Een getuigenis van een BDE van zelfmoord
Hieronder vind je een bijna doodervaring zoals typerend is bij zelfmoord. Vele van deze zelfmoord BDE’s volgen hetzelfde patroon, waarmee ze dermate verschillen van een gewone bijna doodervaring. Men mag niet verder in het licht en men wordt geconfronteerd met de gevolgen van zijn daden of met de sfeer waarin men zou terechtkomen. Is het daarom dat zo weinig zelfmoordpogingen slagen. Tenminste, als het nog mogelijk is om in dat lichaam terug te keren? Waarom hebben bij alle bijna doodervaringen de zelfmoordenaars maar in amper 6% van de gevallen een BDE?
Het zelfmoordverhaal
zoals door haar vriend werd opgetekend. Mijn vriendin Katrien had een bijna doodervaring nadat ze in een Nederlands hospitaal in de spoedopname was binnengebracht. Ze had geprobeerd zelfmoord te plegen door het innemen van een overdosis medicijnen. Ze was volledig bewusteloos toen ze werd gevonden en zo werd ze dan ook naar het hospitaal gebracht.
Ze herinnert zich dat ze haar lichaam zag liggen in de eerste-hulpafdeling. Ze nam zichzelf waar vanuit een hoge hoek nabij het plafond. Het medisch team was hard aan haar aan lichaam aan het werken. Ze vertelde later gedetailleerd wat ze met haar hadden gedaan en wat ze verder nog had gezien, zonder dat ze voordien of nadien deze kamer ooit gezien had. Ze voelde zich heel normaal toen ze een dokter hoorde zeggen; “Oh nee, daar gaat ze opnieuw”
Haar BDE
Dan had ze de tunnelervaring. Rechts aan het einde van de tunnel zag ze een vrouwelijke persoon die gekleed was in het wit, en donker haar had. Toen zag ze “HET” en nam muziek en prachtige onbeschrijfelijk mooie kleuren waar. Ze zag een licht van onuitsprekelijke schoonheid en mildheid zoals ze nog nooit gezien had. Ze mocht echter niet in het licht.
Plots bevond ze zich weer aan de ingang van de tunnel, waar het donker was en waar er helemaal geen geluid te horen was. Ze voelde zich als een van de velen die hier, zo hopeloos over en weer wandelend gedoemd waren voor de eeuwigheid . De velen die daar waren, hadden geen lichaam zoals wij het kennen. Ze zagen er meer uit als pakken of lichtgekleurde ballen en naar haar mening en gevoel waren dat allen verkrachters en moordenaars. Een van die “pakken” was blijkbaar in staat zich van zijn plaats te bewegen zonder zelf te weten naar waar en hoe dat tot stand kwam. Ze ontmoette die entiteit en voelde dat de kwelling enorm was. Ze weet niet hoe lang ze daar was, maar ze werd wakker in de afdeling voor Intensieve Zorgen van het ziekenhuis. Ze was aan haar bed vastgebonden.
Deze ervaring veranderde immens haar leven. Het veranderde alles wat ze voordien was. Sommige mensen vertelden haar later dat haar ervaring ongewoon was, maar dat de hoofdelementen verreweg dezelfde bleven voor bijna doodervaringen. Geeft dit een aanwijzing dat er zoiets als een hel bestaat? Is het dat wat men haar probeerde duidelijk te maken of te laten zien wat er gebeurt wanneer je sterft? Of waarmee men haar leven probeerde te veranderen?
Opmerkelijke gevolgen
Iemand die zelfmoord pleegt en die overleefd met een bijna doodervaring zal nooit zelfmoord meer proberen plegen in tegenstelling tot anderen die vaak nieuwe pogingen ondernemen. Dit komt uit het inzicht dat ons leven zin heeft en er meer is.
Denis
© 2002 Aura-Oasis – Denis Dhondt