelt soms aanrakingen, waarvan eenmaal iemand bij haar in bed kroop en boven op haar ging liggen. Het angstzweet brak haar daarbij uit en ze voelde een duidelijk gewicht dat haar ademhaling bemoeilijkte. (Old hag ervaring)
• Ze hoort soms kloppen alsof iemand iets aan de muur spijkert, bijvoorbeeld een kader ophangen. Deze waarneming kan geen hout zijn en werd ook door haar ouders opgemerkt.
• Enkele malen zag ze lichtflitsen die leken op bliksemschichten.
• Het verschijnsel lijkt haar te begeleiden. Het is dus niet beperkt tot de woning. Toch doen de meeste zich voor in de woning en soms wordt ze zelfs drukkend overweldigd door een gevoel voor iemand te staan als ze haar deur opent.
• Een loodzware bloempot werd ong. ½ meter verplaatst.
• In een geval voelde ze ook seksuele intimiteiten zoals al eerder bij vele andere getuigenissen werd opgemerkt.

Ik weet dat er mensen met rijke fantasie bestaan en ook dat er mensen zijn die dingen waarnemen die er niet zouden zijn, zoals iemand die met psychose stemmen hoort. Maar terwijl we langs de telefoon de dingen overliepen die er plaatsvonden en waar het zou kunnen aan liggen, hoorde ik een soort opgewonden gehijg aan de telefoon. Erg luid.
Ik dacht dat zij het was, maar het viel me wel op dat dit ook te horen was terwijl ze praatte. Dat leek moeilijk, maar het was nu eenmaal zo. En zo praatten we nog een tijdje door tot ze opeens vroeg “ben jij dat die zo staat te hijgen?”. Toen schrok ik en zei ik dat ik niets had willen zeggen maar ik dacht dat zij het was. Dat bleek dus van niet. Het gehijg stopte ook meteen. Het leek me dus het meest logisch dat iemand kon meeluisteren. Misschien was de telefoonleiding ergens stiekem gedeeld door een pervert.

Gezien het eens dicht bij de deur was, besloot ik eens langs te gaan met het idee in mijn hoofd om naar die telefoonleiding en de mogelijkheid van een derde die kon meeluisteren eens na te kijken.
Die tijd bestonden er nog geen draadloze telefoons en alles moest op de leiding zijn aangesloten. Ik wist wel dat je een extra hoorn kon aansluiten op een verbinding en vermoedde dan ook een soort connectie, mogelijk met andere bewoners van hetzelfde woonblok.
Het bleek een appartementswoning te zijn die gewoon naast een andere stond. Zij woonde beneden. Toch besloot ik toch maar de telefoonleiding te volgen om te zien of er mogelijke aftakkingen waren en mogelijk een tweede telefoon bestond. Ik keek het echt wel goed na tot in de contactdozen. De conclusie was snel gemaakt. De leiding lag bovenop de muur en ging recht door de muur naar de straat. Alhoewel ik wantrouwig bleef, bleek dit onverklaard. Ik heb altijd een zekere houding gehad tegenover zo’n fenomenen omdat het wel altijd vrij zeker moest zijn dat het niet anders was, eer ik er uiteindelijk een paranormale verklaring opplakte. Maar dit verzekerde me ervan dat ik mezelf niets wijsmaakte.

De tv afstandsbediening leek moeilijk te kunnen neerliggen naar de tv gericht. Dan zou die immers in de zetel moeten liggen. Ze probeerde me te verzekeren dat die nooit naar tv gericht bleef. Toch vond ik dat een een elektronische oorzaak niet kon uitschakelen.

“Kijk” zegt ze en daar lag weer een tros van de kast op de grond. Dit was wel waar maar ik had die wel niet zien vallen. Het was dus op zich niet zo’n opzienbarend feit. De sleutels konden losjes in de sloten gestoken worden alhoewel je ze moest vastdraaien als je de kastdeuren wilde sluiten. De tros lag idd niet onder het slot waar die uitkwam.

