Intelligente materie

Als we iets willen leren hebben we kennis en ervaring nodig. Als we iets willen maken hebben we bouwstenen nodig.
Vanzelfsprekend is een bouwsteen iets materieels, iets dat samengesteld is uit moleculen die samengesteld zijn uit atomen. De kleinste ondeelbare gehele stukken.

Stof vinden we heel gewoon maar we staan nooit stil bij de complexiteit van het atoom. Volgens onze hedendaagse opvattingen zou het bestaan uit een roterende kern met protonen en neutronen en daarrond een enorme leegte met een magnetisch veldje dat roteert aan de lichtsnelheid.
Als we het atoom vergroten tot een kerktoren dan is de kern zo groot een erwt en de elektronen die errond cirkelen zo groot als een zoutkorrel. De rest is leegte. NIETS, geen lucht want dat is ook een atoom.

We kunnen veel bouwen, tot en met nanotechnologische apparaatjes zoals waar bluetoothzenders in een fractie van een mm² zitten.

Maar stel je voor dat we in een kosmos staan waar geen tijd bestaat en geen ruimte, waar de temperatuur het absolute nulpunt bedraagt en waar dus niets kan bewegen en waar ook een energie aanwezig is. Stel dat we daar zitten te bestuderen hoe we met onze nanotechnologische kennis, ruimte, tijd, energie, licht en materie zouden kunnen maken zonder onderdelen in een volstrekt niets waar dus zelfs geen ruimte (plaats) is.

Als we er dan onze hedendaagse wiskundeboek en quantumfysica en meer bijhalen, moeten we concluderen dat we dit kleinste stofje nog niet eens begrijpen.
Hoe doe je een elektron rond een kern draaien met zo’n kracht dat er tijd en ruimte ontstaat? Hoe maak je een elektron en hoe kom je aan de lading? Hoe creëer je de zwaartekracht waarmee die elektron zo ongelooflijk snel rond zijn kern draait zodat het geheel een vaste vorm krijgt? Hoe komt het dat de elektronen niet terugvallen naar de kern want dit is tegen de regels van de fysica?

Of moeten we wachten tot we een wit gat kunnen maken dat massa’s materie uitspuwt en ruimte en tijd creëert al heeft dat witte gat eigenlijk geen tijd om te kunnen spuwen (big bang).
Nu wordt de big bang nog gezien als een opeengeperste superdichte materie die aangezien er geen tijd bestaat, toch enkele miljardsten van een seconde gegeven wordt om te ontploffen of uit te spuwen.

Maar terug naar het kleinere, het atoom. We moeten maar één atoom gedaan krijgen eer we van materie kunnen spreken.
We kunnen stellen dat een atoom één ding is en geen uurwerk dat bestaat uit honderden zeer nauwkeurig uitgebalanceerde onderdelen die perfect op elkaar zijn afgestemd zonder met elkaar in aanraking te komen en zonder dat het eigenlijk in wezen deeltjes zijn?

Terwijl men in Cern na de eerste botsing in de LHC proberen we de onmogelijke lijst van honderden verschillende deeltjes bij te houden die zelfs van karakter kunnen veranderen en waarvan nu vermoed wordt dat ze opgebouwd zijn uit snaren (stringtheorie) maar wat bij een complexe hypothese bleef. Men hoopt een klare kijk te krijgen want men loopt blijkbaar hopeloos verloren.

Zo ingewikkeld kan het niet zijn of het moet 100% zeker een intelligente creatie zijn met bovenmenselijke schepper want een evolutietheorie kan hier zeker niet gelden.
Bovendien moet je bij zo’n werk nog een doel voor ogen hebben die ons huidig biologisch leven mogelijk maakt en dus toelaat atomen te paren tot moleculen, van energie en licht te voorzien en tijd en ruimte te creëren voor leven mogelijk te maken.
Als je dan een kosmos hebt gebouwd waar leven mogelijk is, hang je de planeten niet aan draadjes of die je ze niet via radarwieltjes ronddraaien. De zwaartekracht moet dat doen.
Maar daar begrijpt men niets van. Terwijl men miljardensubsidies krijgt om de krachten in het atoom zelf te zoeken vind men ze niet in de hele kosmos.
Men vermoedt dat zwaartekracht door materie komt maar dan heeft men geen verklaring voor zwaartekrachten in de ruimte die daar niet door komen (donkere materie) en die zelfs veel meer invloed zouden uitoefenen dan de grootste sterren.

Zou het niet kunnen, zoals ik in een meditatie begin te begrijpen dat het atoom eigenlijk enkel een soort zwart gat is? Een soort draaikolk waar het centrum opzuigt zoals in een leeglopende gootsteen? Als we daar in de kolk dan een steel van een lepel zouden steken zouden we een deel detecteren dat vaster van vorm is en druk uitoefent op die lepel en zich dus voordoet alsof het een vast deeltje is. Ruimte en tijd zou gecreëerd worden door de energiekolk en bovendien zou de draaikolk zelf zoals een draaikolk in een rivier, een kleine invloed uitoefenen op het water buiten de draaikolk waardoor een soort aantrekkingskracht op andere draaikolken ontstaat waardoor zwaartekracht verklaard wordt.
Het geheel zou zich voordoen als een golf die roteert in een bepaalde frequentie en zou beïnvloedt een golf zijn en van zodra we het willen aanraken of meten met iets, of ergens invloed laten op uitoefenen, als een materiële kracht die in die snelheid als vaste materie aanvoelt.

En in elektromagnetische golven met negatieve en positieve pieken heb je ook de punten waar de nullijn doorbroken wordt. Hier hebben we dus 3 posities, positief, negatief en neutraal. Proton, elektron en neutron dus als de golf zich voordoet als deeltje.
De quantumtheorie zegt immers dat iets zich als golf en deeltje kan voordoen en het doet zich als deeltje voor zodra het gemeten of waargenomen wordt. Zonder waarneming zijn het golven.

Of zou onze werkelijkheid, gezien de complexiteit waar geen evolutietheorie kan gelden een intelligent bewust iets zijn?
Misschien puur bewustzijn, zoals een droom?

Het zou ook paranormale fenomenen kunnen verklaren.

	 Denis  

© 2006 Aura-Oasis – Denis Dhondt