Alles samen was dit nog niet zo indrukwekkend en dus bleven we maar praten over de waarnemingen en de mogelijke oorzaken. Misschien was het mogelijk dat ze geestelijk niet geheel vast in haar lichaam zat.
Het was allemaal mogelijk al leek het onwaarschijnlijk. Maar eer je met zekerheid kan stellen dat het om iets paranormaals gaat moet je wel overtuigende dingen hebben.

Een tweede bezoek deelde ze me mee hoe in haar slaapkamer iets gebeurd was met haar opgemaakt bed. Ik ging er naar kijken maar op het feit na dat ik de slaapkamer zag was er niet zoveel paranormaals te registreren.

Terwijl we aan de tafel zaten, keek ik naar de vele fotokadertjes die mooi in een rijtje bovenop de schouw boven de kachel stonden. Stuk voor stuk familie denk ik. Wel zo’n 10 kleine kadertjes, alle verdeeld over de breedte. Ze bleek erg familiaal. Aangezien ik in die periode een fervent amateurfotograaf was keek ik hoe een gewone thuisfotograaf kiekte.

Mijn ogen vielen ook op de erg groot en lomp uitgevallen kachel die voor de schouw stond. Daar nog eens voor stond een rek om kinderen op afstand van het hete vuur te houden.

In die tijd was er nog geen elektronische apparatuur die je gemakkelijk kon inzetten in een poging om geestverschijnselen te registreren. Geen emf meters, geen temperatuurmeter, geen camera’s tenzij professionele en zelfs geen videorecorders om het af te spelen. Geluid kon je wel opnemen maar die nam slechts redelijk op als je rechtstreeks in de microfoon praatte. Versterken met programma’s was er niet bij, er waren niet eens computers. Je moest al veel geluk hebben om een “bandstem” op te nemen, als dat al ooit lukte. Het werd nooit gebruikt om geluiden van paranormale fenomenen mee te registreren zoals voetstappen. Die zou je waarschijnlijk erg moeilijk gehoord hebben, tenzij je de micro dichtbij de grond had aangebracht. EVP was toen ook geen gebruikte benaming in die tijd. Ook waren er geen digitale fototoestellen en orbs waren nog onbekend.

De kans dat zich iets voordeed terwijl ik er zou op kijken was natuurlijk niet groot. Nadat ze even snel naar het toilet ging, schrok ze luidruchtig toen ze de living binnenkwam. Het tiental kleine kadertjes met de foto’s die op de schouw stonden, stonden allemaal exact 180° gedraaid. Dit met een precisie die opmerkelijk was. Ze stonden exact uitgelijnd alsof ze langs een gespannen koordje waren geplaatst en dan ook nog precies in dezelfde draaihoek (ze stonden schuin) en met een ongelooflijk precies verdeelde afstand ertussen. Dit was echt super opvallend symmetrisch.

Dit kon niemand geweest zijn, want er was niemand buiten ons om in de woning en zij was maar een ogenblik weg. Bovendien had ik net nog naar de foto’s staan kijken en naar die enorme kachel met het rek ervoor waardoor de schouw waar de foto’s opstonden onbereikbaar waren. Ik controleerde dat zelf. De kadertjes meest aan de kant waren bereikbaar, de andere totaal niet zonder het rek vóór de kachel te verplaatsen.

Ik was de hele tijd in de living geweest en had niets gehoord of gezien. Dit was onvervalst een echt paranormaal fenomeen dat zich had voorgedaan terwijl ik aanwezig was. Bovendien was er een typisch poltergeistkenmerk bij, de enorme precisie waarmee de objecten geordend waren en onmogelijkheid om dit zelf snel te doen.

Je kan er bij veronderstellen dat iemand die op die foto’s stond, niet wilde dat ik die zo stond te bekijken.In ieder geval was het nu duidelijk dat de fenomenen wel degelijk een draagvlak hadden en geen fantasie of waan waren.

En no way dat iemand die kadertjes stiekem had kunnen omdraaien en dan nog zo geometrisch perfect…

      Denis

© 2011 Aura-Oasis – Denis Dhondt